ตอนนี้มาอยู่ได้ 2 อาทิตย์ครับ รู้สึกว่าไม่เหมือนที่คิดเลย เพราะเหมือนเรารับวัฒนธรรมของเมกามาเยอะ เรารู้อยู่แล้วว่าอาหาร บ้านเมือง เขาเป็นยังไง พอมาถึงสักพักมันก็รู้อยู่แล้วครับ คิดว่าถ้าได้ประเทศอื่นอาจจะดีกว่านี้ ก่อนมาคิดว่าได้เข้าไปเรียนในโรงเรียนไฮสคูลของอเมริกาแล้วคงสนุกมากแน่ๆเพราะเคยเห็นในหนังวัยรุ่นของฝรั่งครับ พอเข้าไปเรียนแล้วรู้สึกว่ามันเบื่อมากยิ่งเป็นคาบเลกเชอร์ ผมพยายามลงเรียนพวกวิชาปฎิบัติอย่างเช่น ร้องเพลง เซรามิก แต่ก็โดนวิชาเลกเชอร์พวกประวัติ อังกฤษ อยู่ดี+ ไม่ชอบครูอังกฤษด้วย เหมือนเขาบ่นอะไรคนเดียวไม่รู้ เด็กในห้องก็นั่งหลับนั่งคุยกัน ช่วงเวลานั้นคือภาวนาให้หมดคาบไวๆมาก แล้วมันเป็นวิชาเลือก พอหมดคาบนี้ เราก็ต้องเปลี่ยนไปเรียนคาบต่อไป เจอเพื่อนในห้องคนใหม่อีก ผมพยายามเข้าไปทักเพื่อนแต่ก็เหมือนแบบทักสั้นๆ แล้วจบเลยมากกว่า เพราะไม่รู้จะคุยไรต่อดี อยากหาเพื่อนให้ได้เร็วๆครับ จะได้มีเพื่อนชวนกันไปทำกิจกรรม ไปแฮงค์เอ้าท์แต่ก็คงต้องใช้เวลาอีกนานเลยครับคิดว่า ยังพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ด้วย  ตอนนี้ท้อมากเลยครับ รู้สึกไม่มีกำลังใจทำอะไรเลย รู้สึกว่าเวลาแต่ละวันยังไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรก็หมดวันแล้ว ส่วนเรื่องโฮส ผมคิดว่าดีครับ ผมพออยู่ได้ ปรับตัวได้อยู่ แต่บางทีผมเห็นคนอื่นมีชีวิตดีๆ สนุกสนาน แล้วมองตัวเองก็จิตตกครับ 555 ตอนนี้ท้อมากกกกก.......ครับ