สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิป ทุกคนครับ
ตอนนี้ผมมีปัญหากับแฟนผมหนักมากๆ ผมโคตรเศร้าเลย.
เราครบกันมา 2ปี 5เดือน ล่ะอีกไม่กี่วันจะครบ6เดือนแล้วครับ แต่เราก็มาทะเลาะกัน จริงๆ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยครับ เธอดันมีไปใครอีกคน ผมเสียใจนะ แต่ผมก็เสียเธอไปไม่ได้เหมือนกัน.
ผมต้องทำไงดีครับ ??
ให้ความสัมพันธุ์มันกลับมาเหมือนเดิม
เราครบกันมาตั้งแต่ ม.5 ก็รักกันดีครับไม่ค่อยจะ มีปัญหากันมากครับ เข้าใจกันมาตลอด อยู่ด้วยกันทุกวันเรียกว่าวันนึงไม่เจอกันแค่เวลานอน แต่พอดราเข้ามหาลัยเราก็เริ่มห่างกันไปเลื่อยๆ. ผมก็พยายามเข้าใจครับ ว่าสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ต่องให้เธอปรับตัว เพราะรู้ว่าถ้าผ่านมัธยมได้และมหาลัยได้ก็ผ่านไปได้ทุกเรื่องแหละครับ รู้ว่าหลายคู่เลิกกันตอนมหาลัย แต่เธอก็ให้ความสำคัญผมน้อยลงๆ แต่ผมกลับให้ความสำคัญมากขึ้นเพราะผมรู้ว่ามันห่างกันมันไกลกันถึงแม้งจะไม่ห่างกันมาก แค่ 18โลแต่เวลาที่จะเจอกันก็ไม่ค่อยตรงกัน สุดท้ายผมก็เริ่มกลายเป็นงี่เง่า ว่าเธอไม่สนใจกัน สุดท้ายเราก็เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นๆ แล้วผมก็รู้ว่าเธอก็คุยกับรุ่นพี่คนนึงทีาอยู่มหาลัยเดียวกันกับเธอ ผมรู้ก็ยิ่งทะเลาะกันอีก ผมก็เสียใจนะแต่ผมเสียเธอไปไม่ได้ แต่จริงๆผมก็ไม่คิดว่าคนที่คบกันนานๆผ่านอะไรมาด้วยกัน จะทำกันได้ลง มันเจ็บนะ แต่ทำไงก็รัก. ตอนนี้ผมเหมือนนักกีฬาที่ลงสนามแข่งโดนไม่มีกองเชียร์ เพราะเพื่อนๆเธอก็เชียร์อีกคน เพราะเหมือนช่วงนึงมันงี่เง่าจริงๆ ผมรู้ตัว แต่ผมไม่ได้อยากจะงี่เง่าเพียงแค่ต้องการความสำคัญของผมคืนเหมือนเดิม ไม่ใช่เอาเวลาที่เราเคยมีกันไปให้คนอื่นจนหมด ตอนนี้เธอยังไม่เลือกใครแต่คนที่เจ็บคือทุกคน
แต่ผมก็คุยกันกับแฟนแหละครับ เค้าขอเวลาหน่อย ให้เค้าได้ปรับตัว แล้วถ้าผมไม่งี่เง่าเค้าจะกลับมา.
ผมก็อยากให้เธอกลับมานะแต่ผมไม่รู้จะทนไหวป่าว มีวิธีที่ทำให้เธอกลับมาไวๆไหมครับ.
มีวิธีทำตัวให้ไม่งี่เง่าไหมครับ.
ตอนนี้ผมลงทุนด้วยใจทั้งดวง...
ไม่รู้จะได้ใจหรือจะล้มละลาย
::ผมยังมีความหวังใช่ไหมครับ::
ถ้าเราอยากให้แฟนกลับมารักกันเหมือนเดิมเราจะทำไงดี
ตอนนี้ผมมีปัญหากับแฟนผมหนักมากๆ ผมโคตรเศร้าเลย.
เราครบกันมา 2ปี 5เดือน ล่ะอีกไม่กี่วันจะครบ6เดือนแล้วครับ แต่เราก็มาทะเลาะกัน จริงๆ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยครับ เธอดันมีไปใครอีกคน ผมเสียใจนะ แต่ผมก็เสียเธอไปไม่ได้เหมือนกัน.
ผมต้องทำไงดีครับ ??
ให้ความสัมพันธุ์มันกลับมาเหมือนเดิม
เราครบกันมาตั้งแต่ ม.5 ก็รักกันดีครับไม่ค่อยจะ มีปัญหากันมากครับ เข้าใจกันมาตลอด อยู่ด้วยกันทุกวันเรียกว่าวันนึงไม่เจอกันแค่เวลานอน แต่พอดราเข้ามหาลัยเราก็เริ่มห่างกันไปเลื่อยๆ. ผมก็พยายามเข้าใจครับ ว่าสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ต่องให้เธอปรับตัว เพราะรู้ว่าถ้าผ่านมัธยมได้และมหาลัยได้ก็ผ่านไปได้ทุกเรื่องแหละครับ รู้ว่าหลายคู่เลิกกันตอนมหาลัย แต่เธอก็ให้ความสำคัญผมน้อยลงๆ แต่ผมกลับให้ความสำคัญมากขึ้นเพราะผมรู้ว่ามันห่างกันมันไกลกันถึงแม้งจะไม่ห่างกันมาก แค่ 18โลแต่เวลาที่จะเจอกันก็ไม่ค่อยตรงกัน สุดท้ายผมก็เริ่มกลายเป็นงี่เง่า ว่าเธอไม่สนใจกัน สุดท้ายเราก็เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นๆ แล้วผมก็รู้ว่าเธอก็คุยกับรุ่นพี่คนนึงทีาอยู่มหาลัยเดียวกันกับเธอ ผมรู้ก็ยิ่งทะเลาะกันอีก ผมก็เสียใจนะแต่ผมเสียเธอไปไม่ได้ แต่จริงๆผมก็ไม่คิดว่าคนที่คบกันนานๆผ่านอะไรมาด้วยกัน จะทำกันได้ลง มันเจ็บนะ แต่ทำไงก็รัก. ตอนนี้ผมเหมือนนักกีฬาที่ลงสนามแข่งโดนไม่มีกองเชียร์ เพราะเพื่อนๆเธอก็เชียร์อีกคน เพราะเหมือนช่วงนึงมันงี่เง่าจริงๆ ผมรู้ตัว แต่ผมไม่ได้อยากจะงี่เง่าเพียงแค่ต้องการความสำคัญของผมคืนเหมือนเดิม ไม่ใช่เอาเวลาที่เราเคยมีกันไปให้คนอื่นจนหมด ตอนนี้เธอยังไม่เลือกใครแต่คนที่เจ็บคือทุกคน
แต่ผมก็คุยกันกับแฟนแหละครับ เค้าขอเวลาหน่อย ให้เค้าได้ปรับตัว แล้วถ้าผมไม่งี่เง่าเค้าจะกลับมา.
ผมก็อยากให้เธอกลับมานะแต่ผมไม่รู้จะทนไหวป่าว มีวิธีที่ทำให้เธอกลับมาไวๆไหมครับ.
มีวิธีทำตัวให้ไม่งี่เง่าไหมครับ.
ตอนนี้ผมลงทุนด้วยใจทั้งดวง...
ไม่รู้จะได้ใจหรือจะล้มละลาย
::ผมยังมีความหวังใช่ไหมครับ::