สวัสดีค่ะ จขกท อยากจะถามเพราะว่า ตั้งแต่เด็กๆยันโตมา เจ้าของกระทู้เพื่อนน้อยมากๆค่ะ
ที่เกิดนึกคิดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะว่า วันนี้ จขกท ไปทานข้าวกับเพื่อนของพ่อแม่มาค่ะ
คือไปตั้งแต่เที่ยง จนตอนนี้สี่ทุ่มครึ่ง เพิ่งจะกลับถึงบ้าน
จขกท รู้สึกเบื่อ เพราะไม่รู้ผู้ใหญ่เค้าพูดอะไรกัน อยากจะไปคุยเล่นกับเพื่อนวัยๆเดียวกันก็ไม่ได้ เพราะอยู่ ตจว
แล้วพอถึงบ้าน จขกท ก็เลยมานั่งนึกว่าทั้งชีวิตนี้มีเพื่อนกี่คน แบบเพื่อนจริงๆนะ
ตอนแรกอนุบาลเลยคือจำความไม่ได้เพราะย้ายโรงเรียนบ่อย
ประถมก็แล้วใหญ่ ถึงจะมีเป็นเพื่อนในเฟสบ้าง แต่กลับไม่สนิทเลย
มัธยม....คือตอนมอต้น ที่บ้านไม่ค่อยอยากให้ติดเพื่อนเท่าไหร่ จนบางทีเพื่อนไม่อยากเล่นด้วยเพราะไม่เคยไปตามนัด เนื่องจากที่บ้านจะชอบพาไปทำธุระเสาร์ อาทิตย์ แถมต้องขอแล้วขออีกถ้าต้องไปตามนัดจริงๆ
มอปลายกลายเป็นโรคส่วนตัวสูงและคิดว่า ทำไมเพื่อนจะต้องเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน ทั้งๆที่อีกคนก็ไม่ได้ปวด
รึบางทีนัดกันเป็นกลุ่มแต่ก็ต้องมาออกันเพราะบางคนยังทำไรไม่เสร็จ ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ และรู้สึกว่ามันเสียเวลา
จนมหาลัยก็ไปเรียนเมืองนอก สไตล์การคบก็เหมือนเดิม ไม่ได้ต้องไปเจอกันบ่อยๆ หรือทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ ถึงจะเรียกว่าเพื่อน
เลยกลายเป็นว่าก็คุยได้กับทุกคน แต่ไม่สนิทกับใครเลย หนำซ้ำยังทำงานส่งตัวเองเรียนอีกต่างหาก แต่ละวันของชีวิตในรั้วมหาลัยก็เจอแต่แค่นั้น แต่เราไม่ใช่เด็กเนิร์ดนะคะ
เพราะส่วนตัวเป็นคนไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน และออกจะเที่ยวเป็นแบบท่องเที่ยว ตปท รึ ตจว มากกว่า และแน่นอนคือทริปแต่ละครั้ง 80% คือไปคนเดียว
มาคิดในแง่ดีตอนนี้เรียนจบแล้ว อย่างน้อย ก็ไม่ต้องมานั่งเสียภาษีสังคม แต่ว่า ลึกๆมันก็เหงาเนอะ บางที ก็อยากจะมีฟิวออกไปกินข้าวกับเพื่อนเหมือนคนอื่นจัง