ตอนแรกที่เข้ามาเรารับมือไม่ได้ กับเรื่องเพื่อนและสังคมมหาลัย ไม่เคยเจอมาก่อน เครียดมากเรียนเสร็จกลับบ้านมาแอบร้องไห้ทุกวัน จนเปิดใจกับแม่ แม่ก็บอกให้อดทนเล่าเรื่องของแม่ให้ฟังและให้กำลังใจเรา เราก็ดีขึ้นค่ะ พยายามท่องว่า ต้องทนเพื่อแม่

แต่....เราสามารถอยู่ตัวคนเดียวไม่มีเพื่อนยันจบได้มั้ยคะ?

เราคุยได้หมดกับทุกคน แต่ไม่สนิท ไม่มีกลุ่ม เรียนคนเดียวกินข้าวคนเดียวกลับบ้านคนเดียว แต่เวลามีงานอะไรเพื่อนจะมาถามเราก่อนตลอด

เพื่อนในห้องส่วน((มาก)) ไม่ค่อยเรียนค่ะ เราเลยไม่ค่อยโอเคหรือเข้าหา เพราะเคยทำงานร่วมกับใครหลายคนแล้วรู้เลยว่าเขาไม่เอางาน จนเราต้องทำเองทั้งหมดเหนื่อยมาก...

มันเหนื่อยค่ะ ไม่รู้จะทนรับสภาพแบบนี้จนจบได้ไหม หรือจะย้ายไป ม.รัฐ ดี? สังคมอาจจะดีกว่ารึเปล่า หรือทนอยู่คนเดียวจนจบ
ใครเคยผ่านช่วงนี้มาแนะนำทีค่ะ เราท้อเหลือเกิน