คือเราทะเลาะกับเพื่อน ตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย
ตอนมัธยมไม่เชิงกับทะเลาะนะคะ แต่เพื่อนอีกกลุ่มนึงเกลียดเรา เลยทำให้กลุ่มเรากับกลุ่มเค้าไม่ถูกจริตกัน แต่เพื่อนอีกกลุ่มเกลียดเรามากที่สุด ทำให้พวกเขาไม่คุยกับเราเลย จนเรียนจบมหาลัยกันไปแล้วเพื่อนอีกกลุ่มก็ยังไม่คุยกับเราและไม่คุยกับเพื่อนในกลุ่มเรา

พอมหาลัยเราน้อยใจเพื่อน จนทำให้เราออกจากกลุ่ม ละตอนนั้นเราผิดเอง เราชอบโพสในเฟซบุ๊ค ประมานว่า มีปัญหากับเพื่อน แชร์กระทู้พันทิปว่าโดนเพื่อนเกลียด เพื่อนไม่รัก ไรประมานนี้ค่ะ เลยทำให้เพื่อนแอนตี้เรา และตัดเราออกจากงานกลุ่ม จนทำให้เรามีปัญหาเรื่องงานกลุ่ม จนเราต้องไปคุยกับอาจารย์ เพื่อนบอกว่าเราไม่ช่วยงานกลุ่ม คือเราไปช่วยค่ะ ช่วยตลอด แต่ไม่ได้จะว่านะคะ เพื่อนคงเอาอารมณ์ส่วนตัว มารวมกับเรื่องงาน อันนี้เราโกรธมาก จนทุกวันนี้เราไม่ได้คุยกับเพื่อนกลุ่มเก่าอีกเลยค่ะ ทำให้เราอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดในช่วงมหาลัย ทำงานกลุ่มเราจะลำบากใจมาก ไม่รู้จะไปขออยู่กลุ่มกับใคร นั่งเรียนคนเดียว จนทำให้เราไม่อยากไปเรียน เราไม่คุยกับใครเลย เพราะฝังใจว่า เรามันนิสัยแย่คงเข้ากับใครไม่ได้ จากที่เราเป็นคนร่าเริง เฟรนลี่มากๆ กลายเป็นคนเงียบที่สุดในห้อง ไม่คุยกับใคร จะคุยก็ต่อเมื่อต้องทำงานกลุ่มร่วมกัน คือเหงาสุดๆก็ว่าได้ กว่าจะผ่านมาได้จนเรียนจบ เราเหงามาก ไม่มีเพื่อนเลย เราพยายามหาเพื่อนกลุ่มใหม่ แต่แบบเพื่อนเค้าก็มีกลุ่มกันอยู่แล้ว เราเลยไม่กล้าเข้าไป กลัวด้วยค่ะ กลัวเพื่อนเกลียดเราด้วย กลัวพูดไรไปแล้วไม่เข้าหูเพื่อนกลัวเพื่อนเกลียด จนทำให้เราไม่กล้าเข้าหาใคร

เราพลาดมาแล้ว ตอนนี้เรากำลังเริ่มต้นชีวิตการทำงาน กลัวจะเจอเหตุการณ์แบบเดิมๆอีก กลัวไม่มีเพื่อน กลัวชีวิตการทำงานขาดความสนุก จากที่เครียดเรื่องงาน กลับมาเครียดเรื่องเพื่อนอีก อยากทำงานแล้วมีความสุข ง่ายๆ เราอยากมีเพื่อนค่ะ เพื่อนไม่ต้องเยอะ ขอแค่คนสองคนก็พอค่ะ

เราควรปรับตัวเองยังไงดีคะ