เคยได้ยินคำพูดหนึ่งที่ว่า "น้อยคนนักที่จะได้รักครั้งแรกเป็นรักครั้งสุดท้าย"
เราฟังแล้วมันก็ดูยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย
เราเองเพิ่งมีแฟนคนแรกตอนอายุวันรุ่นตอนปลายแล้ว
ตั้งใจว่าจะมีแบบที่ถูกใจสุดๆไปเลย ค่อยยอมลงจากคาน คบแบบมีอนาคตร่วมกันไปเลย
เค้าเป็นคนแบบที่จขกท อยากได้จริงๆ เพิ่งเข้าใจว่าการเจอคนที่ใช่ มันเป็นแบบนี้
แต่เพื่อนๆ หลายคนที่เคยมีรัก เค้าก็บอกว่าให้หัดเผื่อใจ
แต่เวลาเรารักใครสักคนมากๆ เราเผื่อใจไม่ได้หรอกจริงไหมคะ

มาถึงรีวิวของจขกทก่อนเลย เพิ่งรู้ว่าการมีความรักแล้วมันดีกว่าอยู่คนเดียวเป็นยังไง
ตลอดชีวิต 25ปี+ จขกททำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตลอด เป็นลูกคนโต ภาวะผู้นำเราเลยสูงมั้ง
พอตอนนี้มีใครอีกคนมาอยู่ข้างๆ เพิ่งรู้ว่าความรักเป็นแบบนี้
มันไม่ใช่ความรักแบบที่หาได้จากพ่อแม่พี่น้อง หรือเพื่อนได้โดยทั่วไป
เป็นความรักแบบที่พิเศษ แบบที่เฮ้ย คุณเป็นใคร ทำไมเราชอบคุณจัง 5555

มีอะไรให้แชร์ มีคนฟังเวลาเราบ่น มีคนคอยปลอบตอนเราสติแตก
มันก็แปลกดีแต่อบอุ่นจริงๆ เราเป็นคนนึงที่วางแผนเป็นโสดตลอดชีวิต
เราแทบไม่เคยมองเห็นตัวเองตอนมีความรักเลยว่าจะเป็นยังไง
ถ้ามีครอบครัวมีลูก เราจะเป็นแบบไหน ไม่เคยคิดจนถึงวันนี้

แล้วความรักของเพื่อนๆล่ะคะ เป็นแบบไหน
"แฟนคนแรก" หรือรักครั้งแรกของคุณ ยังเป็น "คนรัก" หรือ "คนเคยรัก" กันคะ?
แฮปปี้ก็เล่าได้ เรื่องเศร้าก็เล่าได้นะคะ