เราเป็นแม่ที่แย่ เราไม่สามารถทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของลูกดีขึ้น
เราเลิกกับสามี ลูกอยู่กับทางครอบครัวสามี ทางครอบครัวสามีก็ลำบากพอกัน
ส่วนเราออกมาเช่าห่องอยู่คนเดียว ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้า และหนี้สิน ไม่มีสมบัติติดตัวมาเลย
ชีวิตเราโดดเดี่ยว พ่อแม่เสียหมดด้วยโรคมะเร็ง เราเคยพูดกับลูกไว้ว่าสักวันแม่จะทำให้ชีวิตหนูดีกว่านี้
แต่ผ่านมาจนจะครบปี เรายังทำไม่ได้เลย ตอนนี้ลูกสาวอยู่ป.5 วันนึงลูกสาวโทรมาบอกว่าหนูจะได้คัดตัวนักกีฬา
ถ้าหนูได้แม่พาไปกินสเต็กลุงหนวดหน่อยนะ(ลูกสาวชอบกินมาก นานๆเค้าจะได้กินที )
พอถึงวันคัดตัว ตอนเย็นลูกสาวโทรมาด้วยน้ำเสียงดีใจ
ลูกสาว : แม่หนูคัดนักกีฬาได้แล้วนะ
เรา: เก่งมากลูก
ลูกสาว: แม่พาหนูไปกินสเต็กได้มั้ย
แม่: (ดูเงินในกระเป๋ามี100 บาท สเต็กจานละ60 บาท)ไปกินวันหลังได้มั้ยลูก แม่มีเงิน100เดียวเอง
ลูกสาว : ไม่เป็นไรแม่ งั้นรอวันแข่ง ถ้าหนูชนะแม่พาหนูไปกินนะ หนูอยากกินมากเลยแม่
พอถึงวันแข่ง ตอนเย็นโทรไปหาลูกสาว
เรา:เป็นไงบ้างลูก ไปแข่งวิ่งมา
ลูกสาว : เสียงเศร้าๆ หนูได้ที่3 เองแม่
เรา : ที่3 ก็เก่งแล้วลูก
ลูกสาว : แล้วหนูจะได้กินสเต็กมั้ย
เรา: ได้สิลูก แต่แม่ขอหาเงินก่อนนะ
ลูกสาว : แต่ถ้าแม่ไม่มีเงิน หนูไม่กินก็ได้นะ
เหตุการณ์ผ่านไป เมื่อวันพฤหัส ลูกสาวโทรมา
ลูกสาว : แม่หนูไม่กินสเต๊กแล้วนะ
แม่ : ทำไมละลูก
ลูกสาว : หนูอยากรำไห้ในหลวง คุณครูบอกใครจะรำต้องเสียค่าชุด 400 บาท ครูไม่ได้บังคับ
แม่มีเงินมั้ย หนูอยากรำให้ในหลวง
แม่ : ต่องจ่ายค่าชุดวันไหนลูก
ลูกสาว : วันจันทร์แม่ ถ้าแม่ให้ หนูจะไปลงชื่อกับครู
แม่ : หนูไปลงชื่อนะ เดี๋ยววันจันทร์แม่หาเงินไปจ่ายให้
เสียงลูกสาวดีใจ และตื่นเต้นมาก แล้วก็ได้ยินเค้าตะโกนบอกย่าว่า หนูจะได้รำให้ในหลวงแล้ว
พิมพ์ไปยังร่องไห้ไป ลูกไม่เคยได้ใส่เสื้อผ้าสวย ลูกจะมีชุดเอี๊ยมอยู่3ชุด เค้าจะใส่ซ้ำไป ซ้ำมา มีรองเท้าแตะ1คู่
ที่บ้านย่าเป็นร้านขายของชำ ที่แทบจะไม่มีของขาย ย่าก็ป่วย เป็นทั้งเบาหวาน ความดัน และตอนนี้ก็มีแนวโน้มอาจต่องฟอกไต
พ่อซึ่งไม่ค่อยที่จะมีความรับผิดชอบ ทำงานไม่ทน ครั้นจะให้ลูกมาอยู่ด้วย เรายังอดมื้อ กินมื้อ กลัวลูกจะลำบากกว่าเดิม
เสาร์-อาทิตย์นี้ เราก็ภาวนาให้ขายของได้พอจ่ายค่าชุดให้ลูก เราไม่อยากให้ลูกผิดหวังเพราะเค้าตั้งใจเพื่อในหลวง
หรือถ้าใครมีเสื้อผ้าเด็กประมาณ10ขวบ บริจาคให้เราได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ ขอให้เราผ่านช่วงที่แย่ๆไปได้โดยเร็ว
แท๊กห่องไม่ถูก ต่องขออภัยด้วยนะคะ
เราเป็นแม่ที่แย่มากใช่มั้ย
เราเลิกกับสามี ลูกอยู่กับทางครอบครัวสามี ทางครอบครัวสามีก็ลำบากพอกัน
ส่วนเราออกมาเช่าห่องอยู่คนเดียว ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้า และหนี้สิน ไม่มีสมบัติติดตัวมาเลย
ชีวิตเราโดดเดี่ยว พ่อแม่เสียหมดด้วยโรคมะเร็ง เราเคยพูดกับลูกไว้ว่าสักวันแม่จะทำให้ชีวิตหนูดีกว่านี้
แต่ผ่านมาจนจะครบปี เรายังทำไม่ได้เลย ตอนนี้ลูกสาวอยู่ป.5 วันนึงลูกสาวโทรมาบอกว่าหนูจะได้คัดตัวนักกีฬา
ถ้าหนูได้แม่พาไปกินสเต็กลุงหนวดหน่อยนะ(ลูกสาวชอบกินมาก นานๆเค้าจะได้กินที )
พอถึงวันคัดตัว ตอนเย็นลูกสาวโทรมาด้วยน้ำเสียงดีใจ
ลูกสาว : แม่หนูคัดนักกีฬาได้แล้วนะ
เรา: เก่งมากลูก
ลูกสาว: แม่พาหนูไปกินสเต็กได้มั้ย
แม่: (ดูเงินในกระเป๋ามี100 บาท สเต็กจานละ60 บาท)ไปกินวันหลังได้มั้ยลูก แม่มีเงิน100เดียวเอง
ลูกสาว : ไม่เป็นไรแม่ งั้นรอวันแข่ง ถ้าหนูชนะแม่พาหนูไปกินนะ หนูอยากกินมากเลยแม่
พอถึงวันแข่ง ตอนเย็นโทรไปหาลูกสาว
เรา:เป็นไงบ้างลูก ไปแข่งวิ่งมา
ลูกสาว : เสียงเศร้าๆ หนูได้ที่3 เองแม่
เรา : ที่3 ก็เก่งแล้วลูก
ลูกสาว : แล้วหนูจะได้กินสเต็กมั้ย
เรา: ได้สิลูก แต่แม่ขอหาเงินก่อนนะ
ลูกสาว : แต่ถ้าแม่ไม่มีเงิน หนูไม่กินก็ได้นะ
เหตุการณ์ผ่านไป เมื่อวันพฤหัส ลูกสาวโทรมา
ลูกสาว : แม่หนูไม่กินสเต๊กแล้วนะ
แม่ : ทำไมละลูก
ลูกสาว : หนูอยากรำไห้ในหลวง คุณครูบอกใครจะรำต้องเสียค่าชุด 400 บาท ครูไม่ได้บังคับ
แม่มีเงินมั้ย หนูอยากรำให้ในหลวง
แม่ : ต่องจ่ายค่าชุดวันไหนลูก
ลูกสาว : วันจันทร์แม่ ถ้าแม่ให้ หนูจะไปลงชื่อกับครู
แม่ : หนูไปลงชื่อนะ เดี๋ยววันจันทร์แม่หาเงินไปจ่ายให้
เสียงลูกสาวดีใจ และตื่นเต้นมาก แล้วก็ได้ยินเค้าตะโกนบอกย่าว่า หนูจะได้รำให้ในหลวงแล้ว
พิมพ์ไปยังร่องไห้ไป ลูกไม่เคยได้ใส่เสื้อผ้าสวย ลูกจะมีชุดเอี๊ยมอยู่3ชุด เค้าจะใส่ซ้ำไป ซ้ำมา มีรองเท้าแตะ1คู่
ที่บ้านย่าเป็นร้านขายของชำ ที่แทบจะไม่มีของขาย ย่าก็ป่วย เป็นทั้งเบาหวาน ความดัน และตอนนี้ก็มีแนวโน้มอาจต่องฟอกไต
พ่อซึ่งไม่ค่อยที่จะมีความรับผิดชอบ ทำงานไม่ทน ครั้นจะให้ลูกมาอยู่ด้วย เรายังอดมื้อ กินมื้อ กลัวลูกจะลำบากกว่าเดิม
เสาร์-อาทิตย์นี้ เราก็ภาวนาให้ขายของได้พอจ่ายค่าชุดให้ลูก เราไม่อยากให้ลูกผิดหวังเพราะเค้าตั้งใจเพื่อในหลวง
หรือถ้าใครมีเสื้อผ้าเด็กประมาณ10ขวบ บริจาคให้เราได้นะคะ
เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ ขอให้เราผ่านช่วงที่แย่ๆไปได้โดยเร็ว
แท๊กห่องไม่ถูก ต่องขออภัยด้วยนะคะ