สวัสดีค่ะ  ขอเรียกตัวเองว่าหนูละกันเพราะเพิ่งจะ 18 ค่ะ หนูเนี่ยเกิดมาก็มีโรคประจำตัวมาด้วยแล้วล่ะค่ะ
เป็นพะหะทาลัสซีเมียแต่ไม่รุนแรงเพราะม้ามไม่ได้โตเหมือนบางคนตรวจพบตอนหนูอายุ 7 ขวบ หนูอยู่กับยายมาตั้งแต่ 1 ขวบ
เพราะพ่อแม่แยกทางกัน แต่หนูก็ไม่ได้รู้สึกมีปมด้อยเท่าไหร่หรอกค่ะสำหรับเรื่องนี้ หนูอยู่กับยายในหมูบ้านชนบทแห่งหนึ่งเรียนที่โรงเรียน ตชด.
สอบได้ที่ 1 ตั้งแต่อนุบาลจนถึง ป.6 เลยนะคะ555 เป็นเด็กกิจกรรมด้วยแข่งโครงงานวิทย์บ้าง แข่งร้องเพลงบ้างเพราะนักเรียนน้อยด้วยแหละค่ะ พอจบ ป.6 ก็เรียนต่อโรงเรียนในเมืองหน่อยแม่ออกรถมอเตอร์ไซย์ให้จากบ้านกับโรงเรียนก็ประมาณ 8. กม.ได้ไปกลับทุกวันค่ะกับเพื่อนสามคน เรียน  ม.1 ก็ดีอยู่
หรอกค่ะไม่ยากมากและหนูก็เป็นเด็กชมนุมนาฏศิลป์ค่ะมีงานก็ไปรำบ้างร้องเพลงบ้างเป็นตัวแทนไปแข่งร้องเพลงระดับภาคอีสานค่ะ มีคุณครูรักและเอ็นดู
หนูหลายคนค่ะ พอมา ม.2 ก็มีโครงการทูบีนัมเบอร์วันเข้ามาค่ะหนูก็สนใจไปสมัครกับเค้าด้วและก็ได้คัดเลือกเป็นตัวจริงค่ะ ไปแข่งระดับภาคอิสานเหมือนเดิมค่ะแต่เต้นก็ซ้อมหนักมากค่ะมีเพื่อนหลายคนค่ะสนิทกันเพราะเต้นนี่แหละค่ะ สนุกมากเลยค่ะตอนนั้น ทุ่มเทกับการเต้นมากเพราะเป็นหน้าเป็นตาให้กับโรงเรียนการเรียนก็ด็อปลงเลยค่ะ หลังจากแข่งทูบีเสร็จก็มีช่วงแข่งทักษะวิชาการมีครูสอนเต้นที่สอนทูบีนั่นแหละค่ะสอนเต้นแอโรบิคด้วยเลยมีชมชมแอโรบิคของโรงรียนขึ้นมาหนูก็ทั้งแข่งเต้นแอโรบิคด้วยแข่งร้องเพลงไทยลูกทุ่งด้วยพระราชนิพนย์ก็ร้องด้วยแต่ชนะไประดับภาคแค่ร้องเพลงลูกทุ่งกับแอโรบิคค่ะ ก็เรียนด้วยซ้อมด้วยแหล่ะค่ะพอไกล้แข่งระดับภาคก็ซ้อมหนักค่ะ ไม่ค่อยจะได้เรียนเท่าไหร่ พอถึงวันแข่งก็แข่งที่ชับภูมิค่ะหนูอยู่อุดรค่ะ
แข่งสองอย่างแต่คนละที่กันค่ะเวลาไล่เลี่ยกันด้วยครูก็บอกว่าให้เลือกแข่งอย่างไดอย่างหนึ่งตอนนั้นหนักใจมากค่ะอยากทำทั้งสองอย่างให้เต็มที่ถ้าเลือกเต้นก็สงสารครูอ่ะค่ะครูคนนั้นสนับสนุนสอนหนูคอยให้คำปรึกษาตลอด หนูรักครูคนนั้นเหมือนแม่คนที่สองเลยค่ะ ก็รู้สึกเสียใจด้วยที่ไม่ค่อยได้ไปซ้อมร้อง
เพราะทุ่มกับการเต้นมากกว่าเพราะเป็นความหวังของคนส่วนมากเลยเน้นอันนี้ แต่แล้วก็ได้ไปแข่งร้องเพลงค่ะก็ตั้งใจสุดความสามารถล่ะค่ะ ทางแอโรบิคก็
พอดีกรรมการเป็นเพื่อนกับครูเลยขอแข่งเป็นทีมสุดท้ายเกือบปรับฟาวล์เพราะขาดหนูคนเดียวค่ะ ครูก็ทะเลาะกันวันนั้นหนูเสียความรูสึกมากค่ะว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ พอร้องเสร็จครูอีกคนก้อขับรถเพื่อมาแข่งแอโรบิคต่อค่ะมาทันพอดีรีบเปลี่ยนชุดลงเต้นเลยค่ะ และก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ ติด 1 ใน 3 ค่ะได้ที่ 3
ไปแข่งต่อระดับประเทศที่เมืองทองค่ะแต่ร้องเพลงก้อได้เหรียญทองอยู่ค่ะ ก็ทำดีที่สุดแล้ว
และก็ไม่ค่อยได้คุยกับครูคนนั้นเลยค่ะตั้งแต่แข่งเสร็จเริ่มห่างออกจากชมรมนั้นมาอยู่ชมรมเต้นเลยค่ะ ซ้อมเต้นมากกว่าเรียนค่ะ
ทางโรงเรียสนับสนุนดีมากค่ะและก็ประสบความสำเร็จค่ะได้ที่ 1 ระดับประเทศเลยค่ะดีใจมากค่ะ เสร็จสิ้นภารกิจค่ะกลับมาเรียนตามเดิมค่ะจบเทอมพอดี..
*****มีต่อนะคะเดี๋ยวเล่าใหม่ตอน 2 ค่ะ..ยังไม่ถึงตอนโชคร้าย..