สวัสดีครับ สำหรับที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะอยากจะลองแชร์ประสบการณ์แปลกๆที่ทุกวันนี้ยังสงสัยว่าโดนผีอำจริงหรือแค่ฝัน
จากนี้ไป ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ
หลังจากที่ไปอ่านกระทู้ผีๆ ที่เล่าเรื่องถูกผีอำ ขณะที่โดนอำจะขยับตัวไม่ได้ ดิ้นไม่หลุด ร้องเสียงไม่ออก ฯลฯ ซึ่งเรื่องเหล่านี้ ทำให้นึกถึงเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน ซึ่งผมไปนอนที่ตึกแล้วคิดอีกทีว่าครั้งนั้นผมถูกผีอำจริงๆรึเปล่า เคยอ่านข้อความนี้ในเว็บผีมหาลัยบ้างไหมครับ ในนั้นบอกไว้ว่า...
"ศ.ร. 4
ใต้ตึกศูนย์เรียนรวม 4 จะมีสถาปัตยกรรมอันหนึ่งครับ เกือบ ๆ จะเรียกได้ว่าเตียงละ แต่มันพิสดารกว่านั้น เค้าว่าหากมานอนมานั่งเล่นบริเวณนี้ จะเริ่มได้ยินเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่นกัน ถ้าได้ยินแล้วให้แหงนหน้าขึ้นไป จะเจอกลุ่มผีเด็ก ชะโงกหน้ามาหัวเราะให้เราเต็มไปหมด"
นี่คือข้อความส่วนหนึ่งจากในเว็บ(ไม่ต้องทายให้เหนื่อยว่า ม.อะไร อ่านแล้วไปหาโลด) ซึ่งจากข้อความดังกล่าว ผมอธิบายเพิ่มให้ว่า ใต้ ศ.ร.4 ไอที่ว่ามีสถาปัตยกรรมนึงอยู่อะ ไม่ใช่ตึกครับ มันคือเฟอร์นิเจอร์ Upcycle ที่เป็นโครงเหล็กพันด้วยสายยางเหลือใช้ ลักษณะเป็นกึ่งเก้าอี้กึ่งเตียง มีความยาวมากพอที่นิสิตจะไปนั่งๆนอนๆทำกิจกรรมหรืออ่านหนังสือก็ว่ากันไป
เข้าเรื่องนะครับ ผมเจอกับตัวเองจริงๆเมื่อ 2ปีก่อนตอนหน้าหนาวช่วงปลายๆปี ตอนนั้นผมยังเป็นนิสิตที่ตื่นเช้า ไปมหาลัยตั้งแต่ 7 โมง ยังไม่มีเรียนด้วยซ้ำ(เดี๋ยวนี้ บ่าย3 ยังนอนก้นโด่งอยู่บนเตียงเลยครับ ขี้เกียจ แถมหลับลึกมาก) ช่วงนั้น ผมว่างมาก ไม่มีเพื่อนๆคนไหนมาเช้าๆ ผมจึงชอบไปนอนตรงเฟอร์นิเจอร์ใต้ ศ.ร.4 เพราะยังง่วงเพลียอยู่ เป็นช่วงเวลาที่ผมสบายสุดๆ ได้นอนชิลๆใต้ตึก กว่าจะเรียนก็ตั้ง 10 โมง ก็นอนรอไป และผมชอบเลือกสุดมุมนึงของเฟอรนิเจอร์ เป็นชั้นล่าง(อารมณ์แบบเตียง 2ชั้นแล้วเราเลือกนอนชั้นล่าง) อยู่ฝั่งติดกับบันไดทางขึ้นด้านข้างของตึก เพราะมันค่อนข้างลับตาคน รู้สึกหลับสบายเป็นส่วนตัวดี ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอื่นๆเดินผ่านไปมาแล้วมาเห็นหน้าตาเราตอนหลับที่จะ.... พูดง่ายๆ คือไม่รู้สึกว่าถูกรบกวนจากสิ่งรอบข้างอะครับ และไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ เตือนก่อนถึงชั่วโมงเรียน 15 นาที
วันแรก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมหลับสบายดีตลอดเวลา จะติดนิดๆคือแน่นๆที่หน้าอก เหมือนมีอะไรมาทับ ก็นึกไปว่ากระเป๋าที่สะพายคงจะมาทับระหว่างพลิกตัวก็ได้ แต่มันเริ่มหนักขึ้นในวันที่ 2ครับ...
วันที่2 ในการนอนรอเวลาเรียนของผม พอผมนอนไปได้สัก 10นาที ผมรู้สึกว่าผมหายใจทางจมูกไม่ออก เลยพยายามจะเปิดปากเอาอากาศหายใจแทน และขยับตัวไม่ได้ทั้งๆที่ไม่ได้หมดแรงมาก่อนเลย หลังจากนาฬิกาปลุกดัง *กริ๊งงงงง** ผมก็ตื่น ตอนนั้นผมไม่ได้เชื่อเรื่องผีมากนัก เลยไม่ได้คิดเรื่องผีหรืออะไรทั้งสิ้น คิดไปว่าน่าจะเพราะเป็นหวัดคัดจมูกนิดๆ เวลาอากาศเย็นหน่อย จมูกอาจจะตันก็ได้ เลยไม่อะไรมาก(มุมนั้นบางครั้งจะมีนิสิตหรือบุคลากรคนอื่นๆมานอนตรงที่ๆว่างอยู่ ซึ่งขณะที่มีคนมานอนข้างๆ จะไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น)
วันที่3 ผมไปนอนที่เดิมเหมือนเดิม และครั้งนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าอาการหายใจไม่ออกมันหนักขึ้นกว่าเดิม จากอ้าปากได้นิดหน่อย กลายเป็นเปิดไม่ออก! และขยับตัวไม่ได้ จนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดัง *กริ๊งงงง** ผมตื่นขึ้นมาและเริ่มคิดว่า มันยังไงกันแน่ จากนั้นผมก็งดนอนตรงนี้ไปก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่าน่าจะรอให้หายหวัดคัดจมูกก่อน คาดการณ์ไปว่าอากาศหนาวมีโอกาสที่จะเกิดอาการคัดจมูกจนหายใจไม่ออกก็ได้มั้ง?
ผ่านไป 2วัน หลังจากวันที่3ที่ไปนอนใต้ตึก ผมมั่นใจสุดๆเลยว่า ผมไม่เป็นหวัดคัดจมูกใดๆทั้งสิ้น หายใจคล่อง2รูจมูกจริงๆ ผมจึงไปนอนที่เดิมอีกครั้ง คราวนี้หลังจากนิสิตคนก่อนหน้าลุกออกไปได้สักพัก ผมก็นอนคนเดียวอีกครั้ง และแล้ว มันก็มาอีก... ผมหายใจไม่ออกเลย!! ทั้งที่ผมก็มั่นใจว่าจมูกไม่ได้ตันเลยสักนิด ปากก็อ้าไม่ออก เหมือนมีกาวมาทาให้ริมฝีปากมันติดกัน ขยับตัวก็ไม่ได้ เหมือนมีแรงจากนักมวยปล้ำสัก10กว่าคนมารั้งตัวไว้ไม่ให้ขยับ
จำได้ว่ากำมือแน่น และพยายามใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมด ก็ดิ้นไม่หลุด!!! ร่างกายมันไม่ยอมขยับตามสมองสั่ง ความรู้สึกในขณะนั้น มันกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนว่าจะความจริงก็ไม่ใช่ความฝันก็ไม่เชิง แล้วผมลืมตาไม่ขึ้นด้วย!! ทั้งๆที่ผมไม่ได้ง่วงเพลียชนิดที่ว่าจะลืมตาไม่ขึ้นขนาดนั้น แต่ความรู้สึกราวกับมีใครมาปิดหนังตาไว้ไม่ให้ผมลืมตาออกมา ผมอึดอัดสุดขีด และคิดว่า "กรูคงไม่รอดแน่ๆ นี่กรูจะต้องมาตายที่นี่อย่างงี้รึเนี่ย!?" รู้สึกว่ายาวนานเหลือเกิน จนอยู่ๆอาการทั้งหมดนี้ มันก็หายไปหมด อย่างกับยกอะไรสักอย่างที่หนักมหึมาออกไปจากร่างได้ ผมหายใจเข้าเฮือก!ดังมากออกมากระทันหันจนคนที่นอนข้างๆ(ไม่รู้มาตอนไหน)สะดุ้งตกใจ ผมเริ่มคิดว่ามันชักจะยังไงๆแล้วนะเนี่ยฮึ
แต่ผมก็ไม่คิดว่าเป็นผีอำ และยังจะไปนอนตรงนั้นเหมือนเดิมในวันถัดไป และเหตุการณ์ดังกล่าวก็มาเยือนอย่างที่คิดไว้....
ใต้ตึกในครั้งนั้น...
จากนี้ไป ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ
หลังจากที่ไปอ่านกระทู้ผีๆ ที่เล่าเรื่องถูกผีอำ ขณะที่โดนอำจะขยับตัวไม่ได้ ดิ้นไม่หลุด ร้องเสียงไม่ออก ฯลฯ ซึ่งเรื่องเหล่านี้ ทำให้นึกถึงเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน ซึ่งผมไปนอนที่ตึกแล้วคิดอีกทีว่าครั้งนั้นผมถูกผีอำจริงๆรึเปล่า เคยอ่านข้อความนี้ในเว็บผีมหาลัยบ้างไหมครับ ในนั้นบอกไว้ว่า...
"ศ.ร. 4
ใต้ตึกศูนย์เรียนรวม 4 จะมีสถาปัตยกรรมอันหนึ่งครับ เกือบ ๆ จะเรียกได้ว่าเตียงละ แต่มันพิสดารกว่านั้น เค้าว่าหากมานอนมานั่งเล่นบริเวณนี้ จะเริ่มได้ยินเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่นกัน ถ้าได้ยินแล้วให้แหงนหน้าขึ้นไป จะเจอกลุ่มผีเด็ก ชะโงกหน้ามาหัวเราะให้เราเต็มไปหมด"
นี่คือข้อความส่วนหนึ่งจากในเว็บ(ไม่ต้องทายให้เหนื่อยว่า ม.อะไร อ่านแล้วไปหาโลด) ซึ่งจากข้อความดังกล่าว ผมอธิบายเพิ่มให้ว่า ใต้ ศ.ร.4 ไอที่ว่ามีสถาปัตยกรรมนึงอยู่อะ ไม่ใช่ตึกครับ มันคือเฟอร์นิเจอร์ Upcycle ที่เป็นโครงเหล็กพันด้วยสายยางเหลือใช้ ลักษณะเป็นกึ่งเก้าอี้กึ่งเตียง มีความยาวมากพอที่นิสิตจะไปนั่งๆนอนๆทำกิจกรรมหรืออ่านหนังสือก็ว่ากันไป
เข้าเรื่องนะครับ ผมเจอกับตัวเองจริงๆเมื่อ 2ปีก่อนตอนหน้าหนาวช่วงปลายๆปี ตอนนั้นผมยังเป็นนิสิตที่ตื่นเช้า ไปมหาลัยตั้งแต่ 7 โมง ยังไม่มีเรียนด้วยซ้ำ(เดี๋ยวนี้ บ่าย3 ยังนอนก้นโด่งอยู่บนเตียงเลยครับ ขี้เกียจ แถมหลับลึกมาก) ช่วงนั้น ผมว่างมาก ไม่มีเพื่อนๆคนไหนมาเช้าๆ ผมจึงชอบไปนอนตรงเฟอร์นิเจอร์ใต้ ศ.ร.4 เพราะยังง่วงเพลียอยู่ เป็นช่วงเวลาที่ผมสบายสุดๆ ได้นอนชิลๆใต้ตึก กว่าจะเรียนก็ตั้ง 10 โมง ก็นอนรอไป และผมชอบเลือกสุดมุมนึงของเฟอรนิเจอร์ เป็นชั้นล่าง(อารมณ์แบบเตียง 2ชั้นแล้วเราเลือกนอนชั้นล่าง) อยู่ฝั่งติดกับบันไดทางขึ้นด้านข้างของตึก เพราะมันค่อนข้างลับตาคน รู้สึกหลับสบายเป็นส่วนตัวดี ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอื่นๆเดินผ่านไปมาแล้วมาเห็นหน้าตาเราตอนหลับที่จะ.... พูดง่ายๆ คือไม่รู้สึกว่าถูกรบกวนจากสิ่งรอบข้างอะครับ และไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ เตือนก่อนถึงชั่วโมงเรียน 15 นาที
วันแรก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมหลับสบายดีตลอดเวลา จะติดนิดๆคือแน่นๆที่หน้าอก เหมือนมีอะไรมาทับ ก็นึกไปว่ากระเป๋าที่สะพายคงจะมาทับระหว่างพลิกตัวก็ได้ แต่มันเริ่มหนักขึ้นในวันที่ 2ครับ...
วันที่2 ในการนอนรอเวลาเรียนของผม พอผมนอนไปได้สัก 10นาที ผมรู้สึกว่าผมหายใจทางจมูกไม่ออก เลยพยายามจะเปิดปากเอาอากาศหายใจแทน และขยับตัวไม่ได้ทั้งๆที่ไม่ได้หมดแรงมาก่อนเลย หลังจากนาฬิกาปลุกดัง *กริ๊งงงงง** ผมก็ตื่น ตอนนั้นผมไม่ได้เชื่อเรื่องผีมากนัก เลยไม่ได้คิดเรื่องผีหรืออะไรทั้งสิ้น คิดไปว่าน่าจะเพราะเป็นหวัดคัดจมูกนิดๆ เวลาอากาศเย็นหน่อย จมูกอาจจะตันก็ได้ เลยไม่อะไรมาก(มุมนั้นบางครั้งจะมีนิสิตหรือบุคลากรคนอื่นๆมานอนตรงที่ๆว่างอยู่ ซึ่งขณะที่มีคนมานอนข้างๆ จะไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น)
วันที่3 ผมไปนอนที่เดิมเหมือนเดิม และครั้งนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าอาการหายใจไม่ออกมันหนักขึ้นกว่าเดิม จากอ้าปากได้นิดหน่อย กลายเป็นเปิดไม่ออก! และขยับตัวไม่ได้ จนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดัง *กริ๊งงงง** ผมตื่นขึ้นมาและเริ่มคิดว่า มันยังไงกันแน่ จากนั้นผมก็งดนอนตรงนี้ไปก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่าน่าจะรอให้หายหวัดคัดจมูกก่อน คาดการณ์ไปว่าอากาศหนาวมีโอกาสที่จะเกิดอาการคัดจมูกจนหายใจไม่ออกก็ได้มั้ง?
ผ่านไป 2วัน หลังจากวันที่3ที่ไปนอนใต้ตึก ผมมั่นใจสุดๆเลยว่า ผมไม่เป็นหวัดคัดจมูกใดๆทั้งสิ้น หายใจคล่อง2รูจมูกจริงๆ ผมจึงไปนอนที่เดิมอีกครั้ง คราวนี้หลังจากนิสิตคนก่อนหน้าลุกออกไปได้สักพัก ผมก็นอนคนเดียวอีกครั้ง และแล้ว มันก็มาอีก... ผมหายใจไม่ออกเลย!! ทั้งที่ผมก็มั่นใจว่าจมูกไม่ได้ตันเลยสักนิด ปากก็อ้าไม่ออก เหมือนมีกาวมาทาให้ริมฝีปากมันติดกัน ขยับตัวก็ไม่ได้ เหมือนมีแรงจากนักมวยปล้ำสัก10กว่าคนมารั้งตัวไว้ไม่ให้ขยับ
จำได้ว่ากำมือแน่น และพยายามใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมด ก็ดิ้นไม่หลุด!!! ร่างกายมันไม่ยอมขยับตามสมองสั่ง ความรู้สึกในขณะนั้น มันกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนว่าจะความจริงก็ไม่ใช่ความฝันก็ไม่เชิง แล้วผมลืมตาไม่ขึ้นด้วย!! ทั้งๆที่ผมไม่ได้ง่วงเพลียชนิดที่ว่าจะลืมตาไม่ขึ้นขนาดนั้น แต่ความรู้สึกราวกับมีใครมาปิดหนังตาไว้ไม่ให้ผมลืมตาออกมา ผมอึดอัดสุดขีด และคิดว่า "กรูคงไม่รอดแน่ๆ นี่กรูจะต้องมาตายที่นี่อย่างงี้รึเนี่ย!?" รู้สึกว่ายาวนานเหลือเกิน จนอยู่ๆอาการทั้งหมดนี้ มันก็หายไปหมด อย่างกับยกอะไรสักอย่างที่หนักมหึมาออกไปจากร่างได้ ผมหายใจเข้าเฮือก!ดังมากออกมากระทันหันจนคนที่นอนข้างๆ(ไม่รู้มาตอนไหน)สะดุ้งตกใจ ผมเริ่มคิดว่ามันชักจะยังไงๆแล้วนะเนี่ยฮึ
แต่ผมก็ไม่คิดว่าเป็นผีอำ และยังจะไปนอนตรงนั้นเหมือนเดิมในวันถัดไป และเหตุการณ์ดังกล่าวก็มาเยือนอย่างที่คิดไว้....