เรื่อง มีอยู่ว่าผมเป็นลูกคนโตมีน้องสาวหนึ่งคนพ่อและแม่ทำงานอยู่กทม.
ช่วงนึ่งผมเกเรมากจนมีเรื่องทะเลาะวิวาททั้งในและนอกโรงเรียนจนทางโรงเรียนรับไม่ไหวกับพฤติกรรมผมจึงให้ผมย้ายโรงเรียนและผมได้ไปอยู่ที่จ.ร้อยเอ็ดซึ่งเป็นบ้านญาติของผม
อยู่ได้สักพักก็รู้จักเพื่อนใหม่พากันไปดูคอนเสิร์ตต่างๆจนมีเรื่องทะเลาะกับหมู่บ้านนู้นหมู่บ้านนี้แม่ผมรู้เรื่องเข้าเลยขอให้พ่อผมออกจากงานเพื่อมาอยู่ดูแลผมที่บ้านและหางานที่บ้านทำผมจนผมเรียนจบปวช.ผมมาฝึกงานที่กทม.มาพักอยู่กับแม่ส่วนพ่อก็ทำงานขับรถส่งของอยู่ร้อยเอ็ดการที่ผมมาฝึกงานผมเห็นอะไรหลายอย่างตั้งแต่พ่อไปดูแลผมที่ร้อยเอ็ดผมเห็นทั้งที่ทำงานแม่โดนหัวหน้าทั้งว่าทั้งด่าผมก็โมโหแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้เห็นทั้งคนข้างห้องที่นิสัยไม่ดีปากเสียนกสองหัวเห็นแก่ตัวจ้องจะเอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง(ขนาดตระกร้าใส่ถุงเท้ายังขโมยไป)แม่ผมโดนคนข้างบ้างกลั้นแกล้งมาตลอดตั้งแต่ที่ผมมาพักด้วยกับแม่ผมเลยถามแม่ว่า "แม่เหนื่อยบ้างไหม" แกตอบแต่ว่า "เหนื่อยกายแม่ทนได้แต่เหนื่อยใจนี้สิ" แม่เหนื่อยใจกับผมมาตลอด เพราะบางวันผมฝึกงานกลับมาโดนลูกค้าด่าโดนผู้จัดการด่าผมดันเอามาลงที่บ้านบางวันทะเลาะกันกับแม่บ้าง วันนึ่งแม่ทำกับข้าวไว้นั้งรอกินข้าวด้วยกันผมคุยเรื่องที่ทำงานจนต้องทะเลาะกับแม่ผมคว้ำจานข้าวทิ้งทำให้แม่ร้องไห้(ผมมัน เนาะ)ทำอะไรก็ใช้แต่อารมย์สำนึกได้ก็มาเก็บจานข้าวขอโทษแม่แม่ก็ให้อภัยผมได้เสมอ
ผมอยากให้พ่อแม่น้องสาวได้มาอยู่ด้วยกันเพราะไม่อยากเห็นแม่ต้องเหนื่อยแบบนี้อีกจะอยู่ร้อยเอ็ดก็ได้กทม.ก็ได้
แต่ปัญหาคือแม่ทำงานกับบริษัทที่ทำมา20ปีเงินเดือนหลักก็มาจากแม่ส่วนพ่อก็ทำงานพึ่งตั้งตัวได้และส่งผมเรียนจนทุกวันนี้แต่ผมต้องทำยังไงให้แม่พ่อน้องสาวมาอยู่ด้วยกันอ่ะครับ?
รายได้หลักจากแม่ส่งน้องสาวเรียนอยูกทม.
รายได้จากพ่อส่งผมเรียนอยู่ร้อยเอ็ด
ถ้าขาดรายได้ทางหนึ่งไปก็จะเหมือนขาถูกตัดไป1ข้างผมอยากให้พ่อแม่และน้องสาวอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวผมต้องทำยังไง?
#ลูกที่แย่2017