บทที่ 1  https://ppantip.com/topic/36836854

บทที่ 2 https://ppantip.com/topic/36840120

บทที่ 3 https://ppantip.com/topic/36844219

บทที่ 4 https://ppantip.com/topic/36850720

บทที่ 5 https://ppantip.com/topic/36860288


โทรศัพท์ที่ดังขึ้นหลังจากส่งแพงเพ็ญ ทำให้เขายังไม่สามารถกลับบ้านได้อย่างที่ตั้งใจไว้
    
“  เจนกำลังจะไปหาคุณที่คอนโดนะคะ”
    
เธอบอกสิ่งที่ตนเองกำลังจะทำ โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายพร้อมให้เธอไปหาหรือไม่   ชายหนุ่มบอกเรียบ ๆ ว่า

“ ผมอยู่ข้างนอก  คุณมีอะไรหรือ”

“ เราไม่เจอกันนานแล้ว กินข้าวด้วยกันหน่อยไหมคะ”
    
“  ได้ “

ชายหนุ่มไม่ได้ตกลงเพราะอยากเจอเธอ แต่พอรู้นิสัยว่าหากเขาปฏิเสธ  อีกฝ่ายต้องไปหาถึงคอนโด เวลานี้เขาไม่สะดวกให้เธอมาพบเมื่อไหร่ก็ได้เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว   อาหารมื้อเย็นช่างแตกต่างจากอาหารมื้อกลางวันอย่างสิ้นเชิง  แม้ว่าวันนี้ต้องเรียกว่าน้อยที่สุดที่เขากับเธอเคยไปรับประทานอาหารกัน นั่นคือห้องอาหารญี่ปุ่นในโรงแรมห้าดาว

เจนจิราสะดุดตาผู้คนแทบทุกที่ที่เธอย่างกรายเข้าไป  ทั้งการแต่งตัวและบุคลิกภาพ   ผู้ชายส่วนใหญ่เลือกผู้หญิงที่หน้าตาก่อนเสมอ  วรทก็ไม่แตกต่างไป แรก ๆ  เขาภูมิใจที่มีเธอเดินเคียงข้างและอยากแต่งงานกับเธอ  แต่ความรู้สึกนั้นค่อย ๆ ลดลง  เมื่อเธอดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเขาจริงจังไปกว่าเป็นเพื่อนเที่ยว  มาถึงวันนี้ชายหนุ่มคิดว่าเขาโชคดีที่เธอไม่ได้ตอบตกลงแต่งงานเมื่อเขาเอ่ยปาก  หากเป็นเช่นนั้นชีวิตครอบครัวของเขาคงไม่ยืนยาวสักเท่าไหร่

“ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน   ไม่คิดถึงเจนบ้างหรือ”

ชายหนุ่มยิ้มนิดเดียว

“ คุณมีธุระอะไรกับผมหรือ”

“ ไม่มีธุระ แต่คิดถึง”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน หัวใจของเขาคงพองโตกว่านี้   ในขณะที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามสัมผัสได้เช่นกันว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว  

“ ช่วงนี้คุณยุ่งมากหรือ  เราไม่ได้ไปเที่ยวกันมาตั้งนานแล้ว”

“ ผมกำลังยุ่ง  คุณย่านิ่มอยากให้ทำหนังสือประวัติตระกูล”

ชายหนุ่มไม่อยากทำลายน้ำใจเธอเกินไป  จึงใช้เรื่องที่เขากำลังทำอยู่เป็นข้ออ้าง