เพราะความคิดคนดูเป็นแบบนี้ด้วยรึเปล่า ทำให้ละครไทยไม่พัฒนา

มีหลายครั้งที่มีคนตั้งกระทู้วิจารณ์ละครในจุดที่มันหยุมหยิม เล็ก ๆ น้อย ๆ (แต่มันก็สำคัญ) ซึ่งเวลาที่มีกระทู้แบบนั้นออกมา ก็จะมีคนบางคนแสดงความเห็นประมาณว่า "ดูเพื่อความบันเทิงพอ" หรือ "อย่าดูเพื่อจับผิด" แบบนี้บ่อย ๆ

คือถ้าจุดเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นมันไม่ส่งอะไรกับเนื้อเรื่อง มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

แต่บางครั้งจุดที่ผิดพลาดถึงมันจะเล็กน้อยแต่มันก็สำคัญ เช่นที่มีปัญหาบ่อย ๆ คือเรื่องการแพทย์ ที่ผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง แสดงถึงความมักง่ายของผู้สร้างที่แทบจะไม่สนใจในการค้นคว้าข้อมูล สอบถามผู้รู้เพื่อให้ทำออกมาได้ถูกต้องที่สุด อย่างเรื่องสุภาพบุรุษจุฑาเทพตอนคุณชายพุฒิภัทรทำการผ่าตัด ก็มีฉากที่ยิ้มกมือปาดเหงื่อ หรือพรพรหมอลเวง ที่เคยเป็นประเด็นเพราะผิดพลาดหลายจุดเลย ทั้งเครื่องออกซิเจนที่ผิดขนาด (คนไข้เป็นเด็ก แต่ใช้ขนาดผู้ใหญ่) หรือคนไข้แค่หัวใจเต้นอ่อนลง ยังไม่หยุดเต้น แต่หมอสั่งทำซีพีอาร์

หรือบทหลุดในบางตอน อย่างเคยมีละครจักร ๆ วงศ์ ๆ เรื่องเทพศิลป์-อินทรจักร มีนางเอกที่แม่ไม่ได้ตาย แต่แม่เป็นนางฟ้าแล้วกลับไปอยู่บนสวรรค์เพราะทนอยู่กับพ่อนางเอกที่เป็นยักษ์ไม่ไหว แถมยังมีฉากที่นางเอกขึ้นไปเยี่ยมแม่บนสวรรค์ด้วย แต่ก็มีบทอยู่ตอนหนึ่งที่พูดแบบว่า "ตอนเสด็ตแม่ยังมีชีวิตอยู่" อะไรทำนองนั้น

ที่ผมเคยตั้งกระทู้เองก็มีเรื่องอกธรณี เป็นฉากที่ ไผ่ (นางเอก) เถียงกับ โลมตา (นางร้าย) เรื่องที่ไผ่รู้ความจริงแล้วว่าโลมตาไม่ได้ท้องกับวิมาน (พระเอก) แต่บทดันพลาดออกมาเป็น "ฉันรู้แล้วว่าพี่วิมานไม่ได้ท้องกับแก" คืออันนี้ผิดแบบจัง ๆ ผิดแบบไม่น่าให้อภัยเลย ตอนผมตั้งกระทู้นี้มีคนเข้ามาตอบประมาณว่า "ไม่เป็นไรหรอก มันแค่นิดเดียว อารมณ์ได้ก็พอแล้ว" หรือบางคนก็แบบว่า "คนเราเวลาโกรธมันก็มีพูดผิดได้บ้างเป็นธรรมดา"

แต่มันไม่เหมือนกันไงครับ ในชีวิตจริงเราโกรธแล้วพูดผิด มันก็จบแค่นั้น ไม่มีใครเอามาย้อนเอามาอะไรอีก มันก็ผ่านไป แต่ละครมันมีบันทึกไว้ไงครับ 10 ปี 20 ปีมันก็ยังผิดอยู่แบบนั้น
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่