สับสนมากๆค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า (นามสมมุตินะคะ)
เราชื่อ ปัน แฟนเก่าเราชื่อ บี๋
บี๋เป็นคนที่หน้าตาถือว่าดีเลยค่ะ ส่วนเราก็ถือโอเคเลยนะ ไม่ได้แย่เลยแต่ก็ไม่ถึงกับสวยเลิศเลอ
ปันแอบชอบบี๋มานานมากก แต่เรายังไม่รู้จักกันเลย เราอยู่คนละโรงเรียนกัน
แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนเรามันไปเดินห้างแล้วมันเหงา มันเลยโทรตามเราไป
บังเอิญมากก เพื่อนของปันกับเพื่อนของบี๋รู้จักกัน แล้ววันนั้นบี๋ไปด้วย
มันเป็นความบังเอิญที่โชคดีที่สุด ที่เราได้เจอกัน แต่บี๋ก็ยังไม่ได้คุยกับเราอยู่ดี
แต่เหมือนได้ไปด้วยกันเลยอ่ะ555555
พอถึงเวลาต้องแยกย้ายก็ต่างคนต่างกลับ
วันนั้นก็ไม่มีอะไรต่อก็จบแค่นั้นค่ะ

แต่เวลาผ่านไปประมาณ2-3เดือน
โรงเรียนของเรามีงานสถาปนา
บี๋ก็มากับเพื่อนของบี๋ เขาก็คงมาหาเพื่อนเก่า
แต่เราเห็นบี๋เราเขินมาก แต่ก็ได้แค่มอง55
จนไกล้ๆจบงาน เราก็เพ้อเจ้อตามภาษา แบบอยากถ่ายรูปกับบี๋
ล้ะเพื่อนเราได้ยิน เพื่อนเราก็เรียกบี๋มาเลย ทำให้วันนั้นเราดีใจมาก
แต่ก็พอใจกับแค่ตรงนั้นค่ะ จบงานทุกอย่างก็จบไม่มีอะไร

ผ่านไป2วัน
บี๋ทักมาจ้าา อารมณ์ตอนนั้นแบบ ไอบ้าาาาโอ้ยยบอกไม่ถูก เรายังจำความรู้สึกที่ดีใจได้อยู่เลย
แล้วเราก็คุยกันมาตลอดสักพักใหญ่ๆ เราพึ่งมารู้ทีหลังว่าบี๋มีคนคุยอยู่แล้ว ตอนนั้นก็รู้สึกผิดนะแบบใจเขาใจเราอ่ะ
ถ้าเราคุยกับบี๋ เราก็คงอยากให้บี๋คุยกับเราคนเดียว
ความรู้สึกตอนนั้น สับสน ไม่รู้ว่าควรไปต่อหรือพอดี
เราเลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเราบอกว่า ให้เราออกได้ เราก็คิดทบทวนอยู่สักพัก
เราก็เลยมาคุยกับบี๋ว่า เออเราไม่อยากคุยต่อแล้ว รู้สึกไม่ดี (ความคิดตอนนั้นอยากจะถามเขาว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก)
(แต่เราเลือกที่จะโทษตัวเองว่าทำไมไม่ถามหรือควรคิดให้ไกลกว่านี้ว่าเขาหน้าตาดีขนาดนั้นจะไม่มีคนคุยได้ไง)
ตอนนั้นก็เฟลๆนอยๆปกติทั่วไป
พอเราบอกบี๋ไปทุกอย่างแล้ว บี๋บอกว่ารอก่อนได้มั้ยเพราะบี๋รู้สึกกับเราเหมือนที่ปันรู้สึกกับบี๋
ผ่านไปไม่เกิน1อาทิตย์ บี๋คบกับคนคุยคนนั้น???
ทุกอย่างแบบจบ ไม่เอาพอ
แต่บี๋ก็ยังยืนยันว่ารอก่อน บี๋ขอ คือตอนนั้นแบบไอ้เหี้**จะเอาอะไรวะ ทุกอย่างก็ชัดหมดแล้ว
เราเลือกที่จะออกมา เราก็อยู่ของเรา แต่เวลาบี๋ทักมาก็ตอบ หรือเราทักไป ก็เหมือนเพื่อนกัน

ผ่านไป1เดือนกว่า
ในเวลาที่บี๋คบกับแฟนเขา ไม่ว่าเราจะทำอะไร บี๋ใส่ใจเราทุกอย่าง
จริงๆมันผิด ผิดที่เรายังไม่เลิกรู้สึก
ถ้าถามว่าทำไมถึงรอทั้งๆที่มันยังไม่ถึงกับรัก
คงเป็นเพราะมันผ่านจุดๆที่ว่าแค่แอบชอบมาแล้ว มันเป็นความรุ้สึกที่ดีเกินกว่าคำว่าคนที่แอบปลื้มทั่วไป
พอสักพักแล้วอยู่ดีๆบี๋ก็บอกเลิกแฟนคนนั้น
แล้วมาคบกับเรา

มันเป็นความรู้สึกที่ดีใจผสมกับความรู้สึกผิด ว่าเป็นเพราะเราที่ทำให้คน2คนเลิกกัน
แต่เราก็คบกันแบบไม่ได้ปิดบัง แต่ถ้าไม่มีใครถามก็ไม่ได้บอกหรือโอ้อวดว่าคบกันแล้ว แต่ถ้ามีคนถามก็ตอบว่าคบ
(ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะรู้) เพราะบี๋จะมาหาปันบ่อยๆ หรือบางครั้งปันก็จะเป็นคนไปหาบี๋

แต่สุดท้ายเราก็คบกันไม่นานมาก เนื่องจากทางบ้านของบี๋ไม่ค่อยโอเคกับเรา
บี๋เลยขอห่างเรา -ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มาก มันจุกจนร้องไห้ไม่ออกเลยค่ะ-
ทำให้ตอนนั้นเราโทษตัวเองว่าเราดีไม่พอหรอ? หรือเราทำอะไรผิด? หรือเป็นเพราะเวรกรรม? หรือเรานู้นนี้นั้น..
ทุกอย่างมันมีแต่คำถามเต็มหัวไปหมด
เพราะตลอดเวลาที่คบมาบี๋เป็นแฟนที่ดีสำหรับเรามากๆ ไม่มีทะเลาะเลย
แต่บี๋ให้เหตุผลเราว่าเป็นเพราะที่บ้าน แล้วเป็นเพราะเราอยู่คนละโรงเรียน? ทั้งๆที่โรงเรียนไม่ได้ไกลกันเลย
เอาจริงๆเราก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมมันขนาดนั้น มันดูไม่ใช่เหตุผลมันดูเป็นข้ออ้างมากกว่า
แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเรายอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่พอเราห่างกันแล้ว ก็มีคุย,ติดต่อกันบ้าง(นานนๆๆที) แต่ไม่เคยเจอหน้ากันอีกเลยตลอดครึ่งปี

แต่อีกเรื่องตอนที่คบกับเรา คบใหม่ๆก็ไม่มีอะไรไม่เคยทะเลาะ แต่เรารู้ว่าเขาก็ตามง้อแฟนเก่าคนนั้นที่เลิกเหมือนกัน
แต่เราไม่เคยพูดหรืออ้าปากโวยวายเขาเลย เราพยายามไม่อะไรเพราะสิ่งที่ทำดีกับเรามันมีเยอะมากกว่าอะไรแบบนี้

แต่ก็ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะเรามารู้ทีหลังว่า บี๋เลิกกับเราไปคบกับเด็กใหม่ในโรงเรียน
( ขอโทษนะคะ)ความรู้สึกตอนที่รู้โคตรเหี้**)
ตอนนั้นเหมือนเป็นบ้า เรียกร้องทุกอย่างให้เขาสนใจเท่าที่ทำได้ แต่ก็ไม่ได้อะไร..55
((แต่จริงๆตอนที่เราเริ่มคุย ก็มีนะคะเพื่อนบี๋หรือรุ่นพี่บี๋ที่เขาสงสารเรา ที่เราต้องรอ เขาก็เตือนๆนะว่าบี๋อ่ะเจ้าชู้นู้นนี้นั้น
เราฟังนะคะแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรนอกจากคิดว่าเราทำให้บี๋ดีขึ้นได้ )) ก็คงผิดเองที่ไม่ฟังแล้วคิดให้ดีๆจากคนที่หวังดี

จนผ่านไปครึ่งปีกว่า เราเริ่มยอมรับความจริงเริ่มโอเค เพราะมีเพื่อนที่ค่อยให้ปรึกษา มีแม่ที่ค่อยให้กำลังใจ
มีครูที่เขาคอยตักเตือน เพราะตอนที่เราเลิกกันใหม่ๆคือเราโทรมมาก คือใครๆก็รู้และดูออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา
รุ่นพี่รุ่นน้องที่เขารู้เขาก็จะคอยปลอบเราตลอด ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเหมือนกำลังกลับไปตอนที่เรายังไม่รู้จักบี๋
กำลังคืนความรู้สึกเราให้ไปอยู่ในสภาวะเดิม แต่ก็มีคิดถึงบ้างแต่น้อยลงจากแรกๆ แล้วก็ไม่คุยกันช่วงหลังๆเลิกติดต่อ
ต่างคนต่างหายไป..

จนผ่านไปอีกสักเกือบๆเดือน
เราไปเจอบี๋ที่ห้างค่ะ เราไปกับเพื่อน ถือว่าไม่ได้กันเกือบปี ตอนที่เห็นหน้าบี๋ความรู้สึกตอนนั้นเราไม่รู้จะบอกยังไง
แต่เราเลือกที่จะด่าเขาค่ะประมาณว่าเขาหลอกเราทุกอย่าง แต่แล้วเพื่อนก็ลากเรากลับบ้าน พอกลับถึงบ้านความรู้สึกทุกอย่างมันกลับมาหมดเลย
เราร้องไห้หนักมาก แล้วรู้สึกแย่กับสิ่งที่ทำไปในวันนี้ แต่เพื่อนก็บอกว่าจะรู้สึกผิดไปทำไมในเมื่อสิ่งที่พูดไปมันก็จริงทั้งนั้น

จนดึกๆเราทักไปขอโทษ แต่บี๋บอกไม่ได้โกรธ มันก็จริงทั้งที่ปันพูดออกไป เขายอมรับค่ะ (ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยอ้าปากด่าบี๋สักคำ มีก็แต่ไอ้วันนี้แหละ)
เราก็เริ่มคุยกันปกติมาเรื่อยๆ จนนานๆเข้ามันชินกับการที่มีบี๋ค่ะ

เวลาผ่านไปเข้าปีที่1ที่เลิกกัน บี๋เริ่มใหม่ไม่รู้กี่คน
แต่เวลาบี๋ไปมีแฟนเราก็ไม่ได้ไปยุ่งนะคะ เราจะอยู่ตอนเขาไม่มีใคร หรือตอนเขาเลิกกับใครเราจะให้กำลังใจเขา
จนบี๋เลิกกับแฟนล้ะก็ไม่มีแฟนคนใหม่ มีแต่คนคุย~

เราอยู่กับบี๋มาตลอดจนเข้าปีที่2
แต่ระยะเวลาก่อนจะเข้าปีที่2 ปันไม่เคยทิ้งบี๋ บี๋ไม่เคยทิ้งปัน
แต่บี๋ก็คุยกับคนนู้นคนนี้ แต่มันก็สิทธิของเขาอ่ะคะ เขาโสดหนิ เราก็แค่แฟนเก่า
เราก็อดทนนะคะ เราพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้น พยายามในทุกๆด้านให้ดี
แต่มันก็อดที่จะเสียใจหรือเฟลไม่ได้ มันยังจำความรู้สึกทุกๆอย่างที่ผ่านมาได้ทุกตอน
ตั้งแต่แอบชอบ จนรอ จนคบ จนรัก จนเลิก จนเกือบลืม จนพบกันใหม่ จนทุกวันนี้
แต่ไม่ใช่ว่าระยะเวลาที่ผ่านมาบี๋ไม่พูดอะไร บี๋ก็ยังพูดว่าให้เรารอ

เรารอจนทุกวันนี้
แต่ตอนนี้บี๋มีแฟนใหม่แล้วคะ เราขอใช้คำว่า"รอ"มาตลอด
เขาดูรักแฟนคนนี้มาก แต่เขาก็ยังทำทุกอย่างที่เหมือนยังรักเราแล้วให้เรารอ
ไม่ใช่ว่าเราไม่เสียใจที่เห็นเขาไปเริ่มใหม่กับใคร ไม่ใช่เราโง่ที่ยังงมงาม ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเริ่มใหม่กับใคร แต่พอจะทำ ผ่านไปไม่นานก็วนกลับอยู่แบบเดิม
คือไปไหนไม่รอด

แต่ตอนนี้ที่เขาคบกับแฟนใหม่ เวลาเขามีปัญหาอะไรกับแฟนคนนี้ หรือปัญหาต่างๆ
เขาปรึกษาเรานะคะ บางที่เขาพูดเรื่องแฟนใหม่เราฟังนะคะ
แต่พอวางสายไปกลับเป็นเราที่ร้องไห้ทั้งๆที่เลือกที่จะฟังปัญหาเขาเอง

ใครจะมองว่าเราไม่ดีก็ได้ที่ยังรอคนที่เขามีแฟนอยู่แล้ว
แต่เราลืมไม่ได้จริงๆค่ะ
ส่วนเราก็ทำทุกอย่างให้ดีตัวเองขึ้นได้จริงๆค่ะ
ทุกวันนี้ปันดีขึ้นในทุกๆด้าน ถ้าถามว่าทำไมถึงรู้ว่าตัวเองดีขึ้น ปันแค่มองกลับไปในตอนนั้นกับตอนนี้
ปันมั้นใจว่าตอนนี้ปันก็เป็นคนที่โอเคในระดับขึ้น ถ้าจากตอนนั้นก็ถือว่าดีขึ้นมากๆ

แต่เราก็ยังเป็นคนที่เขาจะเลือกไม่ได้อยู่ดี
ถ้าถามว่าเป็นเพราะแฟนใหม่เขาดีกว่าเรามั้ย เรามั้นใจนะว่า เราดีกว่าแฟนใหม่เขาทุกอย่าง
แต่ก็คงดีไม่พอที่บี๋จะมองมั้ง55555 ไม่รู้จะต้องดีขนาดไหน
แต่ก็ค่ะ เหมือนเดิม บี๋ให้เรารอ..~~

นี่จะเข้าปีที่3แล้ว
เราเริ่มไม่มั้นใจว่าเรารอไปทำไม รอมาเพื่ออะไร เริ่มลังเลจากที่เคยมั้นใจว่ายังไงก็จะทำให้เรากลับเป็นเหมือนเดิมให้ได้
เราเริ่มสับสนกับทุกอย่าง เพราะเราเห็นเขาเริ่มใหม่มาตลอด ทั้งๆที่เราก็ยังอยู่ตรงนี้ไม่เคยไปไหน
เมื่อไม่นานมานี้ เราทะเลาะกับบี๋ค่ะ
เราโวยวายที่รอมามันคืออะไร แล้วเราจะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นมาเพราะอะไร
(ทำทุกอย่างให้ดีขึ้นมันก็เป็นผลดีกับตัวเรา อันนี้เรารู้ค่ะ)แต่เราอยากให้เขากลับมา
ไม่รักไม่รอมาขนาดนี้ ไม่รักไม่ยอมทุกอย่างมาขนาดนี้หรอก
เราทะเลาะกันจนปันพูดว่า เราเหนื่อย เราอึดอัด เราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากอยู่แบบนี้ พอเหอะ
แล้วเขาก็ถามเราซ้ำๆว่าเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราไม่ตอบ เขาก็ยืนอยู่สักพักแล้วเขาก็ไปเลย
เราก็ร้องไห้อยู่ตรงนั้นแหละค่ะ ไม่รู้จะเอาไงต่อ เลยโทรหาเพื่อนให้มาหา แล้วบี๋ก็เดินกลับมาค่ะ
มาถามอีกว่าให้มันเป็นแบบนี้ใช่มั้ย

ใจนึงเราก็คิดว่าเราทำถูกแล้ว ควรจะพอ แต่อีกใจเรากลับรู้สึกไม่อยากจาก อยากให้อยู่
เขาถามซ้ำๆ แล้วเราก็พูดว่า ถ้าอยากไปก็ไปเลยอย่าถามซ้ำๆกันแบบนี้
บี๋ก็บอกว่าเขาไม่ได้อยากไป แต่เราก็คุยกันสักพัก กลับกลายเป็นว่า เราเองก็ไม่ได้อยากให้เขาไป
เขาพูดว่าปันไม่เคยไล่บี๋แบบนี้ เขาก็พูดออกนู้นนี้ ทำให้เรารุ้สึกว่าเขารู้สึกแย่ที่ปันไล่เขาไปแบบนั้น
แล้วเขาก็บอกว่างั้นเดี๋ยวค่อยคุยต่อ เพราะเขารู้ว่าช่วงเย็นปันมีธุระต้องไปทำ บี๋ก็เลยบอกว่าไปทำธุระให้เรียบร้อย
เดี๋ยวค่อยคุย เราก็เลยบอกว่างั้นก็ไม่ต้องคุยแล้ว (เพราะเรารู้ว่าต่อให้กลับมาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้งยังไงมันก็แย่)
ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะทักเรามามั้ย

คือเรากำลังสบสนมากๆตอนนี้ เรากลัวที่จะเสียเขาไป แต่ก็กลัวว่าต้องเจ็บแบบนี้ไปเรื่อยๆ
เราไม่รู้ว่าถ้าเราตัดกันจริงๆ เราจะผ่านตอนที่มันไม่มีกันไปได้มั้ย แต่เราก็พยายามบอกตัวเองว่าเจ็บกว่านี้ก็เคยผ่านมาแล้วทำไมเราจะทำไม่ได้ คนอื่นที่เจ็บกว่าเราเขายังผ่านไปได้เลย

บางคนอาจจะมองบี๋ไม่ดีรึป่าว? ..เราว่าทุกคนมีข้อดีข้อเสียนะ แต่เรากล้าพูดว่าบี๋เป็นคนดีสำหรับเรา ถึงบางอย่างเขาอาจจะทำไม่ดีหรือไม่ถูกก็เถอะ
แต่ชีวิตเราก็ต้องโตขึ้นเจอคนอีกมากมาย แต่คงเป็นเพราะเราวาดฝันไว้กับคนนี้ไว้เยอะ
เราไม่เคยวาดหรือคิดอะไรกับใครแบบนี้เลย ถึงจะคบไม่นานแต่ก็อยู่ด้วยกันมาตลอด

ถ้าให้เราถามตัวเองว่าจะเอายังไงต่อเราก็ตอบไม่ได้ ถ้าถามว่ายังรู้สึกมั้ยก็รู้สึก มันเหมือนคนนี้เป็นปมของเราไปในชีวิตแล้วอ่ะคะ
เราไม่รู้ว่าเราควรรอต่อมั้ย หรือ ควรจบกันไปสักที (แต่ถ้ารอต่อไปแล้วเขากลับมาจริงๆมันคงเป็นอะไรที่ปันถือว่าคุ้มมากสำหรับปันค่ะ)

**มันอาจจะดูไร้สาระ แต่คนทุกคนก็มีความรู้สึกใช่มั้ยคะ**😂
**โลกใบนี้มันไม่มีใครขาดกันแล้วตายหรอกเรารู้ค่ะ55555แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึกเนอะเห้อ**
**ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้**