เราเองอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านถ.ไทรน้อยค่ะ อยู่มา20กว่าปีละค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ เลย
ซึ่งหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่สร้างมานานแล้ว 20 กว่าปีแล้ว บ้านเรามาอยู่หลังแรกๆ เป็นเดี่ยวบ้านสองชั้น และก็ไม่เคยมีปัญหากับใคร แต่เมื่อมีบ้านข้างๆ ย้ายเข้ามาอยู่ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว ตอนแรกก็ผู้มิตรตามประสาเพื่อนบ้าน ผลัดกันให้ของขวัญปีใหม่ พูดจาดี
แต่ด้วยทางบ้านเราไม่ได้สุงสิงกับบ้านอื่นเท่าไหร่ ชอบเงียบๆ และพูดไม่เก่ง ซึ่งผิดกับบ้านข้างๆ ชอบพูดคุย จะรู้จักกับคนเยอะ

สมัยเมื่อ 10กว่าปีก่อน ตอนนั้นเราอยู่ ม.3 คุณแม่ของดิฉันไปมีปัญหากับป้าข้างบ้านคนหนึ่ง อายุน่าจะไม่เกิน 60
มโนภาพไป เขาหน้าตาคล้าย ตัวโกงในเรื่อง 101 ดัมเมเชี่ยน อะค่ะ แต่ผิวค่อนข้างดำ
บ้านข้างๆจะมีเจ้าของบ้านเป็นผู้ชาย อยู่กับภรรยา และมีลูกสองคน โดยป้าคนนี้เป็นพี่สาวของเมียเจ้าของบ้าน
แต่ถูกจ้างมาให้เป็นแม่บ้าน เดือนละสามพัน ถามว่าทำไมถึงรู้ เราไม่ได้บังเอิญอยากรู้นะคะ เขาชอบพูดคนเดียว เวลาปกติเขาไม่อยู่ในบ้าน เขาจะมานั่งซุ้มไม้ติดกับกำแพงบ้านเราเลย แล้วชอบด่าเจ้าของบ้านที่ให้เงินเขาน้อย อย่างโง้นอย่างงี้ ซึ่งเรื่องพูดคนเดียวเป็นเรื่องปกติของเขานะคะ ตอนแรกก็แปลกๆตอนนี้ชินมาก เคยมีคนเข้ามาบ้านแล้วได้ยินเสียงเขาบ่นคนเดียว แล้วถามเราด้วย ว่าเขากำลังคุยกับใคร เราก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่รู้จริงๆ
ซึ่งเริ่มต้นเลยมาจากแม่มักจะได้ยินเขาชอบพูดคนเดียว แต่พูดด่าด้วยคำหยาบคาย น้ำเสียงแหลมๆ ประหนึ่งตั้งใจให้ได้ยิน
ดอก...บ้าง  ...ม บ้าง คำแบบหยาบมากๆ และมักจะพูดในเวลาที่แม่เดินไปใกล้ๆข้างๆบ้าน
ตอนแรกแม่คงไม่ได้ติดใจอะไร แต่มันจะบ่อยขึ้น จนแม่คงคิดมาในใจขึ้นว่าบ้านเราไปทำให้อะให้เขาหรือป่าว

วันนึงคุณแม่จึงตัดสินใจพูดคุยกับเจ้าของบ้านซึ่งเป็นผู้ชาย
ขณะที่กำลังขับรถมาจอดในบ้าน แม่กวักมือเรียก แม่พูดจาดีนะค่ะ บอกว่าถ้าบ้านเราไปทำอะไรให้ แมวที่บ้านไปขี้หรือป่าว บอกได้นะคะ จะให้ลูกสาวไปเก็บ
แต่ขณะพูดคุยมีเสียงผู้หญิงเป็นป้าคนนั้น ยืนด่าอยู่ ยืนชี้หน้าด่าแม่เลยค่ะ คำหยาบมาก ดอกไม้ อี*** สารพัด
เขาคงคิดว่าแม่เราฟ้องอะไร เหมือนเขารู้ตัวว่าทำผิด แล้วเราเป็นลูกอะค่ะ ยืนฟังด้วยความโกรธมาก ตอนนั้นยังวัยรุ่นอายุ 15 ปี
ได้ยืนมองโกรธจนตัวสั่นเลยค่ะ เพราะแม่ยืนบอกว่าไม่ คือห้ามเราทำอะไรนะ จึงอดทนและกลับเข้ามาในบ้านคือตัวสั่นเลยค่ะ ไม่เคยโกรธใครแล้วหัวใจสั่น มันเจ็บปวดอะคะมีคนมาด่าแม่เราด้วยคำหยาบ ดอกไม้ อี โน่นอีนี่ หยาบแบบมากๆ ทั้งๆที่ แม่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ตอนนั้นช่วงวัยรุ่นค่ะ คือเจอหน้าเขา จะปิดประตูใส่เลย เพราะโกรธ
หลังจากนั้น แม่ก็มาเล่าให้ฟังว่าป้าคนนี้มาขอโทษ  นึกว่าเรื่องมันจะจบไม่จบ กลายเป็นมาเล่นเราแทน ไปพูดเรื่องส่วนตัวในบ้านของเรา ให้คนในซอยฟัง ว่าเราชอบแก้ผ้าโชว์ อันนี้คือบังเอิญได้ยินนะ เพราะคุยกันเสียงดัง อาจจะมีบางวันตื่นขึ้นมากำลังจะไปเรียน เราก็คงแต่งตัวใกล้หน้าต่างหละค่ะ แล้วห้องนอนเราอยู่ชั้นสอง เขาคงมองเห็นเรากำลังใส่เสื้อผ้าค่ะ ซึ่งเขาถ้ำมองเราจากชั้น1มองขึ้นมาอะ แล้วไปกล่าวร้ายเราเสียหายมาก ตอนนั้นเราก็กำลังเรียน ยังเด็ก กลับมาบ้านหรือเดินไปขึ้นรถเมบ์ จะสังเกตุว่ามีสายตาลุงๆในซอยบ้าง ที่เขาชอบจับกลุ่มคุยทุกเช้า เพราะป้าคนนี้เขา อยู่บ้านตลอด เวลาเดินผ่านคนที่เขาคุยกัน เขามักมองเราด้วยสีหน้าเหยียดๆ คือเราจะรู้ด้วยสัญชาติญาณอะคะ บางทีมีป้าอีกซอยที่สนิทกับป้าข้างบ้าน มาด่าลอยๆหน้าบ้าน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันด้วย คือตอนนั้นพยามอยากจะเล่านะคะ เราเป็นเด็กไม่รู้จักใครหรอก อยากจะเล่ามาก ว่าบ้านเราเจออะไร ทำไมถึงไปเชื่อปากป้าคนนี้มาก เขาผิดด้วยซ้ำ ทำไมยังเชื่อคำพูดของคนผิดแล้วมาด่าเรา บางครั้งก็ร้องไห้เลย เคยไปปรึกษาเพื่อนป้าคนนี้ทำอาชีพเป็นรถรับซื้อของเก่า ปรึกษาว่าจะทำยังไง เขาชอบด่าแม่หนู และด่าหนูลอยๆ ทุกวัน แต่คำตอบที่ได้ยินคือ แจ้งตำรวจจับไปเลย มันก็ชอบเมาส์เรื่องเค้าให้คนโน้นคนนี้ฟัง มันบ้าหรอทะเลาะกับเด็ก เราเลยหยุดสงสัยเหมือนกัน เขาเหมือนไม่ใช่เพื่อนกันนะคะ
ตอนนี้อยู่มาสิบปีหลังจากนั้นอะคะ บางทีก็คิดว่าเป็นเวรกรรม ไม่เคยอยากจะตอบโต้อะไรอดทนด่ามาก็เงียบ ป้าคนนี้จะไม่ชอบอยู่ในบ้านอะคะ เขาทำซุ้มไม้อยู่ติดกับกำแพงบ้านเรา และนั่งติดกำแพงบ้านเราทุกวัน บ้านเขาเลี้ยงหมา แล้วทำเป็นด่าหมาลอยๆอะค่ะ บางครั้งเจ้าของบ้านไม่อยู่ก็คำหยาบเลย เช่น ทำเป็นด่าหมาว่าไปไกลๆเลยเดี๋ยวกุจะเอาไม้กวาดเขวี้ยงหน้าให้ หรือคำหยาบทั่วไป ซึ่งมักจะเป็นตอนได้ยินเสียงเท้าเราเดินไปใกล้ๆ เคยแอบย่องด้วยนะถ้าวันไหนแอบย่องไปตากผ้าแถวนั้นไม่เคยมีเสียงด่ากลับมา แต่พอไม่ย่องมีเสียงเท้า จะด่าตลอด คืออันนี้เลยรู้ว่าเขาตั้งใจด่าหมาประชดเรา คือพยามไม่เอาตัวเองไปแลกนะคะ ไม่ตอบโต้มาสิบกว่าปี อีกอย่างป้าคนนี้แกก็ไปสอนให้หลานตัวเล็กๆ สอนเด็กมาด่าบ้านเราด้วย  พักหลังๆเราแต่งงานแล้วค่ะ กำลังเตรียมมีลูก เราเลยลาออกจากงาน สามีก็เลี้ยงแทนค่ะ จึงอยู่บ้านไม่ได้ไปทำงาน พักหลังๆ ได้ยินเสียงด่าว่าอีคุณนาย คำด่าจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ คำนี้คือได้ยินบ่อยเลย พยายามคิดนะคะ ว่าเขาไม่ได้ด่าเรา ทำหูทวนลม ไม่เอาไปแลก จะต้องเป็นตอนที่เราไปตากผ้าใกล้ๆ คือ จะทำเป็นพูดคนเดียวอะคะ คนเราถ้าพูดพล่ามคนเดียวทั้งวันนี้ถือว่าผิดปกติมั้ย
ล่าสุดเลยค่ะ มีบ้านนึงอยู่หัวมุม แถวบ้านแกมักเป็นที่ทิ้งขยะ เพราะติดโซนป่า แกก็เดินมาด่าพี่ชายเรา หาว่าบ้านเราไปทิ้งขยะหน้าบ้านเขา ซึ่งวันก่อนจำได้ว่าพ่อให้คนงานมาเล็มต้นมะม่วงค่ะ ตอนนั้นก็ไม่มีใครอยู่ในเหตุการณ์ค่ะ มีแต่พ่อกับคนงานตัดกัน เลยถามพ่อว่าพ่อเอาไปทิ้งที่ไหน พ่อบอกขนไปถมที่ค่ะ ใช้รถกระบะไปทิ้งที่ดินซึ่งอยู่ไกลมากไม่ใช่ในหมู่บ้านนี้ เราก็ได้ยินจึงไม่ติดใจอะไร เพราะเราไม่ใช่คนทำผิดอย่างเขามาว่า หลังจากนั้น ไม่นานผ่านไปไม่กี่วันกำลังเดินกลับบ้านเข้าซอย บ้านนั้นก็ยังมาด่าเราอีกค่ะ ด่าเสียหายมาก มักง่าย โง้นงี้ บลาๆๆๆ เราเลยตอบไปว่า พ่อบอกว่าไม่ได้เอามาทิ้งตรงนี้ ตอบไปอย่างที่พ่อบอกค่ะ เขายังยืนยันนะคะ มาเถียงว่าอาจจะเป็นรอบสองก็ได้ ที่เอามาทิ้งก็ได้ คือวันนั้นยืนเถียงนานมาก เลยถามเขาเอาหลักฐานมาสิว่าบ้านเราทำ เขาบอกไม่มี ยืนอ้ำอึ้ง แต่หลุดบอกว่ามีคนบอกมา เราเลยถามใคร เขาไม่ยอมบอกค่ะ ตอนนั้นไม่ได้สงสัยใครนะค่ะ ปกติในซอยก็จะไปทำงาน บ้านที่อยู่บ้านตลอดก็เป็นข้างบ้านอะค่ะ หลังจะที่เถียงกันอยู่ เขาเลยพอไปชี้จุดขยะนั้น ปรากฏว่าเป็นใบไม้กิ้งไม้ซึ้งไม่ใช่ต้นมะม่วงคะ แต่เป็นต้นไม้ซึ่งไม่มีในบ้านเลย คนที่มาด่าก็จ๋อยๆไป เราบอกไปว่าลองไปเดินดูสิในบ้านเรามีต้นนี้ด้วยหรอ ซึ่งเราสงสัยมากค่ะ มาด่าเราด้วยหลักฐานแค่ว่ามีคนบอกมา สุดท้ายไปโป๊ะเอาค่ะ เพราะเคยเห็นเขากับป้าข้างบ้านคุยกันสนิทสนม เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมากนะคะ เขาชอบใส่ร้ายบ้านเรา เจอบ่อยมากแล้วทนมาสิบกว่าปี
คือ มีแต่คนเชื่อคำพูดเขานะ ก็ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง
อีกเรื่องนึง คือป้าคนนี้แกมีพฤติกรรมชอบปั่นจักยาน ส่องดูบ้านคนอื่น คือแกไปถ้ำมองบ้านตรงข้ามบ้านเราค่ะ แล้วบังเอิญไปเห็นลุงคนนึงเขาป่วยอยู่แกป่วยเดินไม่ได้ แล้วแกอาจจะเผลอเปลือยช่วงล่าง และนอนติดประตูบ้าน  ตอนนั้นคือหน้าบ้านตรงข้ามยังโล่งไม่มีต้นไม้ค่ะ คนทั่วไปมองเข้าไปได้ วันนึงมียายคนนึง บ้านระแวกในซอย แกชอบใจดีกวาดหน้าบ้านให้คนในซอยทุกเช้า เพราะเหมือนได้ออกกำลังกายไปด้วย คุณแม่ก็ให้ตังเดือนละพันค่ะ แกก็มาเล่าว่ารู้มั้ยไอ....(ชื่อป้าข้างบ้าน)     มันเห็นบ้านนี้นะ และชี้ไปตรงข้ามบ้านเรา ชอบนอนจับ.....เล่น เราได้ยินเลยตกใจ  เลยส่งข้อความไปบอกลูกสาวที่อยู่บ้านตรงข้ามบอกให้เขาระวัง ให้หาต้นไม้มาบังสายตาไว้หน่อย เพราะป้าคนนี้เขาเล่าไปทั่วเลย นินทาแม้กระทั่งคนป่วยอะค่ะ
รูปภาพนี้เป็นอีกภาพหนึ่งแสดงให้เห็นหนึ่งพฤติกรรมที่ชอบถ้ำมองบ้านเรา คือ บ้านเราอยู่ทางซ้าย บ้านป้าเขาอยู่ติดเราทางขวา แต่จะแกจะชอบไปนั่งฝั่งตรงข้ามบ้านตัวเอง และมองเข้ามาในบ้านเรา  รูปนี้ไม่ใช้รูปที่จงใจถ่ายนะคะ
แต่บังเอิญไปเล่น google สามมิติ แล้วไปกูเกิลถ่ายติด
อยากบอกนะคะ ว่าเราพยายามอดกลั้นนะคะ อดกลั้นมา10กว่าปี มาตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นที่เขาด่าแม่เรา พยายามไม่อยากมีเรื่อง ด่ามาลอยๆ ก็ไม่ตอบโต้นะคะ สิบปีกว่าได้ ทุกวันๆ เจอแบบนี้ แล้วเจอเรื่องราวหลายๆอย่างที่โดนใส่ร้าย  คือด่าหมา ว่าเหี้x ว่า edok  คำหยาบๆทั้งนั้น มันเอาผิดไม่ได้เลยใช้มั้ยตามข้อกฏหมายเพราะเขาทำเป็นด่าหมา            
วันนี้โดนอีกค่ะ มันนานเกินบางทีอดทนไม่ไหวเหมือนกัน ตอนนี้ยอมรับค่ะ ด่ากลับแล้ว เขาทำเป็นด่าหมาบ้านเขา เราก็ด่าหมาบ้านเราเลย
เพราะมันนานเกินไปแล้ว สิบกว่าปีไม่หยุดเลย เราไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน คืออยากระบายมากค่ะ
ถ้าด่าว่านิสัยเราเลว เราไปทำอะไรผิดกับใคร เราจะยอมรับเลยนะ หากเรานิสัยไม่ดี  

แต่นี่ด่าแต่ชีวิตส่วนตัว เช่นอีคุณนาย -*- ไอเก(เร)  ไอดำ  ไอ พวกกัดกันยังกับหมา อันนี้เจ้าของบ้านผู้หญิงก็ทำเป็นด่านะคะ เวลาพ่อแม่เราทะเลาะกัน บลาๆ คือเหมือนประหนึ่ง เผือกเต็มๆเลย อะ ด่าแต่เรื่องในบ้านเราเนี่ยนะ

คำถามคือถ้าเจอคนแบบนี้ อยู่ข้างบ้านแล้วต้องเจอหน้ากันทุกวัน ไปตลอดชีวิต จะต้องทำอย่างไร