ระยะเวลาที่อยู่ที่แห่งนี้มาเกือบ 10 ปีแล้วนะ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเราจะอยู่ที่ ที่นึงได้นานขนาดนี้ เป็นเพราะอะไร ทำไมเราถึงยังอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่นี่ไม่ได้ให้อะไรกับเราอย่างที่ควรจะเป็น อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เรายังอยู่ และไม่คิดที่จะไป เป็นเพราะเรากลัวหรือเปล่า หรือว่าเพราะเราไม่กล้าที่จะไป หรือเป็นเพราะเราไม่มีความสามารถที่จะไป จะเนื่องด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตอนนี้คงยังไม่สายไปที่เราจะไป เราว่าเราให้หมดแล้วกับที่นี่ ไม่ติดหนี้บุญคุณอะไรกันอีกแล้ว เราว่าเราตอบแทนให้หมดแล้ว คิดเสมอว่าเราจะอยู่กับต้นไม้ต้นนี้เรื่อยๆ ไป รอดูที่มันเติบโต แข็งแรง เราคงมีความสุข แต่มันก็เป็นเพียงสิ่งที่คิดเท่านั้น เพราะในความเป็นจริงไม่ใช่ ต้นไม้ต้นนี้เติบโตแล้ว แต่ไม่สามารถให้เราได้พักพิงอีกต่อไปแล้ว ต้นไม้ต้นนี้ไม่ต้องการเราแล้ว เราก็ควรที่จะต้องไป อย่าได้ลังเลอะไร เพราะท้ายที่สุด เราก็ต้องไป อะไรหลายอย่างทำให้ต้นไม้ต้นนี้ไม่เหมือนเดิม รวมถึงตัวเราด้วย ต้นไม้ต้นนี้ไม่เมหาะกับเรา เช่นเดียวกันกับที่ต้นไม้คิดว่าเราเป็น Dead wood กิ่งก้านที่ตายแล้วไม่สามารถงอกเงยอะไรใหม่ได้ มีไว้ก็เกะกะทำให้ดูไม่สวยงาม ไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องเก็บไว้ ควรตัดออกไปเสีย เพื่อให้มีกิ่งใหม่งอกออกมา เราเองก็คงเป็นกิ่งไม้ที่ไม่สามารถพัฒนาเติบโตได้ ถึงแม้จะเปลี่ยนแปลงมากมายเท่าไหร่ก็ยังเป็นกิ่งไม้เดิมในสายตาของต้นไม้ต้นนี้ เปลี่ยนจนตายไปด้วยตัวของมันเองก็คงยังไม่รู้ว่ามันตายไปแล้ว อยู่มานานมากจนคิดว่าไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไร ถึงแม้ไม่โต แต่ก็ยังพอมีประโยชน์บ้าง แต่ถ้าไม่มีประโยชน์เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่เพื่ออะไร อยู่มาตั้งแต่ต้นไม้ต้นนี้เป็นแค่เมล็ด จนมาถึงวันนี้วันที่ต้นไม้ได้เติบโต ถึงแม้จะไม่แข็งแรงเท่าไหร่นัก แต่ก็ดีใจที่ได้พักพิงมาเป็นระยะเวลานึง ถึงแม้สุดท้ายไม่ได้เป็นดั่งที่คิดก็ตาม ให้เหลือความทรงจำดีๆ ให้กันบ้าง ให้ได้ระลึกถึงเมื่อต้องจากไป อย่าให้ไม่เหลืออะไรให้นึกถึงเลย