หลังจากได้ดูบอลไทยเมื่อวานเพิ่งจะมีเวลามาตั้งกระทู้ มานั่งคิดว่าเราขาดอะไรไปถึงจะสู้กับระดับเอเชียได้ อย่างแรกคือผมเห็นหลายคนพูดถึงโค้ช ส่วนตัวผมว่า ณ ตอนนี้ที่บอลของเราเพิ่งจะผ่านในระดับอาเซี่ยนมาได้ ต่อให้ใช้โค้ชระดับเทพแค่ไหนก็คงไม่ได้ทำให้ทีมชาติไทยสู้กับทีมระดับเอเชียได้อย่างถาวรแน่นอน อาจจะช่วยบ้างในการวางแทคติกอุดรอยช่องว่างจากตัวนักเตะ แต่สุดท้ายแล้วมันก็ขึ้นอยู่ที่คุณภาพตัวนักเตะมาก่อนอยู่ดีครับ โดนภาพรวมสิ่งที่ผมมองเห็นจากเมื่อวานที่เราขาดไปน่าจะประมาณนี้ครับ

1. ทักษะ ความสามารถเฉพาะตัว เบสิกของนักบอลเรายังสู้กับเค้าไมได้ อันนี้พูดถึง การอ่านเกมส์ การจับบอลพลิกบอล ความเร็ว การเคลื่อนที่ทั้งเวลามีบอลและไม่มีบอล ความเข้าใจเกมส์ เมื่อวานอิรักเหนือกว่าเราทุกอย่าง เวลาเค้าได้บอลเค้าจะเคลื่อนที่กันไวมาก เค้ามักจะถึงบอลก่อนนักเตะเราเสมอ นักเตะเราผมว่ายังไม่คุ้นชินกับเลเวลบอลระดับนี้ที่การเคลื่อนที่ออกบอกต้องเร็ว ไม่มีเวลาให้คิดเยอะไม่งั้นจะเสียบอล ส่วนนึงน่าจะเพราะลีกเราไม่ได้เล่นกันเร็วหรือเพรสกันหนัก กลางหรือหน้าเวลาได้บอลจะมีเวลาในการครองบอล คิดก่อนส่งหรือยิงค่อนข้างมาก ส่วนตัวที่ไม่มีบอลก็มีเวลาที่จะดูเชิงก่อนว่าบอลจะมาที่ตัวไหนค่อยเคลื่อนที่ จะเห็นว่าระดับเอเชียนั้นสปีดบอลเค้าเร็วไม่มีเวลาให้คิดขนาดนั้นครับ มันต้องฝึกกันมาตั้งแต่ระดับสโมสรให้นักเตะเราชินกับการเคลื่อนที่ คิดเร็วทำเร็วอะครับ อยากให้สโมสรบ้านเราหันมาช่วยกันเทรนนักเตะไทยเราให้คิดไวทำไวแล้วแม่นยำกันมากกว่านี้ครับ

2. สมรรถภาพร่างกาย เมื่อวานผมเห็นนักเตะเราเวลาได้บอลเจอเบียด แซะเข้าหน่อยก็จะเริ่มเป๋ เสียการครองบอลง่าย หรือถ้าไม่เสียบอลก็เสียโอกาสในการทำเกมส์รุกต่อไป อาจจะด้วยสรีสะของคนไทยด้วย แต่สำหรับข้อนี้ผมว่าเราดีขึ้นกว่าเดิมเยอะละเทียบกับสมัยก่อน เพียงแต่ว่าก็ยังคงต้องพัฒนากันต่อไปครับ ผมเชื่ออีกหน่อยเราจะดีกว่านี้ ดูอย่างญี่ปุ่น จริงๆ ขนาดตัวประชากรโดยรวมเค้าก็ไม่ต่างจากคนไทยมาก เค้ายังปั้นนักบอลรูปร่างดี ๆ ไปเล่นยุโรปได้มากมาย

3. เรื่องของจิตใจ จะเห็นว่านักเตะเราอาจจะยังไม่ชินกับเกมส์ระดับนี้ มักจะมีความผิดพลาดท้ายเกมส์อยู่เสมอ ๆ หลายนัด จริงๆผมรู้สึกว่าเหมือนเรามีความกลัวอยู่ในใจหรือยังไม่ทราบ เวลาเจอนักเตะฝ่ายตรงข้ามหลุดมาจะพยายามถอยไว้ก่อน ไม่กล้าเข้าสกัด หรือบางครั้งไม่กล้าครองบอลไว้บ้าง (อันนี้อาจจะทั้งเรื่องความกลัวว่าจะทำเสียและไม่มั่นใจในเบสิกของตัวเองด้วย พูดง่าย ๆ คือกลัวทำเสีย) เรื่องสมาธิ ความเคี่ยว สติในเกมส์ การตัดสินใจ ก็ยังต้องปรับปรุงกันอีกเยอะ

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ผมไม่ได้จะวิจารณ์ฝ่ายใดเจาะจงนะครับ เราเพิ่งจะเริ่มหัดเดิน ลีกเราเพื่งจะดีขึ้นไม่ถึง 5 ปี การพัฒนานักเตะเพิ่งเริ่มจะดีขึ้น มันไม่มีทางที่จะขึ้นไปต่อกรกับหัวแถวเค้าในไม่กี่ปีอยู่แล้ว แต่ผมหวังว่าเราจะเดินต่อไปอย่างถูกวิธี หวังว่าจะให้สโมสรในไทยลีกมีการพัฒนาอย่างจริงจัง ผู้มีส่วนร่วมทุกฝ่ายช่วยกันพัฒนาให้เราใกล้ฝันไปบอลโลกมากขึ้นครับ เป็นกำลังใจให้ทุกฝ่ายครับ


เครดิตภาตจาก siamsport ครับผม