หลายคนในห้องนี้อาจจะไม่กล้าพูดตรงๆ แต่ในที่นี้ขอพูดแบบขวานฝ่าซาก ตรงไปตรงมา ที่ไม่มีที่ไหนกล้าเปิดเผยมาก่อน กับความล้มเหลวของสมาคมในการวางรากฐานโครงสร้างเยาวชน ที่เรากำลังหลงทาง และถูกเวียดนาม พม่า แซงขึ้นมาเรื่อยๆ  จะเห็นได้จากปีหลังๆ ทีมชาติรุ่นเยาวชน ของทั้งเวียดนาม และพม่า ได้ไป ฟุตบอลโลกรุ่นเยาวชนตัดหน้าทีมชาติไทยรุ่นเยาวชน เปรียบดั่งถอดรองเท้าแตะตราดาวตบหน้าแฟนบอลบางส่วนฉากใหญ่ที่ดูถูกชาติอาเซียนเหมือนกัน มาอยู่เนืองๆ และนั่นเป็นการส่งสัญญาณที่ชัดมากๆ ว่าอนาคตบอลไทยกำลังหลงทาง และแฟนบอลบางส่วน ไม่มองปัจจัยความเป็นจริง ว่าเหตุใดเราถึงล้มเหลวกับฟุตบอลรุ่นเยาวชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

    ไม่ว่าจะสมาคมยุคเก่ามาจนถึงยุคใหม่ และการเปลี่ยนแปลงมาสู่สมาคมยุคใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่คาดหวังว่ามันจะถูกพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น บางคนอาจจะแก้ต่างว่า ทรงบอล ของเราดีขึ้น แต่ลืมมองว่า ตัวเลขไม่เคยต้มคนดู เพราะผลงานทีมฟุตบอล ไม่ใช่การประกวดนางงาม ที่จะให้คะแนนด้วยการมโนความชอบส่วนตัว แต่ผลงานของทีมฟุตบอลนั้นมันขึ้นอยู่ตัวเลขบนสกอร์บอร์ดและแต้มที่ได้ต่างหาก เราจะเห็นได้ว่าเวียดนามได้ไปบอลเยาวชนโลก พม่าได้ไปเล่นบอลเยาวชนโลก รอบสุดท้าย และผลงานในระดับเอเชีย แทบจะเรียกได้ว่า เลือดยังบลัดเวียดนามใจสู้แบบไม่กลัวศักดิ์ศรีทีมชาติดีกรีระดับเอเชียแม้แต่น้อย กล้าเล่น กล้าชน วิ่งสู้ฟัด ผลงานในระดับเอเชียในรุ่นเยาวชนต้องบอกว่าดีกว่าของเด็กทีมชาติเราหลายขุม

    ซึ่งล่าสุดกับผลงานรุ่นเยาวชนไทย ตั้งแต่นัดอุ่นเครื่องมาจนถึงทัวร์นาเมนต์เอเชียอย่างเป็นทางการ ก็ยังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น
เราต้องบอกเลยว่า รากฐานเยาวชนของเรา "่ล้มเหลว" เมื่อเทียบกับเวียดนามที่ดูเหมือนว่าจะดีวันดีคืน บอลเท้าสู่เท้าที่เราคุ้นเคย แต่กลับดูถูกสิ่งดีๆ ที่ตัวเองมีอยู่ ว่าเป็นแค่ของเล่นระดับอาเซียน แต่กลับไม่พัฒนาต่อยอดในสิ่งที่เราถนัด กลับเปลี่ยนรุปแบบไปอย่างสิ้นเชิงกลายเป็นบอลไดเร็คโยนขึ้นหน้าแบบไร้จุดหมาย และใช้กลยุทธ์มหาอุตเล่นเพื่อรอโดนกระทำชำเราประตู เปรียบดั่งนักมวยปิดการ์ดติดมุมที่โดนถลุงหมัดทั้งยกให้รอวันยุบนั่นเอง

    อย่างที่ได้เห็นนัดที่เจอญี่ปุ่นแล้วว่าเราเล่นอุตเพื่อรอโดนจริงๆ แล้วก็โดนยิงท้ายเกมจนได้ กับสถิติที่น่าอดสู กับ การมีโอกาสยิงญี่ปุ่นเพียงครั้งเดียว แต่ญี่ปุ่นมีโอกาสลองยิงไปถึงสิบกว่าครั้ง และก็ทำได้สำเร็จ ซึ่งการเล่นแบบมหาอุตของเราแทบจะไม่มีประสิทธิภาพอะไรเลย ในการได้บอลตัดเกม และการสวนกลับแบบไร้จุดหมายแบบสะเปะสะปะ ซึ่งการเล่นเกมรับเพื่อสวนกลับที่ดีนั้น นั่นก็คือ เกมรุกสวนที่แม่นยำและมีประสิทธิภาพ ดั่งคำกล่าวที่ว่า  "เกมรับที่ดีที่สุด คือการเปิดเกมรุกใส่คู่แข่ง" ซึ่งจะเห็นว่าเรามีแต่เกมรับมหาอุต แต่เราไม่สามารถยิงขู่สวนเพื่อให้คู่ต่อสู้ระแวงหลังได้เลย ให้โอกาสคู่แข่งปรุงแต่งอย่างเมามันส์นั่นเอง
ซึ่งหลักการบอลไดเร็ค โต้เพื่อสวนกลับนั้นจริงๆ กรณีศึกษาที่ดีนั่นคือ ทีมเลสเตอร์ที่เล่นเป็นบอลรองในลีกนั่นเอง สวนกลับโดยเล่นไม่มากจังหวะ ยิงขู่ถึงพื้นที่สุดท้ายของคู่แข่งทันที
ซึ่งต้องบอกเลยว่าการคัดสรรนักเตะมาเล่นกลยุทธ์นี้ของไทยค่อนข้าง "สอบตก" นักเตะเยาวชนทีมชาติไทยหลายๆ คนไม่สามารถเล่นแทคติคได้ประสิทธิภาพเลย ทั้งการวิ่งไล่เพรสซิ่ง การเล่นบอลน้อยจังหวะ เพื่อพาบอลโอเพ่นเพลไปถึงพื้นสุดท้ายของคู่แข่งในการโจมตีอย่างสายฟ้าแล่บ ต้องถามกลับว่าเบสิคของนักเตะคุณภาพแม่นยำ ที่จะเร่งสปีดบอลให้เดินเกมได้เร็วจริงแล้วหรือที่จะเล่นบอลไดเร็คแบบตั้งรับสวนกลับ
ซึ่งต้องบอกว่าการคัดสรรนักเตะมาเล่นมีความผิดพลาดหลายตำแหน่งที่เล่นไม่ได้ประสิทธิภาพเท่าที่ควร ซึ่งบอลไทยเรานั้นเหมาะกับบอลเท้าสู่เท้าเสียมากกว่า ซึ่งเราควรพัฒนาต่อยอดจากตรงนี้ให้เกิดความหลากหลาย มีการเล่นบอลหลายกลยุทธ์สั้นสลับยาวให้เกิดมิติความหลากหลาย
เราจะเห็นได้ว่านัดล่าสุดที่เราเล่น เล่นกันแบบ อุตเพื่อรอโดน ตัดบอลได้ไม่กี่จังหวะสวนแบบคิดช้าทำช้า ไม่รู้หน้าที่ในการเติมเกมของแต่ละตำแหน่ง
มีแต่สาดบอลยาวขึ้นหน้าไปก่อน ซึ่งไม่ต่างกับเตะบอลอัดกำแพงกระดอนมาอัดโดนหน้าตัวเองจนกำเดาไหลพราก
ถามกลับว่าเราเหมาะกับบอลไดเร็คโยนจริงๆ หรือ ??? เราทำไมไม่ต่อยอดในสิ่งที่เรามีอยู่ ในการเล่นบอลเท้าสู้เท้าแล้วพัฒนาเรื่องบอลน้อยจังหวะแบบเคลื่อนที่เร็ว สลับบอลตัดไลน์แผงหลังสอดแบบเคลื่อนที่ดักบอลทะลุช่องแผงแบบสอดขึ้นเร็ว สลับกลยุทธ์ตามสถานการณ์ คัดสรรเน้นๆ ฝึกฝนคัดเกลานักเตะเยาวชนที่เบสิกบอลแม่นยำที่จะสามารถเล่นแทคติกได้อย่างเน้นๆ ซึ่งตอนนี้เราเหมือนไม่มีอะไรใหม่เลยกลยุทธ์เดิมๆ เพิ่มเติมคือแค่เรื่องเปลี่ยนตัวไปมา และวิธีการเล่นแทบจะไม่มีความแยบยลอะไรเลยนั่นเอง

เราควรพัฒนาสิ่งที่เรามีดีอยู่แล้วมิใช่หรือ การเปลี่ยนรูปแบบการเล่นที่เราไม่คุ้นชินแบบปุ่ปปั่ปมันทำให้ระบบการเล่นที่แท้จริงของเรารวนทั้งระบบ ซึ่งการรื้อเปลี่ยนทั้งหมด มันยากกว่า การนำสิ่งที่มีดีอยู่แล้วมาพัฒนาต่อยอดนั่นเอง...