ในห้องนี้จำได้ไหมคะ  มาลารินเคยเล่าเรื่องนิทานเซนเรื่องหนึ่ง  "เพราะฉันขันตะวันจึงขึ้น" จึงอยากเอามาให้อ่านอีกครั้ง  แต่แปลงเรื่องไว้ เพื่อให้เข้ากับเหตุการณ์ในประเทศนี้


เรื่องมีว่า...ตระกูลไก่ครอบครัวหนึ่ง ไก่ผู้พี่จะออกไปเกาะบนต้นไม้และขันตอนเช้ามืดทุกเช้า  พระอาทิตย์ก็ขึ้นทุกวัน..เป็นที่ภูมิใจและอวดอ้างไปทั่วของตระกูลนี้ ว่าทำให้พระอาทิตย์ขั้น ทุกคนในประเทศนี้มีชีวิตอยู่ได้เพราะตระกูลนี้  ทุกคนก็พากันสรรเสริญ

ต่อมาไก่ผู้พี่จำต้องหนีความผิดไปต่างแดน  ครอบครัวจึงให้ไก่ผู้น้องขันแทน ไก่ผู้น้องก็รับหน้าที่ขันสืบต่อไก่ผู้พี่..ถึงจะเสียงไม่เหมือนแต่พระอาทิตย์ก็ขึ้นเหมือนเดิม  ยิ่งทำให้ตระกูลนี้ปลื้มใจและลำพองอย่างยื่งว่า  เป็นเพราะตระกูลของตัวเองที่ช่วยประเทศนี้ไว้ใครๆก็เชื่อ

ต่อมาไก่ผู้น้องเกิดมีความผิดในการทำให้เกิดความเสียหายต่อส่วนรวม ต้องหนีตามไก่ผู้พี่ไป...ไม่มีคนทำหน้าที่ขันต่อ  ทั้งครอบครัวจึงโศกเศร้ายิ่งนัก..ไก่ตัวอื่นก็ไม่กล้าออกไปขันเพราะกลัวว่าทำไม่ได้ ต่างพากันร่ำไห้เสียใจว่าประเทศนี้จะอยู่ไม่ได้ ทุกคนจะขาดแสงจากพระอาทิตย์ ทุกคนจะลำบากมาก

เมื่อไก่ตัวน้องหนีไป พร้อมกับความเข้าใจผิดว่า เพราะฉันขันตะวันจึงขึ้น หารู้ไม่ว่าวันรุ่งขึ้นพอไก่ตัวน้องหนีไปแล้ว ตะวันก็ยังขึ้นเหมือนเดิม

โลกดำเนินต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไก่สองนั้นไม่ได้นำเอาตะวันไปด้วยสักนิด พระอาทิตย์ยังคงส่องสว่าง
พระจันทร์ยังคงทอแสง สายน้ำยังคงไหลเอื่อย ดอกไม้ยังคงผลิบาน โลกนี้ยังคงมีข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์ นกก็ยังมีข้าวปลาอาหาร คนต่างๆ ก็ยังคงทำงานต่อไปได้เหมือนเดิม

เลือกตั้งปีหน้าถ้าไม่มีตระกูลไก่เข้ามาขัน...ตะวันก็คงขึ้นเช่นเดิม..ทุกคนก็ยังอยู่ได้อย่างมีความสุขค่ะ..




ไก่นี้ชอบขัน(เสียงร้องของไก่)
ไก่จะขันตอนเช้ามืด...ก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร..?
หรือเพราะว่า..ไก่มองเห็นแสงอาทิตย์ก่อนคนที่นอนอยู่ในบ้านก็ได้นะคะ
แต่คนทั่วไปจะทราบว่าเป็นเวลาใกล้สว่างแล้ว

อ่านนิทานนี้คงได้ข้อคิดอะไรบ้างนะคะ