มีเรื่องอยู่ว่าน้องในสาขาทักแชทในเฟซมาคุยด้วยคุยไปมาก็ได้ไลน์ ก็คุยกันไปมาตลอด ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร ผ่านไปสามวันเริ่มรู้สึกแปลกว่าน้องคิดอะไรกับเราเพราะคุยทุกวันตั้งแต่รับแอด เรียกได้ว่าพิมพืปั๊บตอบปุ๊บ ตอนนั้นก็เริ่มได้ใจไปละเราจะถามเรื่องชีวิตกัน มันมีอะไรที่เหมือนๆกัน ยุที่สาขา ยุคณะก้เห็นๆกันประจำแต่ด้วยที่ไม่สนิทกันก็ไม่เคยพูดคุยกันหรอกน้องเป็นผู้ชายคับ แต่เรากับพูดกับน้องไปว่าคิดแต่พี่น้องเท่านั้น แล้วก็บอกไปอีกว่ามีแฟยแล้วที่จริงผมพึ่งเลิกกับแฟน ใจน่ะก็รู้สึกดีแล้วทักไลน์มาทุกเช้าปลุกเรา โคตรได้ใจเลย เราบอกไปแบบนั้นนน้องก็เหมือนเสียใจนะ(เราโทรไลน์กันคับหลังจากคุยกันได้สามวัน) หลังจากนั้นน้องก็ดูเฟลๆ วางสายไป เราก้ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร ใช่ที่เราคิดไหม ผมก็ขอโทดนะน้องก็บอกละ ว่ายิ้มไม่หุบเลยวันนี้ที่ได้คุยกับพี่ แต่ก็ต้องมาร้องไห้ (ก้ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดจากใจไหมผมเป็นคนเชื่อใจคนยากคับ) นานนะกว่าน้องจะตอบแชทผม ในการขอโทษครั้งนั้น เราก็บอกน้องไปว่ายังเป็นพี่เหมือนเดิมนะ มีอะไรก็ปรึกษาได้เรื่องเรียน จากคืนวันนั้นเราคุยกันยุทุกวันประมาณหนึ่งเดือน จนผมเองละรักน้องปแล้วชนิดที่ว่าหมดใจ แต่ก็ไม่กล้าบอกน้อง ด้วยประโยคที่เคยพูดไป ก็แปลกเหมือนกันนะ เราก็ไม่รู้ด้วยว่าน้องเขามีใครเข้ามาคุยหรือยัง ก็ส่องเฟซทุกวันพักหลังน้องก็หายๆ ทักไปก็ตอบช้า ไม่ก็นานตอบ จนเราไม่กล้าทักน้องไปเพราะเป็นแบบนี้ ในใจก้อยากทักไปนะ ก็ได้เเต่รอว่าเขาคิดถึงเราเมื่อไรคงทักมามั้ง คิดถึงทุกวันเจอหน้ากันผมก็ไม่กล้าแม้แต่มองน้องคับเพราะอายน้องเขินด้วยมั้ง น้องเป็นคนน่ารัก มีคนติดตามเยอะ ตอนนี้เราก็เป็นส่วนเล็กๆไม่รุ้ว่าเขาจะมองเราไหมเหมือนตอนแรกที่เราคุยกัน แอบแอดตลอดละว่าแอดเฟซใครไปกดไลก์ใคร ก็คิดมากอึดอัดมากในใจ ตอนนี้ก็หลุบหน้าน้องทุกครั้งที่เจอเวลาไปเรียน เขาก็ถามนะว่าพี่โกรธอะไรผม ก็ได้แต่ตอบไปปว่าไม่มีอะไรคิดมากน่าาาาาา ตอนนี้เหมือนเขาไม่ได้คิดอะไรกกันเรามั้ง ก็มีแต่เราคิดกับน้องเขาหรือว่าแอบรักเขายุข้างเดียว