ข้าฯนอน เนานาน ผ่านฝัน
คืนวัน หมุนเวียน เปลี่ยนเช้าค่ำ
เป็น ผีเสื้อ แสนสวยสะ เริงระบำ
ใช้ชีวิต เลิศล้ำ หลงลำพอง

ไร้ทุกข์ ไร้โศก วิโยคเศร้า
คลอเคล้า มวลดอกไม้ ได้เที่ยวท่อง
รสหวานฉ่ำ กลิ่นรื่นเร้า เข้าครอบครอง
ใต้แสงทอง รังสิมันต์ อันอุ่นไอ

ไม่ได้มี นาทีใด ให้กังวล
ไม่มีใจ ร้อนรน หรือสงสัย
เพียงมุ่งหา ความสุข ทุกวันไป
ประดับโลก กว้างใหญ่ ให้งดงาม
................................................

ลืมตา ตื่นขึ้นมา พิศวง
ชีวิตใน ไพรพง และดงหนาม
เราฝันเป็น ผีเสื้อ ไป ในชั่วยาม
เพื่อลบความ ทุกข์ลำบาก และยากจน

หรือ ผีเสื้อ ฝันร้าย กลายเป็นเรา
จึงต้องเศร้า ทุกข์ครอง ใจหมองหม่น
เมื่อ ความจริง ความฝัน พลันปะปน
เรา คือ คน หรือ ผีเสื้อ เมื่อฝันเอย

...................................................................................................................................................
       
       ครั้งหนึ่งจวงจื่อฝันไปว่าตนเป็นผีเสื้อ ขยับกระพือปีกบินไปรอบๆอย่างสุขสำราญใจ เริงเล่นไปตามใจปรารถนา มันหารู้ไม่ว่ามันคือจวงจื่อ พลันเมื่อตื่นขึ้นและพบว่าตัวเองเป็นจวงจื่ออย่างแน่แท้ แต่เขากลับไม่แน่ใจว่าเป็นจวงจื่อที่ฝันไปว่าตัวเองเป็นผีเสื้อ หรือว่าเป็นผีเสื้อที่ฝันเป็นจวงจื่อกันแน่ ระหว่างจวงจื่อและผีเสื้อ จะต้องมีความแตกต่างบางอย่าง นี่เรียกว่าการแปรเปลี่ยนของสรรพสิ่ง
       
       จากหนังสือจวงจื่อ（庄子） บทที่สอง สรรพสิ่งคือหนึ่งเดียว 《齐物论》 

ขอบคุณภาพผีเสี้อ แสนสวย จาก google
และ เนื้อหาจาก เว็บ www.manager.co.th

เพิ่มเติม : ขอขอบคุณอย่างยิ่ง ต่อ ทุก comment แสนงดงาม
ที่มาช่วยเติมสีสันสดสวย ให้ ฝัน ของ ผีเสื้อ (ส.ว. ศิษย์ จวงจื่อ)