คือเรากับแฟนเราคบกันมา 2 ปี ตอนคบกันแรก ๆ เราก็คบไปแบบนั้นแหละ ยังไม่ได้รู้สึกอะไร จนอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ เราก็รู้สึกรักแล้วก็ผูกพันกันมากขึ้น จนทุกวันนี้รักมาก ๆ จนเลิกไม่ได้ แต่ตลอดเวลาที่คบกันมา 2 ปี ก็รักกันดีนะ อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง เหมือนคู่อื่น ๆ แต่ก็จะกลับมาคุยกันดี ๆ เหมือนเดิม ยิ่งทะเลาะยิ่งรู้สึกรักมากขึ้นนะ ทำให้รู้เลยว่าเราขาดเขาไม่ได้จริง ๆ แต่อีกมุมนึง ตลอดเวลาที่คบกันมา  2 ปี ประมาณ 3 เดือนแรก แฟนเราดูแลเราดีมาก แต่เราก็มีแชทคุยกับแฟนเก่าบ้างแต่เรากับแฟนเก่าก็แชทคุยกันไม่เกิน 2 ครั้ง ไม่ได้คุยกันแบบแฟนนะ คุยกันแบบพี่น้อง คุยแบบเล่น ๆ มากกว่า ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
แล้วก็มี แชทคุยกับผู้ชายบ้าง แต่พอเวลาผ่านไปหลังจาก 3 เดือนนั้น เราก็เลิกแชทคุยกับแฟนเก่า เลิกแชทคุยกับผู้ชาย เหตุผลที่เลิกแชทคุยกับผู้ชายคนอื่นเพราะเรารักแฟนเราแล้วจริง ๆ การคุยกับผู้ชายและแฟนเก่าทำให้เรารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้แต่ช่วง 1 ปีแรก แฟนเราก็ยังเทคแคร์เราดีอยู่นะ เราเป็นคนขี้หึง แฟนเราก็เป็นคนขี้หึง ต่างคนต่างหึงกัน เลยทำให้ทะเลาะกันเรื่องนี้เป็นประจำ  อีกเรื่องที่ทำให้ทะเลาะกันเป็นประจำ คือแฟนเราเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก ติดจนเราน้อยใจ ว่าเพื่อนของแฟนเราสำคัญมากกว่าเราหรอ ครั้งนึงมีเพื่อนของแฟนเราตั้งแชทกลุ่มขึ้นมา เพื่อที่จะใช้สำหรับชวนกันไปปาร์ตี้ มีการสนทนาคร่าว ๆ ประมาณนี้ คือ
เพื่อนแฟนเรา : ออกมาได้มั้ย
แฟนเรา : ออกไปไม่ได้ แต่ถ้าหนีไปอะได้
แฟนเรา : ออกจากแชทเลยนะ เดี๋ยวมันรู้ความลับ
( มันที่ว่าในแชทกลุ่มแฟนเราหมายถึงเรานี่แหละ เสียใจมากที่แฟนเราพิมพ์ออกไปแบบนั้น )
จริง ๆ แชทมีเยอะกว่านี้นะ แต่สรุปมาประมาณนี้ หลังจากนั้นแฟนเราก็ออกจากแชททันทีแล้วก็ซ่อนโพสต์ไว้ถาวร หลังจากนั้นผ่านไปเกือบเดือน ก็มีอยู่วันนึงวันที่เราว่างมากจนไม่รู้จะทำอะไร เลยนั่งเช็คเฟสของแฟน แล้วไปเจอแชทนี้ เราเสียใจมาก เราก็เลยทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องนี้ แต่ก็จบลงได้ด้วยความเข้าใจเหมือนเดิม คือจะมีเรื่องโกหกหนีเที่ยวประมาณนี้มาตลอด มีจนเราชิน แล้วก็ทะเลาะ แล้วก็จบที่เข้าใจกันแบบนี้ตลอด จะเป็นแบบนี้บ่อยมาก แต่เราก็ยังถือว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยนะ เรื่องที่ใหญ่สำหรับเราคือ คบกัน 2 ปีกว่า ผ่านสงกรานต์ไป 2 ครั้ง ครั้งที่ 1 แฟนเราตื่นประมาณเกือบเย็นแล้วนะ พอแฟนเราตื่นก็แชทคุยกันปกติ เราเห็นว่าเป็นวันสงกรานต์พระประแดง เราเลยแชทถามแฟนเราว่า
เรา : จะไปเล่นสงกรานต์มั้ย
แฟนเรา : ดูก่อน
แฟนเรา : เดี๋ยวไปอาบน้ำนะ
เรา : ถ้าจะไปเล่นสงกรานต์ก็ทักมาบอกก่อนนะ
( ปกติเวลาที่แฟนเราตื่น แฟนเราจะทักแชทมาหาเรา จากนั้นก็จะไปอาบน้ำ ทำงานบ้าน ซื้อกับข้าว )
จนเวลาผ่านไปหลายชม. กี่ชม.เราจำไม่ได้ แฟนเราหายไป เราไม่คิดว่าแฟนเราจะไปเล่นสงกรานต์ เราคิดว่าแฟนเราคงไปซือกับข้าว หรือทำงานบ้าน จนนานผิดปกติ เราเป็นห่วงแฟนเรามาก นึกว่าไปเกิดอุบัติเหตุหรือไปออกไปซื้อกับข้าวแล้วไปมีปัญหาอะไรที่ไหนหรือป่าว แต่สุดท้ายแฟนเราทักแชทมาตอนกลางคืนทักแชทมาบอกเราว่าไปเล่นสงกรานต์มา เราเสียใจมาก ไม่คิดว่าแฟนเราจะหลอกเรา แล้วปล่อยให้เราเป็นห่วงแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ต้องให้อภัย เพราะรักไปแล้วนิเนาะ และแล้วสงกรานต์ครั้งที่ 2 ก็ผ่านมา ปีที่ 2 แฟนเรารถล้มเพราะออกไปข้างนอกกับเพื่อนตอนช่วงเที่ยงคืน ทันทีที่เรารู้ว่าแฟนเรารถล้ม เราก็รีบตรงไปหาที่รพ.ด้วยความเป็นห่วง ทั้งโกรธทั้งเป็นห่วงแฟนเรา โกรธที่หนีเราไปเที่ยวกลางคืน เป็นห่วงที่เห็นว่าแฟนเราเจ็บ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เราเลยเลือกที้จะเทคแคร์แฟนเรา ดูแลแฟนเรา ดีกว่าไปชวนแฟนเราทะเลาะ หลังจากนั้นสงกรานต์พระประแดงก็มาถึง เราถามแฟนเราว่าจะไปนครปฐมไปไหว้พระกับเรามั้ย แฟนเราบอกว่าไม่ไป เราก็เข้าใจว่าอาจจะเจ็บแผล คงไม่อยากนั่งรถไปไกล ๆ เราเลยไม่เซ้าซี้ เพราะแผลแฟนเราเหวอะมาก ๆ จนเราคิดว่าแฟนเราคงไปเล่นน้ำไม่ได้เลยเลือกที่จะชวนไปนครปฐมเพราะจะได้ไม่เหงา แต่แฟนเราไม่ไป ก็โอเคไม่ไปคงอยากนอนพักผ่อนมั้ง นั่นคือสิ่งที่เราคิด แต่แฟนเราคงวางแผนมาดีมาก แฟนเรารอจนเราถึงวัดที่นครปฐม ประมาณ 9 โมงกว่า ตลอดเวลาที่เราเดินทาง แฟนเราแชทคุยกับเราตลอด จน เกือบ ๆ 10 โมงเช้า แฟนเราถึงจะนอนหลับ แฟนเราคงตั้งใจให้เราเข้าใจว่าแฟนเราคงจะตื่นดึกแล้วออกไปเล่นสงกรานต์ไม่ได้ จนเรากลับจากนครปฐมประมาณ 1 ทุ่มเกือบ 2 ทุ่ม ระหว่างกลับเราก็โทรหาแฟนเรา แฟนเราไม่รับสาย เราเลยโทรไปเบอร์บ้าน คนที่บ้านแฟนเรา บอกว่าแฟนเราออกไปข้างนอกนานแล้ว เราอึ้งมาก อารมณ์เดิมกลับมา ทั้งโกรธทั้งเป็นห่วง เราก็พยายามโทรแต่แฟนเราก็ไม่รับ จนเรานั่งรถมาถึงดงสงกรานต์ เราต้องฝ่าดงสงกรานต์พระประแดงมา เพราะทางทีเราจะกลับบ้านต้องฝ่าดงสงกรานต์มา ระหว่างฝ่าดงสงกรานต์มารถติดมาก แต่สิ่งที่เราเห็นคือแฟนเราอยู่ในดงนั้นด้วย สิ่งที่เราคิดคืออยากลงจากรถไปกระชากแฟนเรากลับบ้าน แต่เราเกรงใจ เลยเลือกที่จะนั่งร้องไห้กลับบ้าน ระหว่างทางเราก็ยังคงโทรหาแฟนเรา ไม่รู้ว่าบังเอิญหรืออะไร โทรศัพท์ของแฟนเรามันกดรับเอง เราได้ยินทุกอย่างที่แฟนเราคุยกับเพื่อน เราเสียใจมาก ว่าหลอกเราแล้วมีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ เราเป็นห่วงกลัวว่าจะเจ็บแผลกลัวว่าจะเหงา แต่กลับวางแผนหลอกเราแบบนี้หรอ พอแฟนเรากลับบ้านแล้วรับโทรศัพท์ เราด่าแฟนเราเยอะมาก เราโกรธมากเสียใจมาก เราถามแฟนเราว่าเล่นไม่ได้แล้วจะออกไปทำไม ไปมองนมผู้หญิงหรือยังไง คำตอบที่เราได้คือ แฟนเราไปมองนมผู้หญิงจริง ๆ เราเสียใจมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะให้อภัยแฟนเรา แต่เราก็ยังคงเจ็บฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้ จะให้ลืมมันก็คงยากอะเนาะ  ยังมีเลือกโกหกอีกมากมาย ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ทุกวันนี้แฟนเรากับเรารักกันมากขึ้นนะ เราหวานกันมากขึ้น เราเปลี่ยนนิสัย ตามใจแฟนมากขึ้น ด่าให้น้อยลง ใจเย็นมากขึ้น พยายามอ้อนแฟนเรา พยายามทำใจให้อารมณ์ดีเพื่อที่จะไม่ทะเลาะกัน แต่ก็สำเร็จนะ แฟนเราก็เปลี่ยนตัวเองเหมือนกันดีขึ้นเยอะเลย แต่ต่างคนต่างขี้หึงเหมือนเดิม เลยทะเลาะกันเรื่องหึง ๆ หวง ๆ แทน  บางทีแฟนเราก็ว่าเรางี่เง่าเกินไป บางทีเราก็ว่าแฟนเราเองก็งี่เง่าเหมือนกัน ทำไมถึงมาว่าแต่เรางี่เง่า แต่ก็ไม่หนักมาก จบที่หวานเหมือนเดิม แต่เราอะสิ ระแวงแฟนมาก ๆ กลัวว่าแฟนเราจะโกหกเราอีก กลัวมาก ๆ กลัวจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ถึงจะเลิกระแวง แล้วถึงจะทำให้แฟนเลิกโกหกเรา
คือ เราอยากถามว่า
1. เราต้องทำยังไงแฟนเราถึงจะเลิกโกหกเราแบบถาวรเลยไม่วนกลับมาโกหกอีก
2. เราต้องทำยังไงถึงจะหายระแวง ถึงจะเลิกกลัวว่าแฟนเราจะโกหกอีก
เราทางตันแล้วจริง ๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วถึงจะทำให้ชีวิตคู่ดีกว่านั ใครพอจะมีทางออกบ้างมั้ยคะ คือเราไม่อยากจบกับแฟนเราด้วยการที่จะเลิกกัน คือเราอยากได้ทางออกว่าเราควรจะปรับเปลี่ยนอะไรในตัวเราเอง เพื่อที่จะให้แฟนเราไม่โกหกเราอีก