หึง จนต้อง ทะเลาะ

คบกับแฟนมาสอง ปี ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยปิดบัง
แต่ใครจะเข้ามา เราจะวางตัวว่าไม่ มีไรนอกจากงาน และเพื่อน

หึงแม้แต่ว่า ไปไหนกับญาติ ไปไหนกับแม่
ไปทำงาน งานมีเพศชัย หรือ อะไร

ก็จะหึง ต้องให้ส่งรูป ส่งจีพีเอส ต้องถามทุกอย่าง
เรารัก เราจึงทำให้สบายใจ

แต่หนักข้อทุกวัน เพศไหนเข้ามา ก็ว่าชอบเราหมด
บอกแล้วว่า ไม่มีอะไร เราต้องรู้จักคนเยอะ
มือถือ ก็ให้ดู จะไม่พอใจ งอน หงุดหงิด ทะเลาะ
ไม่ฟังคำเรา คิดเองว่า กิ้กกันแล้ว ได้กันแล้ว ต้องเป็นอย่างที่เค้าคิด ทะเลาะเรื่อง หึงหวง เรื่องผู้ชาย ทุกวัน
ไม่มีอะไร ก็ขุดมาทะเลาะ ทะเลาะที ก็ออกจากบ้าน
ทะเลาะทีก็จะไปทำไรเสี่ยงตาย หรือ จะลาตาย

แต่ก่อนจะยอม ไม่ชอบใครก็บล็อค ก็ลบ ก็เลิกคุย
เพราะไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากมีปัญหา ทิ้งงานเพื่อให้สบายใจ

จนวันนึง เงินไม่มี งานไรมาต้องทำ
แทนที่จะต่างคนต่างทำงาน สร้างเงิน
ให้ทำงานของเราอะไร ก็อคติ ไม่อยากทำ
พอเราทำงาน กับใคร ที่คิดเอาเอง ว่าเค้าต้องชอบเรา
ก็จะไม่พอใจ จะให้เรารายงานอีก แต่ครั้งนี้
เราเริ่มเลือกงาน ไม่ใช่เพราะ คนที่เค้าหึง
แต่เพราะงานดี บริสุทธิ์ ได้เงิน มาใช้หนี้ ใช้จ่าย
เค้าก็ไม่พอใจ ทำวิธีเดิมอีก คือไปตาย
แต่ก่อนเราจะรีบทิ้งงาน เพื่อเลือกเค้า
แต่ครั้งนี้ เราไม่ได้ทิ้งเค้านะ แต่เราเลือกงาน
คือถ้าเค้าจะไป เราก็ทำใจ เค้าอยู่ก็ต้องพัฒนาตัวเอง

พอวันแรก เค้าก็ทำเรื่องไปตาย เราก็ เลือกงาน และ ปล่อยเค้าทำที่ต้องการ เค้าก็กลับมา
ทำแบบนี้ 4 วันติด. เราเริ่มทุกข์ใจและหลอน
ว่าจะเจอมากกว่า 4 วันนี้ไหม

เลยคิดว่า ควรโกหก บ้าง แต่ก่อนจะเล่าหมด พูดจริงหมด ก็ไม่เชื่อกันสักอย่าง

ครั้งนี้ เราอยากทำงานนี้ เพราะงานดี และเราชอบเนื้องาน มันเกี่ยวกับสุขภาพคน
ไม่เกี่ยวกับเพื่อนร่วมงาน เพราะกฏบริษัทห้ามผิดศีลข้อ3  นี่เราจึงเลือกงาน เพราะงานดีๆ ไม่ได้เข้ามาง่าย
โอกาศดีๆไม่ได้มีบ่อยๆ  ความรักที่ดีก็เช่นกัน ไม่ได้มีบ่อยๆ แต่ถ้ารักมันทุกข์ เราก็เลือกงาน

พอเราเริ่มโกหก ให้สบายใจเช่น ต้องติดต่องาน กับหัวหน้างาน ที่เค้าไม่ชอบ เค้าหึง เราเลือกที่จะปิดบัง
เพราะ วันๆคุยแต่งาน งาน การวางแผนงาน
บริษัทห้ามคุยนอกจากเรื่องงาน  ของมันรู้อยู่ เราถึงกล้าเลือกงาน

พอเค้าถามคุยใคร นั่งข้างใคร ส่งรุปมา แชร์โลมา
เราก็สางตามจริงนะ. เช่น นั่งคนเดียว ก็นั่งคนเดียวจริงๆ แต่บางที หัวหน้า ก็เดินมา ขอถ่ายรูป เอาไปสร้างภาพ ทำการตลาด ลงให้เห็นว่าเค้าทำงาน
พอแฟนเห็นรูป ก้อหาว่าเราโกหก คือนั่งทำงานคนเดียว แต่คนมาถ่ายรูป 3 วินาที มันต้องอะไรนัก

ด้วยความหึง จิก ทะเลาะ เราเลยเบื่อ เลยปิดบังว่าโทรมา. เพราะต่อให้บอกว่า คุยงาน ก้อจะว่าไม่เชื่อ จะขอฟัง ขอไร มันเสียประสาท

พอจับได้ว่าเราโกหก คือ เราคุยปึกษางาน แล้วลบการโทร เพราะ ขี้เกียจให้ถามคุยไร ก้อขุดรูป ขุดไรมาเสียใจ ว่าเรา ได้กันแล้ว โกหก เป็นชู้

ปกติเราไม่ผิด เราจะด่า จะไม่ง้อ
แต่นี้เราง้อ ขอโทษ อธิบายว่า โกหก ให้สบายใจ
จะได้ทำงานหาเงินได้ ไม่มีชู้สาว อธิบายจนครบ
ว่าไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากอะไร อยากรักษาไว้ ให้ไม่ทะเลาะ จึงลบการโทร ส่วนรุป ใครจะถ่ายจะแชร์ ก็ไม่สนใจ เพราะความจริงเป็นไง รุ่อยุ่

แต่ไม่ฟัง ทำร้องไห้แบบใจจะขาด เราบอกว่า ร้องไห้อะไรขนาดนั่น เราเข้าใจว่าเสียใจ แต่อธิบายแล้ว ก็ควรจะ มีเหตุผล และจบ ไม่ใช่ร้องไห้ ฟาดฟัน แล้วจะไปตายอีก

สุดท้ายไม่จบ เค้าออกไป หายไปแล้ว เพราะ เราก็ไม่เปิดบ้านให้เค้าอีก เลยไม่รุ่หายไป ไปไหน และ ยังไง

แต่ที่คบกันมา ทั้งเรื่องแฟนเก่าเค้า กี่คนๆ ผญใหม่ๆ พยายามเข้าหาเค้า กี่คนๆ เราให้อภัย เราอยู่ข้างๆ เพราะเชื่อใจว่าเค้าไม่ทำ

แต่ของเรา ไม่เคยมีแฟนเก่ามายุ่งสักคน
ก็ขุดเรื่อง ขุดรูปมา ทะเลาะ โดยไม่มีเหตุไรสักอย่าง
ท้าเลิก ตลอดมา เราก็ไปรั้งเค้า ดึงเค้ามา อีก
เพราะคิดว่า หึง เพราะรักเรามาก

วันนี้เราเข้าใจแล้วว่า เค้าไม่รักเราเลย ไม่ห่วงพ่อ
ไม่ห่วงงาน ไม่ห่วงชีวิตตัวเอง

สุดท้ายมันพัง เพราะการคิดไปเอง
เราผิดอะใช่ แต่สาเหตุ ก็มาจาก เรากลัว
เราระแวงการทะเลาะ

เค้าไม่ได้เป็นกับงานเรางานนี้งานแรก
งานที่เป็น ผญ ก็ทะเลาะ หาว่า ผญ จะหาผู้ชายให้
งานกับทอม ก็ว่าทอมชอบเรา
งานกับเกย์ ก็ว่าเกย์ จะหาผู้ชายให้

ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ตอนนี้ทำได้แค่ ทำใจ!!!!!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่