เเฟนเราคบกับเรา พอเข้าปีที่ 3 เค้ามีผู้หญิงคนอื่น เเต่เค้าก็ยังอยู่กับเราคุยกับเราเหมือนเดิม เหมือนเค้าต้องการทั้งสองคน เเละผู้หญิงคนนั้นก็รู้..ทุกอย่าง (เราสมเพชตัวเองมาก) ทำไมถึงยอมให้เค้าทำร้ายเราขนาดนี้ เพราะเรากลัว กลัวต้องขาดเค้าไม่ได้ กลัวทุกอย่าง (ทำไมเราต้องรักคนเห็นเเก่ตัวเเบบนี้) เเละเค้ากับเเฟนใหม่(ก็มีอะไรกัน ทั้งๆที่เค้ากลับมานอนกับเราที่บ้านทุกคืน ..) ซึ่งเราไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เราทน อะไรที่ทำให้เราต้องยอมรับเรื่องบ้าๆพวกนี้ คือมันวนเวียนเเบบนี้มาเป็นปี ทั้งสามคน ย้ำนะคะ ว่าไม่มีใครถูกหลอก รู้ทุกอย่าง เรานอนร้องไห้มาตลอด รอเค้ากลับบ้าน ตีหนึ่งตีสอง เพราะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น น้ำตาตกในมาตลอด ยอมรับว่าทุกข์ใจมาก ความรักมันน่ากลัวจริงๆ มันทำให้เราต้องยอมตาบอดเพราะคนที่เรารัก รู้สึกเกลียดเค้าขยะเเขยงเค้าทุกครั้งที่นอนด้วยกัน เราเคยบอกเค้าว่าจะไม่ทิ้งเค้าไปไหน (เกลียดตัวเอง ทำไมต้องเป็นคนดีผิดที่ผิดเวลา) มันปนรักปนทุกข์  เเละฟ้าไม่รู้ว่าเข้าข้างไหมไม่เเน่ใจ. เค้ากลับมาหาเราคะ กลับมาเป็นคนเดิม เค้าทิ้งผู้หญิงคนนั้น โดยให้เหตุผลว่า เค้าสงสารเราเค้าทำผิดกับเรามาก อารมณ์ที่ผู้ชายคิดได้คะ ว่าต้องเลือก!!
เเต่เรากลับรู้สึกเฉยๆ คิดในใจ.. นี่คือสิ่งที่เรารอคอยมาตลอดไม่ใช่เหรอ  ? เค้ากลับมาเเล้ว กลับมารักเรา... นี่คือต้นเหตุ ที่ทำให้ทุกวันนี้ เราทั้งรักทั้งเกลียดเค้า นอนก็รู้สึกขยะเเขยง รังเกียจ เค้าเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่มีเรา ใช่คะ เราโง่ เราก็ด่าตัวเองทุกวันคะ เเต่มันเกิดขึ้นไปเเล้ว เรากลายเป็นคนผิด ที่เราไม่สามารถเเสดงความรักออกมาได้มากขนาดนั้น มันอึดอัด เวลากอดเค้า เรารู้สึกอบอุ่นปนรังเกียจ เเต่ตอนนี้เค้าดี ดีมากจริงๆ เค้าเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรา เค้าดีทุกอย่าง ไม่เคยนอกใจอีกเลย ตั้งใจทำงาน ส่งเสียเลี้ยงดูเรา เหมือนผู้ผู้ชายดีๆคนหนึ่ง เเละมันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิด ที่เราต้องจมปลักกับอดีตที่เราเค้าเป็นคนก่อ เราอยากรักเค้า ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความรัก ไม่ใช่ ทั้งรักทั้งเกลียด เราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง ลืมยากจริงๆๆ...