บันทึกการเดินทางนี้เขียนครั้งแรก ประหลาดประการใดขออภัยนะครับ... ผมชื่อว่านไฉ ผมเอาตัวเองไปหลงมา~~~

เพิ่งเคยเขียนจริงจังครั้งแรกเลยลองทำเป็น FaceBook Page ด้วย ถ้าชอบฝากเข้าไปกดไลค์หน่อยจ้า
https://www.facebook.com/arsaparpailong/

    " อาสา-พาไปหลง "


    ทริปการเดินทางทุกทริป เราจะจินตนาการถึงฉากบางฉากของหนังสักเรื่อง ท่อนบางท่อนของเพลงสักเพลง
แต่ทริปอินเดียของผม เหมือนได้หยิบหนังที่ชอบจากตู้เก็บของ มาดูซ้ำใหม่เป็นสิบสิบเรื่อง....
"เลห์ลาดัก รักซะบ้าง เกลียดซะบ้าง".... Leh Ladakh Kashmir via. New deahli





              เข้าอินเดียนิวเดลีลำพัง กับอคติคำโต ก้าวแรกหลังจากลงจากสนามบินกลิ่นแขกก็เข้าปะทะขนจมูก ขี้หลายก้อนก็โผล่เข้ามาในหัว ขี้โกง ขี้เหนียว ขี้โกหก ขี้เรี่ยราด..

      ขี้ขี้ขี้~ เยอะแยะไปหมดสำหรับนิยามอินเดียในจินตนาการ ซึ่งอคติก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง 1วันในนิวเดลีผมโดนโกงตั้งแต่สนามบิน เรียกแทกซี่ กินข้าว โดนหลอกเข้าวัดปลอม ไกด์ผี การจราจร บ้านเมืองไร้ระเบียบโดยสิ้นเชิง คนขี้ข้างทาง แพะ วัวควาย สภาพทุกอย่างคือติดลบทั้งหมด และคำว่า "กูเกลียดอินเดีย"... คือคำปฐมบทของทริปนี้...


        ชอตแรกที่ออกมาจากสถานีรถไฟนิวเดลี ผมค่อยๆโผล่ขึ้นจากบันไดเลื่อนและเห็นแสงวาบๆ ภาพแรกที่เห็นคือ ม๊อบสามล้อถีบที่จะกรูเข้ามาถามว่าไปเที่ยวไหม เสียงแตรบีบอย่างต่อเนื่อง เสาไฟเขียวไฟแดงล้มเละเทะ เพลงก็ขึ้นมาในหัว..... เลนส์รถไม่จำเป็น~~วัวก็เดินต่อไป~~ถึงแม้ว่าภายในใจเหม็นขรี้สักแค่ไหน...


         พี่คนนี้เข้ามาเสนอพาขับรถเที่ยวรอบเมืองแค่ร้อยรูปี(50บาท)  และสุดท้ายขอคิดเงินผม100 Us dollar
แหม ~ พ่อนางฟ้าแม่ทูนหัว ขับรถฟักทองหรอจ๊ะ....
จบเรื่องทุกอย่างด้วยการจ่ายพี่เขาไป 100บาท และบอกว่านี่มันมีค่าเท่ากับ 2000รูปีเชียวนะเห้ย จะเอาไม่เอา   ~~~~ เพิ่งรู้วันนี้ว่าสนุกกว่าการหลอกแดรก คือการ "หลอกแขก" #รักนะ


        ~~เกลียดซะก่อน แต่เริ่มจะหลงรักซะงั้น~~~


       เล ลาดักห์ ทริปในฝันของนักท่องเที่ยวไทยหลายคน (ที่ดูรูปสวยๆในรีวิวพันทิป แล้วรู้สึกมาง่ายดี วิวหยั่งกะยุโรป) ผิด ผิด ผิด!!!!
ผมมาแจม Local Tour ร่วมกับ “ออม" ลูกพี่ลูกน้อง ที่มากับเพื่อนที่ทำงาน9ชีวิต โดยมี นอร์บู (นอ-ระ-บุ) โลคอลไกด์นักซิ่งสายฟ้า มาพร้อมรถตู้พันธุ์แกร่งปรับแต่งดังรถถัง เป็นคนนำเที่ยว 9วันตั้งแต่ เลห์ ไปจนถึงชายแดนปากีสถานและแคชเมียร์


   นี่คือสนามบินจิ๋ว อบอุ่นและน่ารัก เอกสารทุกอย่างในการเข้าเมือง เน้นความคลาสสิค เขียนในสมุดบัญชี ไม่มีคอมพิวเตอร์~


    การก่อสร้างรีสอร์ท ที่พัก จะเห็นได้หนาตา


    ความเป็นอยู่ และรอยยิ้ม รู้สึกว่ามุมปากของเรา ก็อยากจะยกขึ้นมายิ้มตาม



     พี่สุดหล่อคนนี้เป็นเกย์ เขาขอเบอร์ผมทุกครั้งที่เดินผ่าน ผมไม่ค่อยถนัด เลยชี้ไปทางน้องสาวผมและบอกว่า  This is my wife !!!

อุปสรรคของนักเดินทาง ศึกชนช้างนักขุดทอง.
                                          - คานธี (ไม่ได้กล่าว)


     เห็นแบบนี้ ใครคิดจะตื่นเช้ามาเดินตลาดเช้า ไม่มีนะเห้ย ทุกอย่างจะเริ่มประมาณ9-10โมงครับ






        ที่บอกว่ามันมาไม่ง่าย คือมันไม่ง่ายจริงๆนะเว้ย เลห์ลาดัก เป็นเมืองเล็กๆท่ามกลางหุบเขา ซึ่งแต่ละสถานที่ในรีวิวสวยๆน่ะ ต้องนั่งรถ4-8ชม ข้ามเขาสูงเฮียๆ บบถนนลูกรัง ที่ลื่นหินก้อนเดียวก็กลายเป็นโกโก้ครั้นช์ ใครทำประกันไว้แม่ก็อาจจะรวยได้....
        เมื่อเราออกจากเลห์เพื่อที่จะไปสถานที่สวยๆอย่างทะเลสาป หรือเมืองน่ารักๆ การขึ้นเขาเป็นสิ่งที่จำเป็นจะต้องเกิดขึ้น
ชั่วโมงแรกคุณและเพื่อนร่วมทริปจะเกิดอาการวี๊ดว๊าย ...
      เส้นทางอันตรายและเสี่ยงตายมันทำให้สนุกจริงๆ เมื่อมองไปข้างล่างจนสูงเห็นเป็นหมอกๆ แต่เลนรถแคบเท่ากับตรอกไดแอกอน รถสิบล้อจะสวนมาเป็นระยะระยะ....
       และความสนุกที่สุดคือพื้นผิวถนนลูกรังขรุขระ เมื่อรถโดนเขย่าจนรู้สึกคลำไปไม่เจอหัวนมซ้าย หายไปไหน~~~? อ๋อ~~ แม่ มไหลมารวมกับหัวนมขวาไปแล้ว



ของฝากที่น่ารักของที่นี่คือ ธงมนต์  มีความเชื่อของชาวเลห์ Tibatan ว่าให้ผูกธงมนต์ไว้เหนือลม ทุกครั้งที่ลมพัดผ่าน จะเหมือนได้รับบทสวดมนต์นั้นๆไปด้วย #มีขายทุกร้านที่เดินผ่าน




การหายใจบนที่สูงๆก็ลำบากอยู่แล้ว เวลาเจอคนสวยๆ คนห่วยๆอย่างผมก็จะมีเพลงขึ้นมา เธอคือลมหาย~ใจ ถรุ๊ย






            ด้วยสภาพอากาศแสนประหลาดบนความสูง5000เมตรจากระดับทะเล ใบหน้าจะแห้งแตก ปากแห้งดำ จมูกกรังไปด้วยเลือดแห้ง หายใจไม่สะดวกบวกกับมึนหัวตื๊บตื๊บบบ กินเบียร์อึกเดียวความดันอาจจะดันจนตายหร่าได้~~~
          ปัญหาอีกอย่างสำหรับนักท่องเที่ยวยุคไซเบอร์อย่างเราๆ คือWifiเน็ตหายากอย่างกับทอง ส่งข้อความได้หนึ่งครั้งอาจจะต้องเปิดแชมเปญฉลอง ใครคิดว่านั่งรถนานๆเล่นเน็ตชิวๆ ผิด เพราะสิ่งที่คุณจะได้รับมีเพียงแค่วิวสวยๆและ.....
         “ฝุ่น” คุณจะฮำเพลงทางของฝุ่นของอะตอม และสะบักสะบอมทางการเดินหายใจ พร้อมกับสะกิดบอกเพื่อนข้างๆว่า “วิวสวยว่ะ”
ด้วยน้ำเสียงอันแหบแห้ง~~ วิวสวยจริงจริง สวยแบบโคตรสุด อยู่ท่ามกลางภูเขาและสัตว์ป่า บรรยากาศอิ่มเอมด้วยศาสนาพุธ
           แต่ทุกครั้งที่รถสะดุด จะกรี๊ดเหมือนตุ๊ดแล้วพูดว่า คุณพระ!!!.....


   ชอบป้ายข้างทางที่จะจั่วหัวด้วยคำว่า bro. และเตือนสตินักซิ่ง มีให้เห้นตลอดทาง




    ขึ้นมายิ่งสูงคุณจะเจอสัตว์ประหลาดน่ารักมากมาย นี่ฮิตที่สุดก็คือคุณ Yak Yak จามรี ควายตั๋วหนี่มีดี๊~~~ที่ขนปุย





ถ้าเจอตัวนี้~~~ มีความเชื่อที่ว่า ให้แบมือออก ทั้งสองข้าง ค่อยๆประกบกันที่หว่างอก ก้มหัวเล็กน้อยและพูดว่า

........
......    
.......
--------

ถ้าเจอลาเด็กให้โบกมือบ๊ายบาย และพูดว่าลาก็ได้........  ยัง ยัง ยังไม่หยุดอีกฝัด





  ช่วงนี้เป็นช่วงฤดูร้อน แม่น้ำสายใหญ่ทุกมุมที่เขาว่าสวยนักสวยหนา มันจะเป็นโคลน ผมเลยไม่ได้จำชื่อมา ใครช่วยเสริมด้วยนะครับ
#เดี๋ยวมาฤดูอื่นถ่ายรูปสวยแล้วค่อยจำชื่อ 5555


   อันนี้ตื่นเต้น changla pass 5,360เมตร ถนนที่สูงที่สุดอันดับ3ของโลก. #ทำเป็นความรู้แน่น เปิดGoogleมะเกี้ย


  และหนาวมากกกด้วยย









          ในลาดักห์ ผู้คนช่างต่างจากนิวเดลีโดยสิ้นเชิง คุณจะหลงรักเขาขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนดูใจดี หน้าตาดี คนสวยหล่อหน้าตาดูมีอารยธรรม น่าจะไม่ทำให้เราชอกช้ำถ้าคบกันดู... ฮัดช่า!!~~ แต่ยิ่งอยู่ไปสักอาทิตย์จะเริ่มสังเกตุได้ว่า ทำไมมีแต่เด็กวัยรุ่น 14-15 สวยๆหล่อๆ แล้วก็ป้าเลย มีความคิดในใจว่า หรือชาวTibatian เขาเด็กแล้วข้ามไปแก่เลย.......



คุณเคยมีรักแรกพบไหม....  ผมยังจำนาทีนั้น จำแววตาของน้องเค้า ที่ยิ้มให้อย่างเบาๆ และบอกว่า อย่าเข้ามา~~~ ได้อยู่เลย  #ล้อเล่น #เด็กบ้าอะไรโคตรสวย


   อ้อๆๆๆ การเช่ามอเตอร์ไซค์ที่นี่ทำได้ ค่าเช่าราคาไม่แพง แต่ควรมาเป็นหมู่คณะพร้อมไกด์นำเที่ยวด้วยนะครับ ทางอันตรายมาก หนึ่งในสมาชิคในทริปของผม รถล้มพังกลางทางและต้องโบกรถชาวบ้านลงจากเขา5ชม. สนุกสนานกันเลยทีเดียว


          การใช้ชีวิตใน “เลห์” Slow Life เหมือนการมาหย่าขาดจากโซเชียล ทริปวันแรกคือการปรับตัวและเดินเที่ยวเล่นในตลาด และเมื่อความหิวเข้ามาย่างกราย ความอันตรายจะเกิดขึ้น..... ผมชอบอาหารอินเดียมาก แต่ก็ไม่ได้ชอบถึงขนาดกินทุกมือได้ ชีวิตต้องการพริกน้ำปลา แต่ที่หาได้คือ”มาซาล่า” เครื่องเทศอันหอมหวนอยู่ในทุกเมนูอาหาร ไม่เว้นแม้กระทั่ง กาแฟ โยเกิร์ต ไอศครีม ลูกอม นมจืด หมากฝรั่ง พอคุณกินเข้าไปเยอะๆความหอมเครื่องเทศ จะกลายเป็น"กลิ่นแขกออกกำลังกาย" คล้ายเหงื่อแห้ง เอานิ้วปาดมาจากบั้นท้าย เมื่อมาซาล่าปะทะลิ้นเยอะเข้า อาจจะเกิดอาการ......“ ระวัง สิ้นสุดทางอ้วก”


  โถไอ่เฮี่ยยย ผมนี่ก็พูดเกินไป มันอร่อยๆ หลายคนชอบๆๆ แต่เตรียมน้ำพริกแห้งไปด้วย เชื่อผม5555......




ผมสร้าง Facebook page ขึ้นมาพร้อมกับกระทู้นี้ชื่อ  "อาสา-พาไปหลง"  ฝากติดตามด้วยนะครับ

https://www.facebook.com/pg/arsaparpailong/posts/?ref=page_internal