สายธารา ไหลไป ในเกลียวคลื่น
ตัวฉันยืน หยุดนิ่ง มิเคลื่อนไหว
สัมผัสถึง สายลมพัด ผ่านกายไป
มองหมู่เมฆ ลอยล่องไกล ไร้กังวล

ปุถุชน เช่นคนเรา เศร้าไปไย
ขอท่องเที่ยว ให้สุขใจ ทุกแห่งหน
มีดินแดน ที่กว้างไกล ให้ได้ยล
ละกิเลศ เพื่อหลุดพ้น ซึ่งมลทิน

แว่วเสียงยิน สกุณา ร้องก้องไพร
ช่างสุขใจ ไร้สิ่งใด ให้ถวิล
เป็นคนซื่อ ถือวาจา สู้ฟ้าดิน
ปล่อยวางสิ้น ความเจ็บช้ำ ที่ผ่านมา

มินำพา ลาภยศ สรรเสริญ
ขอดำเนิน เพียงลำพัง ดั่งใจข้า
เรื่องอดีต ผ่านพ้นไป ในพริบตา
เสียงหัวเราะ และนินทา มิอาทร ....