มาเทียวเชียงถ้าไม่ได้ใส่บาตรข้าวเหนียวในตอนเช้าแล้ว เขาว่ามาไม่ถึงเชียงคานนะ ประโยคนี้แหละมันช่างท้าทายอย่างบอกไม่ถูกสำหรับเราสองคน ไปเที่ยวครั้งนั้นเราสองคนเลยตั้งใจที่จะตื่นเช้ามาเพื่อใส่บาตรกัน


   เสียงนาฬิกาจากสมาร์ทโฟนดังขึ้นเมื่อตอนตีสี่ของเช้าวันใหม่ ล้างหน้าล้างตาพร้อมกับแต่งตัวกันเสร็จก็เดินลงมารอพระอยู่ที่ถนนหน้าที่พัก ท้องฟ้าสีส้มๆ เริ่มชัดขึ้นพร้อมๆ กับแสงสว่าง มองลงมาจากระเบียงด้านบนของที่พัก จะเห็นผู้คนปูเสื่อนั่งรอพร้อมของที่จะใส่บาตร เราสองคนก็รีบไปจองที่เอาไว้เหมือนกันเพื่อรอพระมาบิณฑบาต


   ผู้คนในยามเช้าตรู่นี้ไม่มากนัก มองไปทางด้านถนนคนเดินไกลๆ เริ่มเห็นพระที่ห่มจีวรสีเหลืองส้มเดินมาเรื่อยๆ เราจัดแจงไปซื้อชุดสำหรับที่จะใส่บาตรพระมาจัดเตรียมเอาไว้สองชุด ในชุดจะประกอบไปด้วยของหลายสิ่งอย่าง แต่ที่เป็นไฮไลท์และพระเอกของงานนี้ก็คงจะเป็นข้าวเหนียวนั่นเอง


   ประเพณีตักบาตรข้าวเหนียวของเชียงคานได้สืบสานกันมาอย่างยาวนาน การที่จะได้ตักบาตรข้าวเหนียวนั้น นักท่องเที่ยวจะต้องตื่นแต่เช้าเอามากๆ เพราะถ้าตื่นสายก็อย่าหวังจะได้เจอกับประเพณีที่ว่านี้ ของที่ใส่บาตรก็จะมีแม่ค้ามาตั้งโต๊ะวางขาย เพียงชุดละ 70 บาทเท่านั้นเอง ภายในชุดก็จะมีขนม นม เนย ดอกไม้ธูปเทียน และสิ่งสุดท้ายก็คือข้าวเหนียวหนึ่งกระติ้บ เวลาจะใส่ก็หยิบหรือจกข้าวเหนียวเป็นก้อนเล็กๆ เอาไว้ พอพระมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับเปิดฝาบาตร เราก็หยิบก้อนข้าวเหนียวที่ปั้นรอเอาไว้อยู่ก้อนแล้วใส่เข้าไปในบาตรพระ รวมไปถึงสิ่งของอื่นๆ ก็ใส่ในบาตรของพระด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นก็จะมีลูกศิษย์ที่เดินตามพระมาคอยหยิบของจากบาตร เอาไปเก็บในภาชนะที่เตรียมเพื่อนำเอากลับไปที่วัด


   ในระหว่างที่รอใส่บาตร การบันทึกภาพวิถีชีวิตของประเพณีตักบาตรข้าวเหนียวก็เริ่มขึ้นอยู่เป็นระยะๆ ในขณะที่มองผ่านช่องมองภาพ สายตาก็เหลือบไปเห็นคุณยายท่านหนึ่งกำลังตั้งหน้ารอใส่บาตรพระอยู่ การบันทึกภาพในช๊อตนี้ถือว่าสำคัญและเป็นความต้องการอย่างมากสำหรับผม เพราะภาพนี้มันสามารถบอกเล่านรายละเอียดได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเป็นการสืบสานวัฒนธรรมหรือการเก็บเกี่ยวผลบุญเพื่อเป็นเสบียงเอาไว้ในภูมิภพหน้า มองเห็นรอยยิ้มและสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปิติสุขในขณะที่กำลังใส่บาตร หยิบข้าวเหนียวทีละก้อน ทีละก้อนเพื่อบรรจงยื่นมือเอามันไปหย่อนใส่ในบาตรของพระ ฟันฟางที่เผยอให้เห็นร้องรอยของคราบน้ำหมากปรากฎให้เห็นเป็นรอยยิ้ม ดูแล้วอดปลื้มกับผลบุญที่ได้รับไปกับยายด้วยเลย


   สำหรับพระที่เดินทางมาเพื่อรับของที่ประชาชาใส่บาตรนั้นก็มีมาจากหลายวัด บางวัดก็จะมีอยู่หลายองค์ มากบ้าง น้อยบ้าง ในแต่ละวัดก็จะมีลูกศิษย์ถือภาชนะคอยหยิบของจากบาตรพระมาใส่เก็บเอาไว้ ด้านที่จะต้องไปนั่งใส่บาตรก็จะเป็นทางเดียว คืออยู่ทางฝั่งที่ติดกับแม่น้ำโขง ซึ่งก็คือฝั่งตรงข้ามกับที่พักแม่น้ำมีแก่งของพวกเรานั่นเอง


   อากาศเริ่มจะแผ่ไอร้อนขึ้นมาในช่วงสายของวัน พระทยอยกลับวัดไปแล้ว นักท่องเที่ยวและชาวบ้าน รวมไปถึงเราสองคนก็เริ่มลุกขึ้นและพากันเดินกลับที่พักเช่นเดียวกัน รอยเปื้อนยิ้มและอิ่มไปกับบุญที่ได้ทำในเช้านี้เปล่งประกายขึ้นอย่างอัตโนมัติ อาการของคนที่อิ่มสุขเกิดขึ้นขึ้นมาในใจอย่างบอกไม่ถูก เป็นการตื่นขึ้นมาที่คุ้มค่าที่สุด อย่างน้อยเราก็ได้มาทำบุญเพื่อเก็บเกี่ยวผลบุญเอาไว้ในชาติภพหน้า และที่สำคัญ เราได้ลบคำครหาหรือท้าทายได้แล้วว่า ใครที่ได้ตื่นขึ้นมาตักบาตรข้าวเหนียวก็ถือว่าได้มาถึงเชียงคานแล้ว และเราสองคนก็เป็นหนึ่งในบุคคลเหล่านั้นด้วยจริงๆ



> เชียงคานไม่ได้มีแค่ "ถนนคนเดิน...นะ" | เที่ยว ฟิน กิน ช้อป | Part 1
> เชียงคานไม่ได้มีแค่ "ถนนคนเดิน...นะ" | เที่ยว ฟิน กิน ช้อป | Part 2
> เชียงคานไม่ได้มีแค่ "ถนนคนเดิน...นะ" | เที่ยว ฟิน กิน ช้อป | Part 3
> เชียงคานไม่ได้มีแค่ "ถนนคนเดิน...นะ" | เที่ยว ฟิน กิน ช้อป | Part 5
> เชียงคานไม่ได้มีแค่ "ถนนคนเดิน...นะ" | เที่ยว ฟิน กิน ช้อป | Part 6

ติดตามต่อได้ที่ > เที่ยว ฟิน กิน ช้อป ไปกับ จอยน์ อะ ไลฟ์ และ > จอยน์ อะ ไลฟ์ ไทยแลนด์ ดอท คอม