เราเป็นคนไม่ชอบทำบุญตั้งแต่เด็กๆ ไม่ชอบตื่นเข้าไปใส่บาตร ไม่ชอบแต่งตัวชุดขาวเข้าวัด ไม่ชอบนั่งพับเพียบพนมมือสวดมนตร์ เราคิดว่าการทำบุญไม่ได้ส่งผลต่อชีวิต เป็นแค่เพียงความเชื่อ ความสบายใจของบางคน คิดว่าทุกอย่างมันเกิดเพราะวิทยาศาสตร์มีเหตุผลและความเป็นไปได้ เช่นการที่มีคนตายแล้วฟื้นขึ้นมาก็เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ และสมมุติถ้าเราชอบทำบุญมากหลังจากทำบุญข้ามถนนแล้วรถชนสุดท้ายก็ตายอยู่ดี ถ้าเราไม่ทำบุญเราจะไม่สามารถมีงานที่ดีได้หรอ เราจะไม่ประสบผลสำเร็จในชีวิตหรอ

แม่เราบอกว่าให้ทำบุญตักบาตรบ่อยๆจะได้สั่งสมบุญ ตายไปจะได้มีอาหารกิน แม่บอกยายเล่าว่าถ้าตายไปแล้วลูกไม่ทำบุญให้จะไม่มีข้าวกินนั่งดูคนอื่นกินข้าว ซึ่งเรามองว่าไม่สมเหตุสมผล ตายไปแล้วก็คือตาย ไม่มีความรู้สึกความคิดอะไรทั้งนั้น

แต่เราไม่ได้ลบหลู่หรือเหยียบหย่ำอะไรเลย แค่มองว่าเอาเงินเอาอาหารไปทำทานช่วยคนที่ลำบากจริงๆดีกว่า เช่นเด็กเล่นดนตรีเปิดหมวก คนพิการร้องเพลง บริจาคของ เพราะคิดว่าพระที่เดินทุกเช้าเขามีอาหารกินอยู่แล้ว แถมเผลอๆพวกที่ขี้เกียจไม่ยอมทำงานจนไม่มีข้าวกิน มาเกาะวัดอยู่

ปล.แค่อยากมาแชร์มุมมองความคิด กับคนที่เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย