สวัสดีค่ะเราป็นเด็กม.6ที่ชีวิตมีเเต่ปัญหา มีปัญหาในทุกๆด้านที่มาตั้งกระทู้เเค่อยากมาระบายไม่รู้จะพูดให้ใครฟังเเล้ว เริ่มจากครอบครัวเราอยู่กับพี่เเม่ก
น้องคนละพ่อเเละพ่อเลี้ยงตอนนี้หนีสิ้นบ้านเราพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ เเม่ก็ออกจากงาน พี่ชายก็เรียนไม่จบงายก็ไม่ยอมทำวันๆเล่นเเต่เกม พ่อเลี้ยงรับจ้างขับรถตุ๊กๆบางวันก็ไม่มีลูกค้าเลย เเม่เราไปทำงานร้านอาหารได้เงินวันละ300ให้เราไปโรงเรียนก็120เเล้ว ไหนจะน้องอีกน้องเราอยู่เเค่ป.2 เเม่เราเป็นคนที่น่าจู้จี้จุกจิกมาก เเม่ให้เราทำงานบ้านทุกอย่าง พอเราไม่ทำเค้าก็บ่นเรา เราเเค่เหนื่อยเราอยากพักบ้างวันหยุดเสาอาทิตย์เค้าก็ให้เรารีดผ้าให้คนมาซักประมาณ100ตัวต่ออาทิตย์เรายืนรีดจนขาเเข็งไปหมด เรารู้ค่ะว่าเราต้องช่วยเเบ่งเบาภาระเค้า เเต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ พ่อเลี้ยงเราก็น่าเบื่อมาก เค้าเป็นคนหยาบคายสุดๆ อยากพูดอะไรก็พูด เคยด่าน้องว่าไอ ไปห่ารากต่อหน้าคนอื่น เราสงสารน้องนะคะ เเต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้เราเหนื่อยเราท้อเเท้เรารู้สึกหมดหงังเเบบบอกไม่ถูก เราเหมือนคนเก็บตัวเก็บปัญหาไวคนเดียว ไหนจะเรื่องเรียนอีกม.6เเล้วกิจกกรมก็เยอะเรื่องสอบเรื่องที่เรัยนอีก เราคิดว่าเราสามารถเข้ามหาลัยดีๆชื่อดังได้นะคะ เเต่เราคงไม่มีโอกาส เพราะเเม่คงส่งเราเรียนไม่ไหว เเค่ม.6ค่าใช้จ่ายเยอะมาก เราหยุดเรัยนบ่อยขึ้นดรื่อยๆเพราะบางวันเเม่เราไม่มีเงินเราก็ต้องหยุดอยู่บ้านจะได้ไม่ใช้เงิน เรื่องทีาโรงเรียนอรกเพื่อนที่เราเจอในโรงเรียนมีเเต่คยเห็นเเก่ตัว เราย้ายมาตอนม.4เพื่อนที่เราเจอนะคะมีเเต่เอาเเต่ตัวเอง เห็นเเก่ได้ เค้าเคยให้เราพาไปห้างเเห่งนึงเราก็คิดว่าเค้าอยากเจอเราเพราะปิดเทอมไม่ได้เจอกันนานเเต่ที่ไหนได้เค้าเอาเราไปอ้างกับเเม่เเล้วเค้าก็พาผช.มา เค้าไปดูหนังกันปล่อยเรานั่งรอเยอะคะเพื่อนคนนี้บอกได้คำเดียวว่าเเย่มากๆ ตอนนี้เราเครียดมากๆ จริงปัญหาที่เราเจอมันหนักกว่านี้มากๆ เราพยายามคิดบวกพยายามไม่คิดมาก เเต่มันทำไม่ได้จริงๆ เราเคยเครียดจนเป็นลม เรารู้สึกตันไปหมด ไม่อยากสู้เเล้ว ไม่มีคนคอยให้กำลังใจเราเลยสักคน คนในครอบครัวก็เหมือนเเค่อยู่ร่วมบ้าน กินข้าวโต๊ะเดียวกันเเค่นั้ยจริง เราเเค่อยากมาเเชร์ชีวิตเราเฉยๆไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่นเลยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ