สวัสดีค่ะเราเป็นคนติดอ่างการใช้ชีวิตของเราลำบากมากๆบางทีคุยกับเพื่อนแทบไม่ค่อยรู้เรื่องกว่าจะพูดได้ก็อึกอักพูดคำแรกซ้ำไปซ้ำมา บางทีอยากพูดอยากออกความคิดเห็นก็ไม่กล้าพูดเพราะรู้สึกว่าถ้าพูดต้องติดอ่างแน่ๆเลยไม่พูดดีกว่าแล้วที่รู้สึกลำบากใจมากๆคือเวลาพรีเซนต์หน้าห้องโถ่พอได้ยินคำว่าพรีเซ้นหลุดจากปากอาจารย์ใจหลุดไปอยู่ตาตุ่มแค่สั่งก๋วยเตี๋ยวยังลุ้นตัวเองเลยว่าจะติดอ่างมั้ยพอรู้เรื่องต้องพรีเซ้นหน้าห้องทีไรอยากจะร้องไห้ทุกทีบางทีมันเคลียดมากๆจนอยากจะร้องไห้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงกลับมาติดอ่างอีกจากที่หายไปนานแล้วรู้สึกเกลียดอาการติดอ่างมากๆเหมือนมันทำให้ชีวิตเราจะพังเพราะการพูดสำคัญมากๆในชีวิต