พอดีเพิ่งอ่าน "ข้างหลังภาพ" เลยนึกถึงกระทู้ที่ pantip เคยอภิปรายเกี่ยวกับ คนที่ใช่ในเวลาที่ผิด ที่หลายคนจะมีความเห็นโต้แย้งว่า
คนที่ใช่ต้องมาในเวลาที่ใช่ ถ้าไม่ใช่เวลาที่ใช่ คือคนที่ไม่ใช่ (งงไหม 555555)
พออ่านจบปุ๊บ คุณหญิงกีรติกับนพพรก็เจอกันในเวลาที่ไม่ใช่
แต่! ตลอดเวลาที่คุณหญิงกีรติยังเป็นคุณหญิงอธิการ คุณหญิงไม่เคยทำเสื่อมเสีย ระมัดระวังแทบทุกอย่าง และแน่นอนในใจคุณหญิงรักนพพร
ถ้าจะบอกว่าเป็นเพียงอารมณ์อ่อนไหวชั่วครู่ชั่วคราว ไม่ใช่ความรัก แต่เวลา+ระยะทางพิสูจน์แล้วว่าคือรัก (นับเฉพาะฝั่งคุณหญิงนะ)

ถ้าใช้สิ่งที่หลายคนบอกว่าคนที่ใช่ต้องมาเวลาที่ใช่ถึงจะเป็นความรัก งั้นแสดงว่าตลอดทั้งชีวิตคุณหญิงคงไม่มีความรักจริงๆเลยงั้นเหรอคะ
ทำไมรู้สึกใจร้ายจัง (อินมาก สงสารคุณหญิงจับใจ)

ปล.เนื่องจากคุณหญิงและนพพรอยู่อายุวัยทำงาน เลยขอไม่เลือก tag รักสูงวัย ให้ทำร้ายจิตใจกันนะคะ