ขอเล่าคร่าวๆนะคะ สมัยม ปลายเพื่อนเยอะมากค่ะ เป็นคนเฮฮาสนุกๆแต่ไม่ได้ติดเพื่อน แต่พอดีเราเรียนจบเร็วกว่าเพื่อนเลยต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวถึง 2 ปี ..2 ปีนี้คือขาดการติดต่อกับเพื่อนไปเลยค่ะ จนตัวเองเริ่มเสพติดการอยู่คนเดียวมากๆ อาการประมาณนี้เลยค่ะ

- ไม่อยากคุยกับใคร ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรถึงต้องคุย (จากเด็กพูดมากๆกลายเป็นนิ่งๆเลยค่ะ)
- ทำอะไรคนเดียว ดูหนัง กินข้าว ออกไปกินเหล้าคนเดียวทุกวัน เพื่อนชวนก็ไม่ไป
- อึดอัดมากที่ต้องอยู่กับเพื่อน รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ แม้กระทั่งเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยแล้วเฮฮาบ้าบอ ก็ไปนั่งเงียบๆใส่เพื่อน
- เกลียดการไปมหาลัยมากเพราะคนเยอะ วุ่นวาย
- หนักใจเวลาต้องทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ
- ชอบเอาตัวเองไปอยู่ในที่ๆเงียบๆไม่มีคน อย่างเช่นไปนั่งริมทะเลคนเดียวหรือนั่งเล่นในลานจอดรถร้างๆตอนตี3 ไปกินเหล้าก็เลือกร้านที่ไม่มีคนด้วยค่ะ
- เคยมีคนคุย คนจีบก็เยอะค่ะ เราก็ชอบเค้าแต่เราจะทำตัวโดดเดี่ยวแบบไม่อยากคุยกับเค้า สองวันตอบไลน์ที
- เคยคิดจะเลิกคบเพื่อนที่ีมีอยู่ด้วยค่ะ เพราะบางคนจุกจิกชอบไลน์หาแต่เรายังไม่อยากคุย ก็โดนโวยวายใส่

จากที่เล่ามาเราถือว่าผิดปกติถึงขั้นต้องแก้ไขไหมคะ แล้วถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจะมีปัญหาตามมาไหมคะ เพราะเรากำลังจะย้ายมหาลัยด้วยค่ะ