สวัสดีค่ะ
อยากมาแชร์ประสบการณ์ในการ “เริ่มต้นออกกำลังกาย”
ย้อนไปเมื่อก่อนคือ เราเป็นคนตัวเล็ก สูง148 หนัก 38-40 แต่มีปัญหาด้านรูปร่างคือขาใหญ่
ก็ได้แต่บ่นไปเรื่อยๆ แต่ไม่ออกกำลังกาย ทำงานกับสถาบันโยคะชื่อดังที่นึง 3 ปี เข้าคลาสรวมทั้งสิ้น 1 ครั้ง 5555
เพราะว่าขี้เกียจ และไม่เห็นความจำเป็นเพราะเป็นคนผอมอยู่แล้ว
ไม่มีปัญหาในการใส่เสื้อผ้าหรืออะไรใดๆ
จนวันนึงตั้งท้องน้ำหนักขึ้นมาทั้งสิ้น 14 โล
ลูกออกมาหนัก 3.1 โล แต่หลังคลอดปุ๊ปน้ำหนักเรายังค้างอยู่ประมาณเกือบ 8 โล
เลี้ยงลูกได้ 1 เดือนก็กลับไปทำงานต่อ ก็ยังค้างอยู่แบบนี้ 7-8 โล
จุดเปลี่ยนคือ เห็นตัวเองในกระจก ตกใจมาก ตัน อ้วน แบบไม่เคยเป็นมาก่อน
ที่แย่กว่านั้นคือไปงานบ้านเพื่อน ถ่ายรูปรวมกัน “เราอ้วนมาก” เพราะเตี้ยด้วย
แถมสิวก็บุกเต็มคางไปหมด เพราะเรื่องฮอร์โมน
จนแบบเอาวะ ไหนๆที่ทำงานเค้าก็ให้ออกกำลังกายฟรี (มาทำอีกที่แล้วนะคะ)
เลยตั้งเป้าด้วยความสงสัยว่า “ถ้าจริงจังหุ่นเราจะดีได้ถึงขนาดไหน”
ก็เล่นไปเรื่อย ๆ จากแบบใส่ชุดออกกำลังกายแล้วแบบไม่ถ่ายรูป ไม่ส่องกระจก
ชุดทำงาน ชุดเดรสแบบเข้ารูปไม่ใส่เลย เสื้อผ้าโทนสีอ่อนไม่ใส่ เลือกใส่ที่พลางหมด
จนเล่นมาถึงประมาณ 2 เดือนหน่อย (จริงจังในที่นี้คืออาทิตย์ละ 5 วัน มีบางอาทิตย์น้อยหน่อยก็ 3 วัน)
แต่ไม่คุมอาหารนะคะ เพราะยังให้นมลูกอยู่
ผลคือ เอวลง 1.5” กลับมาใส่กางเกงไซส์เอสตัวเดิมได้
ขาเล็กลง แขนเล็กลง ตัวแบน บางลง
อีกอย่างที่รู้สึกคือ แข็งแรงขึ้น
จากปกติขึ้น BTS เหนื่อยหอบเลย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย
ตอนนี้สบายมาก ยังมีใจเต้นเร็วนิดหน่อย แต่นิดเดียวจริงๆ
เราพยายามชวนหลายๆ คน ให้หันมาออกกำลังกาย
เพราะเราได้ทั้งรูปร่าง และสุขภาพจากการออกกำลังกายจริงๆ
แต่แบบเอาง่ายๆ เพื่อนในเฟสบุคเรา 300 คน มีคนที่ลงรูปว่าออกกำลังกายบ้างไม่ถึง 5 คน
คือบางทีเห็นคนอ้วน เราไม่ได้รังเกียจหรือยี้ แต่เราอยากให้เค้าออกกำลังกาย
เพื่อสุขภาพ บางทีเค้าจะหายใจหอบๆ แบบนี้ ยิ่งพออายุเยอะขึ้น เข่าเอย หลังเอยต้องมาแบกน้ำหนักเยอะๆ
เราว่ามันไม่ค่อยจะดี คือบางทีไม่ต้องมองว่าหุ่นดี หรืออะไร แต่คนเราควรห่วงสุขภาพตัวเองบ้าง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีลูกด้วยมั้ย เลยอยากดูแลตัวเองดีๆ จะได้ดูแลครอบครัวได้นานๆ
จนตอนนี้เราสนุกกับการออกกำลังกายมาก มีนอกใจพิลาทิสไปต่อยมวย วิ่ง ว่ายน้ำบ้าง
แล้วก็กำลังคิดว่าอยากไปเต้น ไปปั่นจักรยาน แต่ไม่กล้าทิ้งพิลาทิสเลย
เราเรียนแรก ๆ ท่าดูง่าย ดูน่าเบื่อมากเลย แต่พอเรียนจริง เราทำไม่ได้ มันไม่มีแรง
แล้วพอเรียนไปเรื่อยๆ เริ่มแบบทำได้ดีขึ้น ยืดได้มากขึ้น ร่างกายแข็งแรงขึ้น แล้วไม่บาดเจ็บเลย
อีกอย่างที่เพิ่มมาคือ การใช้ชีวิตประจำวัน ยกของ อุ้มลูก เดิน อยู่ๆเราก็เกร็งหน้าท้อง(ทำไมเกร็งเอง5555)
แล้วมันลดภาระกับกล้ามเนื้อส่วนอื่นพวกหลังอะไรพวกนี้
เพราะตอนเราคลอดลูกแรกๆ เดินไม่ปกติเหมือนเคย กระดูกตรงสะโพกมันเหมือนหลวม มันขัดๆ
ตอนนี้เรารักร่างกายตัวเองมากกว่าตอนก่อนมีลูกอีก แต่อย่างนึงที่ไม่ค่อยช่วยคือ หนังหน้าท้องที่มันขยายตอนท้อง
ถ้ายืนตรงก็แบนปกติ แต่ถ้าก้มตัวมันจะย่นๆนิดนึง T T
อย่าหาว่าเป็นม้านะคะ ใครสะดวกใจใกล้ที่ไหนก็ไปหาเล่นกันเอานะคะ
เพราะหัวใจของมันคือการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัว
ใช้พวกกล้ามเนื้อมัดเล็กเป็นหลัก
ข้อเสีย(สำหรับเรา) : เหงื่อไม่ค่อยออกมาก คือปริมาณแค่แบบบราเปียก หน้าบางวันถ้าไม่ได้ใช้ estee ก็มีรองพื้นหลุดเป็นคราบอยู่ กับอีกข้อคือ พอเล่นเยอะๆแบบหักโหม(บางวันเราเล่น 2คลาส) มันก็จะล้าๆ เพลียๆ เอาเรื่องอยู่
ข้อดี (สำหรับเรา) : หุ่นเราดีขึ้น ตัวเราบางลงเยอะเลย ร่างกายแข็งแรงขึ้น น้ำหนักลงจากตอนแรกมา 5 โลได้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะออกกำลังกายหรือว่าเพราะเวลาผ่านไปก็ลงไปเอง (เราเพิ่งออกกำลังกายเมื่อตอนหลังคลอดซัก 8 เดือน) แล้วก็เปลี่ยนคนที่เกลียดการออกกำลังกายให้มารักในการออกกำลังกายได้ (เกลียดจริงๆค่ะ ตอนเรียนพละนี่อ้างครูตลอดว่าเป็นหอบ ขอไม่วิ่ง คือเป็นหอบตั้งแต่เด็ก อนุบาลมั้ง อาการไม่เคยกำเริบเลย แต่ไม่ชอบวิ่ง มันทรมานหัวใจ)
ทีนี้ส่วนสำคัญของการเขียนอันนี้ขึ้นมา
เราแค่อยากให้ทุกคนรักตัวเอง ดูแลตัวเอง ทำสิ่งดีๆให้ตัวเอง
อย่าไปซีเรียสว่าน้ำหนักไม่ลง สัดส่วนไม่ลง ช่างมัน
ถ้าเราทำเป็นประจำ ถามตัวเองดูว่า เรารู้สึกมั้ยว่าเราแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม
สุขภาพเราดีขึ้นมั้ย มันสำคัญมากกว่าอะไรใดๆ การมีร่างกายแข็งแรง สุขภาพที่ดี
ขอบคุณค่ะ ยาวมากเลย ^^
รูปก่อนตั้งท้อง : ขาใหญ่ ช่วงบนเล็กยกเว้นแขน แต่พุงไม่มี ท้องแบน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปตอนท้องแก่ใกล้คลอด น่าจะก่อนคลอดไม่กี่วัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปหลังคลอดเดือนครึ่งไปงานโกนผมลูกเพื่อน รูปนี้แหละที่ตกใจมากที่สุด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปหลังคลอด6เดือน และ7เดือนครึ่ง อันนี้ยังไม่ได้ออกกำลังกายเลย น่าจะยังค้างอยู่ประมาณ6-7โล สงสัยว่าลงขาหมด 5555
กับอีกอย่างที่ใหญ่คือไหล่ หลัง และก็แน่นอนคือพุง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปตอนช่วงที่ออกกำลังกาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปล่าสุดหลังเล่นวันนี้เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คือเราก็ยังไม่พอใจ 5555 แต่ต้องทำใจเพราะจะให้หน้าท้องหายย่นเหมือนก่อนท้องคงเป็นไปไม่ได้
ปัญหาที่เจอตอนท้องก็รอยแตกลายอีก ยิ่งไปกันใหญ่ แต่ก็นับว่าดีกว่าเดิมเยอะมาก
กลับมาใส่เสื้อผ้าตัวเดิมได้แล้ว
ลาไปด้วยรูปลูกชายที่ทำให้แม่ต้องซ่อมร่างครั้งใหญ่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ภารกิจ ซ่อมร่าง"คุณแม่ลูกหนึ่งกับPILATES"
อยากมาแชร์ประสบการณ์ในการ “เริ่มต้นออกกำลังกาย”
ย้อนไปเมื่อก่อนคือ เราเป็นคนตัวเล็ก สูง148 หนัก 38-40 แต่มีปัญหาด้านรูปร่างคือขาใหญ่
ก็ได้แต่บ่นไปเรื่อยๆ แต่ไม่ออกกำลังกาย ทำงานกับสถาบันโยคะชื่อดังที่นึง 3 ปี เข้าคลาสรวมทั้งสิ้น 1 ครั้ง 5555
เพราะว่าขี้เกียจ และไม่เห็นความจำเป็นเพราะเป็นคนผอมอยู่แล้ว
ไม่มีปัญหาในการใส่เสื้อผ้าหรืออะไรใดๆ
จนวันนึงตั้งท้องน้ำหนักขึ้นมาทั้งสิ้น 14 โล
ลูกออกมาหนัก 3.1 โล แต่หลังคลอดปุ๊ปน้ำหนักเรายังค้างอยู่ประมาณเกือบ 8 โล
เลี้ยงลูกได้ 1 เดือนก็กลับไปทำงานต่อ ก็ยังค้างอยู่แบบนี้ 7-8 โล
จุดเปลี่ยนคือ เห็นตัวเองในกระจก ตกใจมาก ตัน อ้วน แบบไม่เคยเป็นมาก่อน
ที่แย่กว่านั้นคือไปงานบ้านเพื่อน ถ่ายรูปรวมกัน “เราอ้วนมาก” เพราะเตี้ยด้วย
แถมสิวก็บุกเต็มคางไปหมด เพราะเรื่องฮอร์โมน
จนแบบเอาวะ ไหนๆที่ทำงานเค้าก็ให้ออกกำลังกายฟรี (มาทำอีกที่แล้วนะคะ)
เลยตั้งเป้าด้วยความสงสัยว่า “ถ้าจริงจังหุ่นเราจะดีได้ถึงขนาดไหน”
ก็เล่นไปเรื่อย ๆ จากแบบใส่ชุดออกกำลังกายแล้วแบบไม่ถ่ายรูป ไม่ส่องกระจก
ชุดทำงาน ชุดเดรสแบบเข้ารูปไม่ใส่เลย เสื้อผ้าโทนสีอ่อนไม่ใส่ เลือกใส่ที่พลางหมด
จนเล่นมาถึงประมาณ 2 เดือนหน่อย (จริงจังในที่นี้คืออาทิตย์ละ 5 วัน มีบางอาทิตย์น้อยหน่อยก็ 3 วัน)
แต่ไม่คุมอาหารนะคะ เพราะยังให้นมลูกอยู่
ผลคือ เอวลง 1.5” กลับมาใส่กางเกงไซส์เอสตัวเดิมได้
ขาเล็กลง แขนเล็กลง ตัวแบน บางลง
อีกอย่างที่รู้สึกคือ แข็งแรงขึ้น
จากปกติขึ้น BTS เหนื่อยหอบเลย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย
ตอนนี้สบายมาก ยังมีใจเต้นเร็วนิดหน่อย แต่นิดเดียวจริงๆ
เราพยายามชวนหลายๆ คน ให้หันมาออกกำลังกาย
เพราะเราได้ทั้งรูปร่าง และสุขภาพจากการออกกำลังกายจริงๆ
แต่แบบเอาง่ายๆ เพื่อนในเฟสบุคเรา 300 คน มีคนที่ลงรูปว่าออกกำลังกายบ้างไม่ถึง 5 คน
คือบางทีเห็นคนอ้วน เราไม่ได้รังเกียจหรือยี้ แต่เราอยากให้เค้าออกกำลังกาย
เพื่อสุขภาพ บางทีเค้าจะหายใจหอบๆ แบบนี้ ยิ่งพออายุเยอะขึ้น เข่าเอย หลังเอยต้องมาแบกน้ำหนักเยอะๆ
เราว่ามันไม่ค่อยจะดี คือบางทีไม่ต้องมองว่าหุ่นดี หรืออะไร แต่คนเราควรห่วงสุขภาพตัวเองบ้าง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีลูกด้วยมั้ย เลยอยากดูแลตัวเองดีๆ จะได้ดูแลครอบครัวได้นานๆ
จนตอนนี้เราสนุกกับการออกกำลังกายมาก มีนอกใจพิลาทิสไปต่อยมวย วิ่ง ว่ายน้ำบ้าง
แล้วก็กำลังคิดว่าอยากไปเต้น ไปปั่นจักรยาน แต่ไม่กล้าทิ้งพิลาทิสเลย
เราเรียนแรก ๆ ท่าดูง่าย ดูน่าเบื่อมากเลย แต่พอเรียนจริง เราทำไม่ได้ มันไม่มีแรง
แล้วพอเรียนไปเรื่อยๆ เริ่มแบบทำได้ดีขึ้น ยืดได้มากขึ้น ร่างกายแข็งแรงขึ้น แล้วไม่บาดเจ็บเลย
อีกอย่างที่เพิ่มมาคือ การใช้ชีวิตประจำวัน ยกของ อุ้มลูก เดิน อยู่ๆเราก็เกร็งหน้าท้อง(ทำไมเกร็งเอง5555)
แล้วมันลดภาระกับกล้ามเนื้อส่วนอื่นพวกหลังอะไรพวกนี้
เพราะตอนเราคลอดลูกแรกๆ เดินไม่ปกติเหมือนเคย กระดูกตรงสะโพกมันเหมือนหลวม มันขัดๆ
ตอนนี้เรารักร่างกายตัวเองมากกว่าตอนก่อนมีลูกอีก แต่อย่างนึงที่ไม่ค่อยช่วยคือ หนังหน้าท้องที่มันขยายตอนท้อง
ถ้ายืนตรงก็แบนปกติ แต่ถ้าก้มตัวมันจะย่นๆนิดนึง T T
อย่าหาว่าเป็นม้านะคะ ใครสะดวกใจใกล้ที่ไหนก็ไปหาเล่นกันเอานะคะ
เพราะหัวใจของมันคือการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัว
ใช้พวกกล้ามเนื้อมัดเล็กเป็นหลัก
ข้อเสีย(สำหรับเรา) : เหงื่อไม่ค่อยออกมาก คือปริมาณแค่แบบบราเปียก หน้าบางวันถ้าไม่ได้ใช้ estee ก็มีรองพื้นหลุดเป็นคราบอยู่ กับอีกข้อคือ พอเล่นเยอะๆแบบหักโหม(บางวันเราเล่น 2คลาส) มันก็จะล้าๆ เพลียๆ เอาเรื่องอยู่
ข้อดี (สำหรับเรา) : หุ่นเราดีขึ้น ตัวเราบางลงเยอะเลย ร่างกายแข็งแรงขึ้น น้ำหนักลงจากตอนแรกมา 5 โลได้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะออกกำลังกายหรือว่าเพราะเวลาผ่านไปก็ลงไปเอง (เราเพิ่งออกกำลังกายเมื่อตอนหลังคลอดซัก 8 เดือน) แล้วก็เปลี่ยนคนที่เกลียดการออกกำลังกายให้มารักในการออกกำลังกายได้ (เกลียดจริงๆค่ะ ตอนเรียนพละนี่อ้างครูตลอดว่าเป็นหอบ ขอไม่วิ่ง คือเป็นหอบตั้งแต่เด็ก อนุบาลมั้ง อาการไม่เคยกำเริบเลย แต่ไม่ชอบวิ่ง มันทรมานหัวใจ)
ทีนี้ส่วนสำคัญของการเขียนอันนี้ขึ้นมา
เราแค่อยากให้ทุกคนรักตัวเอง ดูแลตัวเอง ทำสิ่งดีๆให้ตัวเอง
อย่าไปซีเรียสว่าน้ำหนักไม่ลง สัดส่วนไม่ลง ช่างมัน
ถ้าเราทำเป็นประจำ ถามตัวเองดูว่า เรารู้สึกมั้ยว่าเราแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม
สุขภาพเราดีขึ้นมั้ย มันสำคัญมากกว่าอะไรใดๆ การมีร่างกายแข็งแรง สุขภาพที่ดี
ขอบคุณค่ะ ยาวมากเลย ^^
รูปก่อนตั้งท้อง : ขาใหญ่ ช่วงบนเล็กยกเว้นแขน แต่พุงไม่มี ท้องแบน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปตอนท้องแก่ใกล้คลอด น่าจะก่อนคลอดไม่กี่วัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปหลังคลอดเดือนครึ่งไปงานโกนผมลูกเพื่อน รูปนี้แหละที่ตกใจมากที่สุด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปหลังคลอด6เดือน และ7เดือนครึ่ง อันนี้ยังไม่ได้ออกกำลังกายเลย น่าจะยังค้างอยู่ประมาณ6-7โล สงสัยว่าลงขาหมด 5555
กับอีกอย่างที่ใหญ่คือไหล่ หลัง และก็แน่นอนคือพุง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปตอนช่วงที่ออกกำลังกาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปล่าสุดหลังเล่นวันนี้เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คือเราก็ยังไม่พอใจ 5555 แต่ต้องทำใจเพราะจะให้หน้าท้องหายย่นเหมือนก่อนท้องคงเป็นไปไม่ได้
ปัญหาที่เจอตอนท้องก็รอยแตกลายอีก ยิ่งไปกันใหญ่ แต่ก็นับว่าดีกว่าเดิมเยอะมาก
กลับมาใส่เสื้อผ้าตัวเดิมได้แล้ว
ลาไปด้วยรูปลูกชายที่ทำให้แม่ต้องซ่อมร่างครั้งใหญ่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้