หลังจากที่มีหลายเสียงบ่นว่า ตอนที่ 1 โหลดยากเย็นเหลือเกิน ผมขอรีรันอีกครั้งนะครับ และต้องขออภัยในความไม่สะดวก
ออแด็กซ์ พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ตอนที่ 1
สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆ สมาชิกนักปั่นจักรยานทุกท่านครับ ก่อนอื่นผมขออนุญาตแนะนำตัวเองก่อนน่ะครับ ผมเป็นตำรวจ เรียกสั้น ๆ ง่ายๆ ว่า “สารวัตรหมัด” ผมหลงใหลการปั่นจักรยาน เมื่อประมาณ 1-2 ปี ที่ผ่านมา เริ่มปั่นจักรยานจริงจังเมื่อต้นปี 2560 ครับ จนปัจจุบันถือว่าปั่นจักรยานมาได้ดีพอสมควร เริ่มปั่นตั้งแต่จักรยานเฟรมเหล็ก อลูมิเนียม ราคาตั้งแต่ 5,000 บาท จนปัจจุบัน ลงทุนกับมันหมดไปหลายบาทอยู่ แล้วก็ปั่นเรื่อยมา
แต่ก่อนผมมองพวกปั่นจักรยานว่าเป็นพวกไร้สาระ ว่างงานกันนักรึไง.... ปั่นทำไม.... ร้อนก็ร้อน..... จักรยานก็แพง ซื้อมาทำไมราคาขนาดนี้..... แค่เศษเหล็กไม่กี่ชิ้น แต่แพงมาก ไอ้พวกนี้ มีเงินอย่างเดียว ซื้อไม้ได้ ต้องโง่ด้วย ผมมองอย่างนี้มาตลอด ผมเรียกพวกปั่นจักรยานพวกนี้ว่า พวก”หัวแมงสาบ” คือหมวกกันน็อกมันเหมือนหัวแมงสาบ ผมก็ไม่เข้าใจเรื่องปั่นจักรยานเรื่อยมา
กระทั่งวันหนึ่ง วันแห่งการเปิดโลกทัศน์ของการปั่นจักรยานยนต์ ซื้อจักรยานเหล็กมาคันหนึ่ง ลองไปปั่นกับเขา ผมก็คิดในใจว่าง่ายๆ แค่เอาเท้าถีบๆ เดี๋ยวมันก็ไปเอง ง่ายยยย.... จะตาย ปรากฏว่า!!!!!!!!!!!!!! ใม่ใช่อย่างที่คิด ผมปั่นตามลุงแก่ๆ อยู่คนหนึ่ง ปั่นด้วยความเร็วประมาณ 20 กม./ชม. ปรากฏว่าเหนื่อยมาก ทำไมลุงแกปั่นได้ต่อเนื่อง 30 นาที ก็ไม่หยุด..... 1 ชั่วโมงก็ไม่หยุด........... เฮ้ยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!! ลุงแกปั่นได้ไง ผมหมดแรงแล้ว ผมปั่นไม่ไหวแล้ว ผมหนุ่มกว่าตั้งเยอะ ผมต้องแข็งแรงกว่าลุงซิ......@@###!!!!***### ปรากฏว่าผมคิดผิดมาตลอด ร่างกายผมอ่อนแอมาก ตอนนั้นน้ำหนักผมประมาณ 90 กม. ความดัน 140/90
หลังปั่นเสร็จ ปรากฏว่าร่างกายผมบอบช้ำมาก ขยับไม่ได้ ปวดระบมไปหมด ผมจึงมาพิจารณาตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ร่างกายผมอ่อนแอมากขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมลุงคนนั้น ถึงแข็งแรงจังล่ะ คำถามต่างๆ เกิดขึ้นมากมายในหัวสมองของผม
หลังจากนั้นผมก็พยายามค่อยๆ ปั่นเรื่อยมา ขอคำแนะนำจากเพื่อนร่วมปั่น ค่อยๆ พัฒนาขึ้นมาเรื่อย ปรากฎว่าร่างกายเริ่มเปลี่ยนแปลง และแล้ว ผมก็ได้มารู้จักกับ ออแด็กซ์!!!!!!.................. ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มาดูกันครับว่าชีวิตผมเปลี่ยนไปยังไง
ผมเริ่มปั่นออแด็กซ์ครั้งแรก เป็น เทสรัน 200 กิโลเมตร ที่อ่างทอง ในครั้งนั้นผมคิดว่าเป็นไปได้ยังไงที่คนจะสามารถปั่นจักรยาน 200 กิโลเมตรได้ มันเหนื่อยมากน่ะ............. จะทำได้เหรอ ............... บ้าไปแล้ว........... แล้วจะกินอะไร......... จะปั่นยังไง ............. จะนอนยังไง................ เตรียมตัวยังไง............. จะเป็นอันตรายต่อร่างกายรึป่าว.................. ความคิดมาเป็นขบวน ยกโขยง มามากมายเยอะแยะไปหมด แต่เอาวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ยังไงเกิดมาชีวิตหนึ่ง ต้องลองให้ได้ จะไม่มานั่งมโนแล้ว ลุยมันเลย ซึ่งการปั่นในครั้งแรกของผม ต้องเจอทั้งแดด ฝน ลม แล้วก็ล้มด้วย กว่าจะจบได้ สาหัส... แล้วก็เข็ด แหยง จักรยานไปนาน
ผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ปรากฏว่าความอยากปั่น....มันเกิดขึ้น รู้สึกเสพติดการขี่จักรยาน ขาดมันไม่ได้ ต้องเอามาปั่นอีก ปั่นเช้า ปั่นเย็นเลยที่นี้ แล้วก็เข้าเวบ ออแด็กซ์ ปั่นทุกงานที่อยู่ใกล้ๆ แล้วก็ค้นพบว่าการปั่นจักรยานมีความสุขมาก ได้ท่องเที่ยว ได้ออกกำลัง สุขภาพก็ดีขึ้นมาตามลำดับ
แต่ก่อนผมเป็นคนไม่ชอบออกจากบ้าน ทำแต่งาน เสร็จงานผมก็จะชอบอยู่บ้าน ดูทีวี อยู่เฉยๆ เสาร์ทิตย์ก็ไม่ออกไปไหน รู้สึกว่าตอนทำงานเจอคนมาเยอะแล้ว ลูกเมียก็ไม่ได้ออกไปไหนด้วย เพราะผมไม่ชอบออกนอกบ้าน แต่หลังจากรู้จักจักรยานมา เชื่อมั้ย....... ออกทุกอาทิตย์ครับ พยายามค้นหาว่ามีงานที่ไหน... ยังไง... แล้วก็พาครอบครัวเดินทางไปท่องเที่ยวต่างจังหวัดกันทั้งครอบครัว ลูกเมียชอบมาก นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ผมสร้างความสุขให้ภรรยาและลูกโดยไม่รู้ตัว ต้องขอบคุณโลกทัศน์ของการปั่นจักรยานจริงๆ
ทีนี้มาเข้าเรื่องได้แล้วครับ อารัมภบทมานานแล้ว ออแด็กซ์ พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ผมได้ยินชื่อนี้มาจากสมาชิกพูดกันหลังปั่นเสร็จ เห็นมันฟังแล้วเข้ากับบรรยากาศจริงๆ เลยขออนุญาตเอามาตั้งเป็นชื่อในการรีวิวครั้งนี้ครับ
การเตรียมตัวปั่นในครั้งนี้ ในความรู้สึกผม ผมคิดว่าเตรียมตัวมาดี ซ้อมมาพอสมควร ซ้อมหนักประมาณ 3-4 วัน ก่อนปั่นจริงพัก 3 วัน ปั่นเบาๆ เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อม และเตรียมอุปกรณ์ในการปั่นให้พร้อม มาดูการเตรียมอุปกรณ์ของผมครับ
รอบนี้ถอยกระเป๋าใหม่มา 1 ใบ ครับ สำหรับใส่อุปกรณ์ต่างๆ หลายๆ คนชอบกระเป๋าเป้ สะพายหลัง แต่สำหรับผม ผมไม่ชอบเลย ไม่ชอบอะไรที่แบกไว้กับตัว ผมเลยหาวิธีอะไรก็ได้ที่เอาของไว้กับจักรยานทั้งหมด ก็ได้กระเป๋าข้างบนมา มาดูอุปกรณ์ข้างในกันบ้างครับ...........
นี่คือของที่ผมบรรทุกทั้งหมด ซึ่งแต่ละอย่างได้ผ่านการคัดสรรจากประสบการณ์ในการปั่นจักรยานของผมเอง ไม่ได้ลอกเลียนแบบจากตำราที่ไหนมา ปั่นหลายๆ หน ทำให้ทราบว่า อะไรจำเป็น ไม่จำเป็น สิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วขาดไม่ได้เลยคือ ที่งัดยาง ยางใน ชุดปะ+กาว แล้วก็สูบ อันนี้ผมคิดว่าสำคัญที่สุด
แต่รอบนี้ได้ข่าวว่าจะมีฝนตก ผมก็เลย พกถุงเท้า เสื้อกล้าม กางเกงนอน ผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ติดตัวไปด้วย เผื่อเปียก คือสำหรับผม ทุกอย่างเปียกได้ แต่เท้านี่ไม่ได้เลย ถ้าเปียกนานๆ มันจะเปื่อย ผมเลยต้องเตรียมถุงเท้าไปอีก 1 คู่ ก่อนปั่นผมได้เข้าพักที่รีสอร์ทที่พัทยาเหนือก่อนล่วงหน้า 1 วัน ตอนเช้าวันที่ 12 ส.ค.60 ผมตื่น 05.00 น. แล้วก็เตรียมตัว กิน เอาอาหารติดตัว มาดูผมกินอะไรมั่ง
นี่ครับ ขนมปังโฮลวีต ครึ่งแถว ผมยัดจนเกือบจะหมด จริงๆแล้วอยากจะยัดให้หมด แต่ไม่หมดจริงๆ วิธีกินของผมคือ ชงโอวันติลเอาขนมปังจุ่มแล้วก็กลืนลงท้องไป อันนี้ผมเคยอ่านผ่านตามาจากเวปไซด์ว่ามันจะเป็นแหล่งพลังงานอย่างดี แล้วก็ยาวนานด้วยครับ แล้วก็กินข้าวจานโตๆอีก 1 มื้อ
แล้วก็เตรียมอาหารติดกระเป๋าหลัง (อันนี้เป็นเคล็ดวิชาของผม ที่ทำให้ผมเข้า TOP 10 ในเกือบทุกสนามของออแด็กซ์)
55555+++++ นี่ครับ เคล็ดวิชาของผม จริงๆ ผมต้องเตรียมไป 12 ห่อ แต่มันเต็มจริงๆ ยัดได้แค่ 10 ห่อครับ ผมคำนวณแล้วว่าจะต้องกิน 2 ห่อต่อ 100 กิโลเมตร ส่วนที่เหลือผมอยากจะกินอะไรก็หาเอาตาม 7-11 แต่แน่นอน ร่างกายผมไม่ขาดพลังงานแน่นอน มีเติมอย่างต่อเนื่อง แล้วก็ไม่มากเกินไปด้วย ซึ่งแตกต่างกับคนอื่นๆ ที่จะต้องแวะกินตลอด ซึ่งมีผลเสียคือ เสียเวลาเยอะ แล้วก็กินอิ่มไป ปั่นไม่ไหว เพื่อนๆจะเอาไปใช้ก็ลองดูน่ะครับ มาดูภาพบรรยากาศก่อนปั่น น่ะครับ ณ จุดลงทะเบียน ที่ศาลาว่าการเทศบาลเมืองพัทยา
ของกิน กล้วยหอม น้ำดื่ม เพียบพร้อม......
สมาชิกร่วม พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ครับ หน้าตาสดชื่นๆๆๆๆๆๆๆ ยิ้มกริ่ม กันทุกคน
ภาพบรรกาศก่อนปั่น สมากชิกนักปั่น เต็มพื้นที่เลยคับ....................
จักรยานผม ล้อหน้า 50 MM ล้อหลัง 88 MM ผมชอบตรงมันสวยดีครับ น้ำหนักนี่....แน่นอนครับ ขึ้นเขาไม่ค่อยสะดวก แน่ลงเขานี่แน่นอนจริงๆ มันส์มากๆ ครับ อยู่เฉยๆ มันลงเนินล้ำหน้าเพื่อนหมด แซงได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็สะใจจริงๆ
บรรยากาศ ก่อนปั่นครับ.. ครึกครื้นน่าดู ทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ ตอนนี้ถือว่าอยู่ในโหมด “ฮา” ครับ
เด๋ว.... จะเริ่มต้นออกปั่นแล้วครับ จะเข้าสู่โหมด “โหด” และก็ “น้ำตาร่วง” ครับ
รีรัน รีวิวออแด็กซ์ พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ตอนที่ 1
ออแด็กซ์ พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ตอนที่ 1
สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆ สมาชิกนักปั่นจักรยานทุกท่านครับ ก่อนอื่นผมขออนุญาตแนะนำตัวเองก่อนน่ะครับ ผมเป็นตำรวจ เรียกสั้น ๆ ง่ายๆ ว่า “สารวัตรหมัด” ผมหลงใหลการปั่นจักรยาน เมื่อประมาณ 1-2 ปี ที่ผ่านมา เริ่มปั่นจักรยานจริงจังเมื่อต้นปี 2560 ครับ จนปัจจุบันถือว่าปั่นจักรยานมาได้ดีพอสมควร เริ่มปั่นตั้งแต่จักรยานเฟรมเหล็ก อลูมิเนียม ราคาตั้งแต่ 5,000 บาท จนปัจจุบัน ลงทุนกับมันหมดไปหลายบาทอยู่ แล้วก็ปั่นเรื่อยมา
แต่ก่อนผมมองพวกปั่นจักรยานว่าเป็นพวกไร้สาระ ว่างงานกันนักรึไง.... ปั่นทำไม.... ร้อนก็ร้อน..... จักรยานก็แพง ซื้อมาทำไมราคาขนาดนี้..... แค่เศษเหล็กไม่กี่ชิ้น แต่แพงมาก ไอ้พวกนี้ มีเงินอย่างเดียว ซื้อไม้ได้ ต้องโง่ด้วย ผมมองอย่างนี้มาตลอด ผมเรียกพวกปั่นจักรยานพวกนี้ว่า พวก”หัวแมงสาบ” คือหมวกกันน็อกมันเหมือนหัวแมงสาบ ผมก็ไม่เข้าใจเรื่องปั่นจักรยานเรื่อยมา
กระทั่งวันหนึ่ง วันแห่งการเปิดโลกทัศน์ของการปั่นจักรยานยนต์ ซื้อจักรยานเหล็กมาคันหนึ่ง ลองไปปั่นกับเขา ผมก็คิดในใจว่าง่ายๆ แค่เอาเท้าถีบๆ เดี๋ยวมันก็ไปเอง ง่ายยยย.... จะตาย ปรากฏว่า!!!!!!!!!!!!!! ใม่ใช่อย่างที่คิด ผมปั่นตามลุงแก่ๆ อยู่คนหนึ่ง ปั่นด้วยความเร็วประมาณ 20 กม./ชม. ปรากฏว่าเหนื่อยมาก ทำไมลุงแกปั่นได้ต่อเนื่อง 30 นาที ก็ไม่หยุด..... 1 ชั่วโมงก็ไม่หยุด........... เฮ้ยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!! ลุงแกปั่นได้ไง ผมหมดแรงแล้ว ผมปั่นไม่ไหวแล้ว ผมหนุ่มกว่าตั้งเยอะ ผมต้องแข็งแรงกว่าลุงซิ......@@###!!!!***### ปรากฏว่าผมคิดผิดมาตลอด ร่างกายผมอ่อนแอมาก ตอนนั้นน้ำหนักผมประมาณ 90 กม. ความดัน 140/90
หลังปั่นเสร็จ ปรากฏว่าร่างกายผมบอบช้ำมาก ขยับไม่ได้ ปวดระบมไปหมด ผมจึงมาพิจารณาตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ร่างกายผมอ่อนแอมากขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมลุงคนนั้น ถึงแข็งแรงจังล่ะ คำถามต่างๆ เกิดขึ้นมากมายในหัวสมองของผม
หลังจากนั้นผมก็พยายามค่อยๆ ปั่นเรื่อยมา ขอคำแนะนำจากเพื่อนร่วมปั่น ค่อยๆ พัฒนาขึ้นมาเรื่อย ปรากฎว่าร่างกายเริ่มเปลี่ยนแปลง และแล้ว ผมก็ได้มารู้จักกับ ออแด็กซ์!!!!!!.................. ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มาดูกันครับว่าชีวิตผมเปลี่ยนไปยังไง
ผมเริ่มปั่นออแด็กซ์ครั้งแรก เป็น เทสรัน 200 กิโลเมตร ที่อ่างทอง ในครั้งนั้นผมคิดว่าเป็นไปได้ยังไงที่คนจะสามารถปั่นจักรยาน 200 กิโลเมตรได้ มันเหนื่อยมากน่ะ............. จะทำได้เหรอ ............... บ้าไปแล้ว........... แล้วจะกินอะไร......... จะปั่นยังไง ............. จะนอนยังไง................ เตรียมตัวยังไง............. จะเป็นอันตรายต่อร่างกายรึป่าว.................. ความคิดมาเป็นขบวน ยกโขยง มามากมายเยอะแยะไปหมด แต่เอาวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ยังไงเกิดมาชีวิตหนึ่ง ต้องลองให้ได้ จะไม่มานั่งมโนแล้ว ลุยมันเลย ซึ่งการปั่นในครั้งแรกของผม ต้องเจอทั้งแดด ฝน ลม แล้วก็ล้มด้วย กว่าจะจบได้ สาหัส... แล้วก็เข็ด แหยง จักรยานไปนาน
ผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ปรากฏว่าความอยากปั่น....มันเกิดขึ้น รู้สึกเสพติดการขี่จักรยาน ขาดมันไม่ได้ ต้องเอามาปั่นอีก ปั่นเช้า ปั่นเย็นเลยที่นี้ แล้วก็เข้าเวบ ออแด็กซ์ ปั่นทุกงานที่อยู่ใกล้ๆ แล้วก็ค้นพบว่าการปั่นจักรยานมีความสุขมาก ได้ท่องเที่ยว ได้ออกกำลัง สุขภาพก็ดีขึ้นมาตามลำดับ
แต่ก่อนผมเป็นคนไม่ชอบออกจากบ้าน ทำแต่งาน เสร็จงานผมก็จะชอบอยู่บ้าน ดูทีวี อยู่เฉยๆ เสาร์ทิตย์ก็ไม่ออกไปไหน รู้สึกว่าตอนทำงานเจอคนมาเยอะแล้ว ลูกเมียก็ไม่ได้ออกไปไหนด้วย เพราะผมไม่ชอบออกนอกบ้าน แต่หลังจากรู้จักจักรยานมา เชื่อมั้ย....... ออกทุกอาทิตย์ครับ พยายามค้นหาว่ามีงานที่ไหน... ยังไง... แล้วก็พาครอบครัวเดินทางไปท่องเที่ยวต่างจังหวัดกันทั้งครอบครัว ลูกเมียชอบมาก นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ผมสร้างความสุขให้ภรรยาและลูกโดยไม่รู้ตัว ต้องขอบคุณโลกทัศน์ของการปั่นจักรยานจริงๆ
ทีนี้มาเข้าเรื่องได้แล้วครับ อารัมภบทมานานแล้ว ออแด็กซ์ พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ผมได้ยินชื่อนี้มาจากสมาชิกพูดกันหลังปั่นเสร็จ เห็นมันฟังแล้วเข้ากับบรรยากาศจริงๆ เลยขออนุญาตเอามาตั้งเป็นชื่อในการรีวิวครั้งนี้ครับ
การเตรียมตัวปั่นในครั้งนี้ ในความรู้สึกผม ผมคิดว่าเตรียมตัวมาดี ซ้อมมาพอสมควร ซ้อมหนักประมาณ 3-4 วัน ก่อนปั่นจริงพัก 3 วัน ปั่นเบาๆ เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อม และเตรียมอุปกรณ์ในการปั่นให้พร้อม มาดูการเตรียมอุปกรณ์ของผมครับ
รอบนี้ถอยกระเป๋าใหม่มา 1 ใบ ครับ สำหรับใส่อุปกรณ์ต่างๆ หลายๆ คนชอบกระเป๋าเป้ สะพายหลัง แต่สำหรับผม ผมไม่ชอบเลย ไม่ชอบอะไรที่แบกไว้กับตัว ผมเลยหาวิธีอะไรก็ได้ที่เอาของไว้กับจักรยานทั้งหมด ก็ได้กระเป๋าข้างบนมา มาดูอุปกรณ์ข้างในกันบ้างครับ...........
นี่คือของที่ผมบรรทุกทั้งหมด ซึ่งแต่ละอย่างได้ผ่านการคัดสรรจากประสบการณ์ในการปั่นจักรยานของผมเอง ไม่ได้ลอกเลียนแบบจากตำราที่ไหนมา ปั่นหลายๆ หน ทำให้ทราบว่า อะไรจำเป็น ไม่จำเป็น สิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วขาดไม่ได้เลยคือ ที่งัดยาง ยางใน ชุดปะ+กาว แล้วก็สูบ อันนี้ผมคิดว่าสำคัญที่สุด
แต่รอบนี้ได้ข่าวว่าจะมีฝนตก ผมก็เลย พกถุงเท้า เสื้อกล้าม กางเกงนอน ผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ติดตัวไปด้วย เผื่อเปียก คือสำหรับผม ทุกอย่างเปียกได้ แต่เท้านี่ไม่ได้เลย ถ้าเปียกนานๆ มันจะเปื่อย ผมเลยต้องเตรียมถุงเท้าไปอีก 1 คู่ ก่อนปั่นผมได้เข้าพักที่รีสอร์ทที่พัทยาเหนือก่อนล่วงหน้า 1 วัน ตอนเช้าวันที่ 12 ส.ค.60 ผมตื่น 05.00 น. แล้วก็เตรียมตัว กิน เอาอาหารติดตัว มาดูผมกินอะไรมั่ง
นี่ครับ ขนมปังโฮลวีต ครึ่งแถว ผมยัดจนเกือบจะหมด จริงๆแล้วอยากจะยัดให้หมด แต่ไม่หมดจริงๆ วิธีกินของผมคือ ชงโอวันติลเอาขนมปังจุ่มแล้วก็กลืนลงท้องไป อันนี้ผมเคยอ่านผ่านตามาจากเวปไซด์ว่ามันจะเป็นแหล่งพลังงานอย่างดี แล้วก็ยาวนานด้วยครับ แล้วก็กินข้าวจานโตๆอีก 1 มื้อ
แล้วก็เตรียมอาหารติดกระเป๋าหลัง (อันนี้เป็นเคล็ดวิชาของผม ที่ทำให้ผมเข้า TOP 10 ในเกือบทุกสนามของออแด็กซ์)
55555+++++ นี่ครับ เคล็ดวิชาของผม จริงๆ ผมต้องเตรียมไป 12 ห่อ แต่มันเต็มจริงๆ ยัดได้แค่ 10 ห่อครับ ผมคำนวณแล้วว่าจะต้องกิน 2 ห่อต่อ 100 กิโลเมตร ส่วนที่เหลือผมอยากจะกินอะไรก็หาเอาตาม 7-11 แต่แน่นอน ร่างกายผมไม่ขาดพลังงานแน่นอน มีเติมอย่างต่อเนื่อง แล้วก็ไม่มากเกินไปด้วย ซึ่งแตกต่างกับคนอื่นๆ ที่จะต้องแวะกินตลอด ซึ่งมีผลเสียคือ เสียเวลาเยอะ แล้วก็กินอิ่มไป ปั่นไม่ไหว เพื่อนๆจะเอาไปใช้ก็ลองดูน่ะครับ มาดูภาพบรรยากาศก่อนปั่น น่ะครับ ณ จุดลงทะเบียน ที่ศาลาว่าการเทศบาลเมืองพัทยา
ของกิน กล้วยหอม น้ำดื่ม เพียบพร้อม......
สมาชิกร่วม พัทยา-ตราด 600 กิโลเมตร “โหด ฮา น้ำตาร่วง” ครับ หน้าตาสดชื่นๆๆๆๆๆๆๆ ยิ้มกริ่ม กันทุกคน
ภาพบรรกาศก่อนปั่น สมากชิกนักปั่น เต็มพื้นที่เลยคับ....................
จักรยานผม ล้อหน้า 50 MM ล้อหลัง 88 MM ผมชอบตรงมันสวยดีครับ น้ำหนักนี่....แน่นอนครับ ขึ้นเขาไม่ค่อยสะดวก แน่ลงเขานี่แน่นอนจริงๆ มันส์มากๆ ครับ อยู่เฉยๆ มันลงเนินล้ำหน้าเพื่อนหมด แซงได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็สะใจจริงๆ
บรรยากาศ ก่อนปั่นครับ.. ครึกครื้นน่าดู ทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ ตอนนี้ถือว่าอยู่ในโหมด “ฮา” ครับ
เด๋ว.... จะเริ่มต้นออกปั่นแล้วครับ จะเข้าสู่โหมด “โหด” และก็ “น้ำตาร่วง” ครับ