กระทู้แรกของเรานะคะอยากถามความคิดเห็นให้หลากหลายค่ะ สามีเราเป็นคนเจ้าชู้มากเราจับได้ไม่รับบอกไม่มีอะไรครั้งแรกเสียใจมากร้องไห้เขาจำนนต่อหลักฐานเราขอหย่าตอนนั้นเจ็บปวดมากลูกยังเล็กขวบกว่าๆเรารู่เพราะผู้หญิงส่งข่อความมาหาสามีเราว่า "คิดถึงเธอนะคิดถึงมากแม้เธอจะไม่รู้สึกอะไรก็ตาม"เราสั่นไปทั้งตัวอาระวาดและเอาให้สามีดูไม่ยอมรับค่ะบอกอาจส่งผิดเราเลยโทรกลับไปค่ะรับสายและปลายสายด่ากลับมาค่ะเราคนด่าเก่งยังอึ้งไม่คิดว่านางจะแรงแบบนี้สั่นไปหมดทั้งตัว สงสัยมากว่านางคือใครและรู้จักเราดีขนาดรู้เรื่องในครอบครัวสุดท้ายเรามารู้ว่าเธอคนนั้นคือผู้ช่วยพยาบาลโรงพยาลแห่งหนึ่งขอไม่เอ่ยนะคะและเธอเคยขอมาเป็นเพื่อนในเฟสเราปกติเราจะไม่รับเพื่อนที่ไม่รู้จักแต่เห็นวิชาชีพเดียวกันจึงกดรับมาสัก4-5เดือนได้เจ็บใจมากโดยไม่รู้เลยว่าสามีแอบกินกันกับนางช่วงเราท้องไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากผู้เป็นสามีค่ะเราคิดจะทำยังไงดีถึงจะรู้เรื่องราวทั้งหมดเป็นยังไงมายังไงเราจึงโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นสมมุติว่าเธอชื่อนิดนะคะยอมพูดดีๆบอกไม่ทีอะไรพี่นิดบอกว่าถูกหลอกว่าสามีเราหลอกว่าไม่มีเมียโสดก็คบกันไปรับกันกินข้าวไปส่งชวนไปเที่ยวและพาไปนอนโรงแรมบอกว่าสามีเราอยากมีลูกสาวแต่พี่นิดเล่าค่ะว่าเธอมีลูกไม่ได้เวลาเป็นประจำเดือนจะออกมาเยอะจนต้องใส่pampersและเล่าทุกอย่างยิ่งฟังเรายิ่งเจ็บปวดแต่นางเชื่อสนิทใจว่าเราไม่มีอะไรเราพูดด้วยดีมีเหตุผลใจเย็นเพื่ออยากจะรู้ว่าเรื่องราวมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ยังไงเพราะแฟนไม่ยอมรับอะไรเลยเราบอกกับพี่นิดว่าเรารับไม่ได้แล้วเราจะเลิกจริงๆเราจะขอหย่า(ตอนนั้นยิ่งฟังยิ่งอยากเลิกจริงๆแล้วรู้สึกรังเกียจสามีมากทำไมมั่วขนานี้)เราพยายามถามเขาเป็นใครชื่ออะไรอยู่รพอะไรพี่นิดบอกอย่ารู้เลยเราคุยกับพี่นิดเสร็จท้อแท้สิ้นหวังเสียใจเราไว้ใจสามีมากรักเขามากความซื่อสัตย์ของเราสามีตอบแทนมาแบบนี้เราขี่รถตากฝนกลับบ้านร้องไห้ไปตลอดทางจะเอายังไงดีจากที่ผญเล่าก็มีส่วนเป็นความจริงมืดมนไปหมดทำไมผชถึงเห็นแก่ตัวแบบนี้นะทำไมต้องนอกใจทำไมไม่รู้จักพอเราเล่าเรื่องนี้ให้พี่ที่ทำงานฟังที่สนิทกันเขาบอกว่ารู้หรือยังว่าผู้หญิงเป็นใครเราตอบพี่ไปได้แต่คุยแต่ไม่รู้เลยว่าเขาคือใครเขาบอกแค่ว่าเขาจะเลิกเพราะโดนแฟนเราหลอกเขาสาวโสดรู้ไม่ทันแฟนพี่ที่ทำงานบอกพี่เอาเบอร์ที่ให้พี่มาเบอร์ที่ส่งข้อความมาหาเครื่องแฟนเราน่ะไปค้นหาในเฟสนะปรากฎว่ามันขึ้นชื่อผู้หญิงคนที่มาขอเป็นเพื่อนเราเมื่อ4-5เดือนก่อนสรุปคำพูดที่นางบอกคือนางโกหกว่สไม่รู้สามีเรามีเมียมีลูกแล้วและนางรู้ความเคลื่อนไหวของเราและครอบครัวตลอดเราตกใจมากรีบเข้าไปดูเฟสนางใช่จริงๆด้วยเราเคยเห็นนางโพส์ตตัดพ้อบ่อยๆเมื่อไหร่จะได้ถ่ายรูปคู่กันแบบเปิดเผยกินข้าวดูหนังแบบไม่ต้องหลบซ่อนอะไรประมาณนี้แต่ละโพส์ตบอกถึงความน้อยใจสารพัดและที่คุยกับเรามาตลอดว่าไม่รู้ว่าเขามีลูกมีเมียสรุปคือนางโกหกและรู้เรื่องเรากับแฟนมาโดยตลอดเราเลยเชื่อที่พี่ที่ทำงานบอกควรให้อภัยสามียังไงก็มีลูกด้วยกันและอย่าหย่าเด็ดขาดไม่งั้นเข้าทางเมียน้อยแน่เราก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้สามีฟังและบอกว่าครั้งนี้คือให้อภัยและอย่าทำแบบนี้กับเขาอีกเลยคนเจ็บปวดคือเขาเสียใจมากปากบอกให้อภัยแต่ใจตอนนี้ไม่เคยลืมเลยค่ะและความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีให้มาโดยตลอดมันหมดไปตั้งแต่วันนั้นค่ะ ถึงจะผ่านมา2ปีแล้วเราก็ไม่มีวันลืมค่ะ
ปล.และหลังจากนั้นแฟนก็มีคนอื่นจับได้อีก (ผิดที่ให้อภัยผิดที่อดทนผิดที่ไม่อยากให้ครอบครัวพัง)มีครั้ง1ครั้ง2,3ก็ตามมาจริงๆค่ะ ปัจจุบันเรายังอยู่กับสามีนะคะแต่ใจเริ่มชาชินและแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิมแต่พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆก็อดคิดไม่ได้ว่าจะเลิกรักผู้ชายคยนี้ได้เมื่อไหร่ลูกโตแล้วหรือจะเป็นอยู่แบบนี้หรือยังไม่หมดเวรหมดกรรมต่อกัน