(เสียงปริศนา)

ก็แชร์ประสบการณ์จริงมาเล่าให้ฟังละกันครับ เมื่อ 20กว่าปีที่แล้ว ก็ต่อจากกระทู้ที่แล้วเลยนะครับ ที่บอกว่าจะเล่าต่อ

เริ่มต้นเมื่อตอนผมยังเด็ก พ่อแม่ได้ย้ายที่ทำงานจาก กทม. มายัง เชียงใหม่ พ่อและแม่ก็หาบ้านเพื่อจะซื้อ ก็ไปได้แหล่งที่แห่งๆนึง อ.สันทราย จ.เชียงใหม่ อยู่ได้สักพักข้างหลังบ้านเป็นที่โล่ง อยู่ๆก็มีต้นตะไคร้ออกที่หลังบ้าน แต่ไม่ธรรมดาที่ว่า ตะไคร้ออกดอกเป็นสีส้มมันไม่เคยมีมาก่อน พ่อผมก็ซื้อหวยงวดนั้นดู ดันถูก ได้หลายแสนเลย ก็เลยต่อเติมโซนหลังบ้าน ให้เป็น 1 ห้องครัว 1 ห้องนอน และ 1 ห้องน้ำ  ห้องนอนนั่นก็คือห้องนอนผมนั่นเอง หน้าต่างห้องนอนผมติดกับห้องครัว และอีกบานติดกับหลังบ้าน ผมอายุ 8 ขวบ ก็นอนคนเดียวมาตลอด ไม่ได้คิดอะไรมาก

เมื่อกาลเวลาผ่านไป  ทุกหัวค่ำของวัน ประมาณ 18.00-19.00 น. ของทุกวัน จะได้ยินเสียงดัง "เต้ง" ที่ดังจากคานหลังคาทุกวัน เหมือนมีใครเคาะอยู่ด้านบนคานหลังคาของบ้านทุกวันๆ ตอนแรกที่ได้ยินก็คิดว่านกมั่ง หรือตัวอะไรรึป่าว  แต่ผ่านไปหลายเดือนก็ยังดังทุกวัน และจะดังทุกครั้งเวลาหัวค่ำก่อนมืด ผมเริ่มระแวงแล้วแหละครับ เริ่มแปลกๆ คราวนี้ด้วยความเป็นเด็ก เลยถามแม่ว่าเสียงอะไรอ่ะแม่  แม่ก็ได้แต่ทำ จุจุจุ อย่าทัก  คืนนั้นก็เจอเลย  เวลา 3ทุ่มเตรียมตัวนอน ผมก็นอนหลับตามปกติ แต่พอเลยเที่ยงคืนไป  สิ่งที่ผมได้ยินคือ มีคนมาเปิดตู้เย็นในห้องครัว ไฟก็ไม่เปิด เวลานั้นพ่อไปทำงานยังไม่กลับ เหลือแต่แม่ แม่เป็นคนกลัวผีมาก ไม่เปิดไฟนี่แปลกมาก ได้ยินเสียงเปิดตู้เย็น แล้วเทน้ำใส่แก้ว จอกๆๆ  คราวนั้นผมขนลุกมาก ห้องนอนผมเย็นไปหมด แล้วสักพักเสียงนั้นก็หายไป เช้ามาก็ถามแม่ว่า แม่...ตอนดึกๆแม่ได้ออกมากินน้ำรึปล่าว  แม่ตอบว่า ไม่...นะ  ผมก็คิดในใจว่า หูคงฟาด ก็เลยช่างมันไป  เมื่อเวลาผ่านไป ผมจะได้ยินเสียงคนเปิดตู้เย็น เกือบทุกคืน หลังๆมาผมเริ่มคิดหนัก  นอนคลุมโปงเกือบทุกคืน  แล้วมีคืนนึง พ่อไปดื่มเหล้ากับเพื่อน เพื่อนพ่อขอมานอนที่บ้านผม ทุกคนต่างคนต่างหลับ แต่เพื่อนพ่อผมนอนห้องรับแขก อยู่ๆเพื่อนพ่อผมก็ร้องลั่นบ้านเลย บอกว่า ไป ไป ไป!!!   ทุกครั้งเวลาพ่อเอาเพื่อนมานอนที่บ้าน  ทุกคนจะเจอดีกันหมดเลย นอนไม่ได้กันสักคน 5-6 ราย เจอเหมือนกันหมด

ผมก็เริ่มโตเป็นหนุ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ยังได้ยินเสียงคนเปิดตู้เย็นตลอด จนต้องเล่าให้พ่อและแม่ฟังแล้วหละ  พ่อเลยต้องนำน้ำถวายเจ้าที่ที่บ้าน  แต่เสียงที่ดังบนคานหลังคาก็ยังได้ยินทุกวันๆ ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้ยินเลย  แต่เสียงคนเปิดตู้เย็นเริ่มหายไปบ้างแล้วหลังจากที่พ่อถวายน้ำไป ผมก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น  จนวันนึง เวลาดึกๆ ผมปวดท้องมากๆ ด้วยความง่วงและอยากเข้าห้องน้ำ แต่ไม่เปิดไฟทางเดิน กะจะเปิดไฟที่ห้องน้ำเอาเลย ก็เดินไปแบบมืดแบบนั้น ความรู้สึกตอนนั้นคือ เหมือนมีคนเดินทะลุตัวผมไป เป็นผู้หญิงผมยาวๆใส่ชุดสีขาว แล้วก็หายไป ตอนนั้นผมเย็นระเยือกเลย หวาวไปสักพัก ไม่สนใจเข้าห้องน้ำต่อ คิดว่าตาฟาด แล้วผมก็กลับมานอนปกติ เมือเวลาผ่านไป ผมก็เห็นผู้หญิงชุดขาวคนนี้เริ่มมาบ่อยๆ เดินผ่านที่หน้าต่างห้องนอนผมบ่อยมาก เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีหละ  เลยถามแม่ว่า เพื่อนของพ่อ เจอของดีลักษณะแบบไหน  แม่ตอบว่าเป็นผู้หญิงผมยาวชุดสีขาว บางครั้งก็เป็นผู้ชายเงาดำๆตัวใหญ่  ตอนนั้นผมขนลุกมาก  บรรยากาศห้องนอนผม เริ่มหนักขึ้นทุกวัน วันนึงได้ยินเสียงเปิดตู้เย็น อีกวันนึงได้ยินเสียงคนเปิดหม้อหุงข้าว อีกวันได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องผม บางครั้งถึงขั้นได้ยินคนทำกับข้าวกันเลย เป็นแบบนี้ทุกวัน เห็นคนเดินผ่านไปผ่านมาตรงหน้าต่างห้องตลอด  ผมอยู่แบบนั้นจนโตเป็นหนุ่มเกือบ 10ปี  ทรมานสุดๆ  จนเป็นความเคยชิน พอได้ยินเสียงพวกนี้เมื่อไหร่ ก็เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วก็นอนหลับ  เสียงบนคานนั้นก็ดังทุกหัวค่ำทุกวันจนถึงวันนี้  เคยมีทรงเจ้าบอกว่า เป็นเสียงผีกำลังออกมาในเวลานั้น หลายๆที่ก็บอกคล้ายๆกัน ทุกวันนี้เสียงประหลาดนั้นที่บนคานบ้านก็ยังไม่รู้ว่าเสียงอะไรกันแน่ แต่ผมโตเป็นผู้ใหญ่ก็เลยต้องออกจากบ้านไปหาหอและบ้านอยู่คนเดียวเพราะไม่ไหวจริงๆ  เสียงพวกนี้ทุกวันนี้คนที่บ้านผมก็ยังได้ยินบ้างในบางครั้ง  แต่ใครที่นอนห้องผมจะได้ความรู้สึกและได้ยินชัดเจนมาก ทุกวันนี้ห้องนอนผมก็กลายเป็นห้องเก็บของไปเลย ไม่มีใครกล้านอนสักคน นอกจากผมคนเดียว เลยเป็นที่มาของเสียงปริศนา ตั้งแต่ผมเด็ก 8 ขวบ จนโต 18 ขวบ  หลังจากผมอายุ 18 ผมก็ไม่ได้กลับไปนอนบ้านอีกเลยมา 15 ปี ตอนนี้ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง

ยังมีเรื่องราวอีกเยอะเลย ในหมู่บ้านของผม มีเรื่องสยอง จนทำให้ผมไม่มีวันลืม ไว้ผมมีโอกาสจะเอามาแชร์ให้ฟังครับ