สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะมาเล่าประสบการณ์เจอผีครั้งแรกของเราค่ะ เราเป็นเด็ก ตจว.ค่ะ
ตอนนั้นเราอายุได้ 6-7ขวบ เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ มี ปู่ ย่า ป้า อา แล้วก็ลูกชายของป้าเรา ทุกคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด
แม่เราเสียตอน 3 ขวบ เข้าเรื่องเลยค่ะ ที่บ้านปู่เราชอบเลี้ยงไก่ค่ะแล้วเลี้ยงเยอะมาก เราก็ชอบไปเล่นหลังบ้าน
ไปวิ่งเล่นตามประสาเด็ก มีอยู่วันนึ่งปู่เราให้อาหารไก่อยู่ เราก็เดินเข้าไปในเล้าไก่ที่ปู่เราทำให้ไก่ไว้ไข่ เราเดินเข้าไปในเล้าเจอไก่ตาย 2ตัว
เป็นลูกไก่โตนิดหน่อย แต่สภาพไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ เราก็เลยบอกปู่เราว่า "พ่อๆ(เราเรียกปู่เราว่าพ่อ)ไก่ตายในเล้า2ตัวอ้ะ" ปู่เราก็บอกว่า
"เอาไปโยนทิ้งหลังป่าโน่น" บ้านเราจะเป็นป่าหมดเลยข้างหลังบ้าน ก่อนถึงป่าหลังบ้านจะมีป่ากล้วยกับป่าอ้อยรวมกัน
ซึ่งปู่ของเราเป็นคนปลูก ถัดจากป่าไปจะเป็นตึกร้างใหญ่ซึ่งสร้างมาตั้งนานแล้วก็ไม่เสร็จสักที เราก็เคยเข้าไปเล่นกับพวกเพื่อนๆก็ไม่เคยเจอ
อะไร คือเป็นแถวบ้านเราไง เราเลยเป็นคนลุยๆไม่ค่อยกลัวอะไร เราเลยเดินหยิบไก่ไปทิ้งตรงหลังตึกร้าง พอเราโยนไก่เข้าป่าไป เราก็เดินมากะลังจะเข้าป่ากล้วยเราได้ยินคำว่า"ทิพย์ผี!!!" เป็นเสียงผู้หญิงเสียงใหญ่ๆแบบพูดในลำคอแต่ดังมากแล้วเราก็รีบวิ่งมา แล้วแบบเสียงก็ไล่ตามหลังเรามา แล้วก็มีเสียงหัวเราะใหญ่ๆหัวเราะในลำคอ เราขาอ่อนหกล้มแหกปากร้องไห้เรียกปู่ให้มาอุ้มเราไป ปู่เรารีบวิ่งมาอุ้มเราแล้วบอกว่าอย่าขานอย่าตอบ แต่เสียงนั้นไม่หายนะค่ะพูดตามหลังปู่เรามาตลอด"ทิพย์ผี!!! ทิพย์ผี!!! ทิพย์ผี!!!"แต่ไม่มีตัวไม่มีอะไรเราไม่เห็นอะไรเลย แต่เสียงมันน่ากลัวมาก ปู่เราเลยอุ้มเราไปหาป้าหน้าบ้าน
ป้าเรา ย่าเราวิ่งออกมาหน้าบ้านเพราะได้ยินกันทุกคน เราวิ่งไปกอดป้า ป้าเราก็ถามปู่ว่าเสียงอะไรมันคืออะไร แบบว่าเสียงนั้นตามมายันในบ้าน ปู่เราก็บอกไม่รู้ว่ามันคืออะไร สักพักเสียงนั้นก็เน้นบอกว่า "ทิพย์ผี!!!แล้วก็มีเสียงหัวเราะผู้หญิงเสียงใหญ่ๆลั่นบ้านเลยค่ะ แล้วเสียงก็หายไป ย่าเราก็บอกว่าคงไปล่ะ เรานี่ไข้ขึ้นเลยกลัวไปหมดทุกอย่างเข้าห้องน้ำ ตอนนอนนี่ผวาไปหลายวันเลยค่ะ จนปัจจุบันนี้เรายังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไรได้ยินกันทั้งบ้าน เราเคยเคยเข้าเน็ตพิมหาก็ไม่เจอข้อมูลไรที่เกี่ยวกับคำว่า "ทิพย์ผี!!!" เราไม่เคยลืมเสียงนี้เลย จำได้ขึ้นใจ แต่ป้าเราบอกว่าเรามีเซ้นมาตั้งแต่เด็กแล้วแต่เราจำความไม่ได้ ป้าเราเล่าให้ฟังว่าตอนป้าเรากำลังสอนเราพูดหยอกเล่นเรานอนยุในเปล บ้านที่ ตจว.จะเป็นสังกระสีแล้วจะมีไม้โครงสร้างของหลังคาอ้ะค่ะ ซึ่งป้าเราบอกว่าเรามองขึ้นไปบนหลังคาแล้วเอามือชี้ขึ้นไป ป้าเราเลยแหงนขึ้นไปมอง เห็นปอบนั่งยุบนคานไม้บนหลังคา แลบลิ้นยาว กำลังมองมาทางเรา แต่ป้าเราไม่กลัวพวกผีพวกสาง ป้าเราเค้าเป็นคนแบบมีเซ้นพวกนี้ด้วย ป้าก็เลยเอาพระหลายอย่างมาให้เราใส่ ห้อยองค์นู้นบ้างองค์นี้บ้าง ตอนนั้นเราเป็นเด็กเค้าให้เราใส่อะไรเราก็ต้องทำตามเค้า ปลักขิกเราก็เคยคล้องที่เอวมาแล้ว เพราะป้าให้เราคล้องเอาไว้ จบ.... เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเรายังไม่รุ้เลยว่ามันคืออะไรไอ่คำว่า"ทิพย์ผี!!!" แต่เราจำไปอีกนานเลย เรามีเรื่องเล่าอีกเยอะตอนเด็กเซ้นแรงมาก พอโตมาไม่ค่อยเจออะไรเลย... ว่างๆเดี๋ยวมาเล่าให้ฟังใหม่น้าาา
เมื่อเราเจอผีครั้งแรกในชีวิต จนปัจจุบันนี้ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร(ทิพย์ผี)!!!
ตอนนั้นเราอายุได้ 6-7ขวบ เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ มี ปู่ ย่า ป้า อา แล้วก็ลูกชายของป้าเรา ทุกคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด
แม่เราเสียตอน 3 ขวบ เข้าเรื่องเลยค่ะ ที่บ้านปู่เราชอบเลี้ยงไก่ค่ะแล้วเลี้ยงเยอะมาก เราก็ชอบไปเล่นหลังบ้าน
ไปวิ่งเล่นตามประสาเด็ก มีอยู่วันนึ่งปู่เราให้อาหารไก่อยู่ เราก็เดินเข้าไปในเล้าไก่ที่ปู่เราทำให้ไก่ไว้ไข่ เราเดินเข้าไปในเล้าเจอไก่ตาย 2ตัว
เป็นลูกไก่โตนิดหน่อย แต่สภาพไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ เราก็เลยบอกปู่เราว่า "พ่อๆ(เราเรียกปู่เราว่าพ่อ)ไก่ตายในเล้า2ตัวอ้ะ" ปู่เราก็บอกว่า
"เอาไปโยนทิ้งหลังป่าโน่น" บ้านเราจะเป็นป่าหมดเลยข้างหลังบ้าน ก่อนถึงป่าหลังบ้านจะมีป่ากล้วยกับป่าอ้อยรวมกัน
ซึ่งปู่ของเราเป็นคนปลูก ถัดจากป่าไปจะเป็นตึกร้างใหญ่ซึ่งสร้างมาตั้งนานแล้วก็ไม่เสร็จสักที เราก็เคยเข้าไปเล่นกับพวกเพื่อนๆก็ไม่เคยเจอ
อะไร คือเป็นแถวบ้านเราไง เราเลยเป็นคนลุยๆไม่ค่อยกลัวอะไร เราเลยเดินหยิบไก่ไปทิ้งตรงหลังตึกร้าง พอเราโยนไก่เข้าป่าไป เราก็เดินมากะลังจะเข้าป่ากล้วยเราได้ยินคำว่า"ทิพย์ผี!!!" เป็นเสียงผู้หญิงเสียงใหญ่ๆแบบพูดในลำคอแต่ดังมากแล้วเราก็รีบวิ่งมา แล้วแบบเสียงก็ไล่ตามหลังเรามา แล้วก็มีเสียงหัวเราะใหญ่ๆหัวเราะในลำคอ เราขาอ่อนหกล้มแหกปากร้องไห้เรียกปู่ให้มาอุ้มเราไป ปู่เรารีบวิ่งมาอุ้มเราแล้วบอกว่าอย่าขานอย่าตอบ แต่เสียงนั้นไม่หายนะค่ะพูดตามหลังปู่เรามาตลอด"ทิพย์ผี!!! ทิพย์ผี!!! ทิพย์ผี!!!"แต่ไม่มีตัวไม่มีอะไรเราไม่เห็นอะไรเลย แต่เสียงมันน่ากลัวมาก ปู่เราเลยอุ้มเราไปหาป้าหน้าบ้าน
ป้าเรา ย่าเราวิ่งออกมาหน้าบ้านเพราะได้ยินกันทุกคน เราวิ่งไปกอดป้า ป้าเราก็ถามปู่ว่าเสียงอะไรมันคืออะไร แบบว่าเสียงนั้นตามมายันในบ้าน ปู่เราก็บอกไม่รู้ว่ามันคืออะไร สักพักเสียงนั้นก็เน้นบอกว่า "ทิพย์ผี!!!แล้วก็มีเสียงหัวเราะผู้หญิงเสียงใหญ่ๆลั่นบ้านเลยค่ะ แล้วเสียงก็หายไป ย่าเราก็บอกว่าคงไปล่ะ เรานี่ไข้ขึ้นเลยกลัวไปหมดทุกอย่างเข้าห้องน้ำ ตอนนอนนี่ผวาไปหลายวันเลยค่ะ จนปัจจุบันนี้เรายังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไรได้ยินกันทั้งบ้าน เราเคยเคยเข้าเน็ตพิมหาก็ไม่เจอข้อมูลไรที่เกี่ยวกับคำว่า "ทิพย์ผี!!!" เราไม่เคยลืมเสียงนี้เลย จำได้ขึ้นใจ แต่ป้าเราบอกว่าเรามีเซ้นมาตั้งแต่เด็กแล้วแต่เราจำความไม่ได้ ป้าเราเล่าให้ฟังว่าตอนป้าเรากำลังสอนเราพูดหยอกเล่นเรานอนยุในเปล บ้านที่ ตจว.จะเป็นสังกระสีแล้วจะมีไม้โครงสร้างของหลังคาอ้ะค่ะ ซึ่งป้าเราบอกว่าเรามองขึ้นไปบนหลังคาแล้วเอามือชี้ขึ้นไป ป้าเราเลยแหงนขึ้นไปมอง เห็นปอบนั่งยุบนคานไม้บนหลังคา แลบลิ้นยาว กำลังมองมาทางเรา แต่ป้าเราไม่กลัวพวกผีพวกสาง ป้าเราเค้าเป็นคนแบบมีเซ้นพวกนี้ด้วย ป้าก็เลยเอาพระหลายอย่างมาให้เราใส่ ห้อยองค์นู้นบ้างองค์นี้บ้าง ตอนนั้นเราเป็นเด็กเค้าให้เราใส่อะไรเราก็ต้องทำตามเค้า ปลักขิกเราก็เคยคล้องที่เอวมาแล้ว เพราะป้าให้เราคล้องเอาไว้ จบ.... เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเรายังไม่รุ้เลยว่ามันคืออะไรไอ่คำว่า"ทิพย์ผี!!!" แต่เราจำไปอีกนานเลย เรามีเรื่องเล่าอีกเยอะตอนเด็กเซ้นแรงมาก พอโตมาไม่ค่อยเจออะไรเลย... ว่างๆเดี๋ยวมาเล่าให้ฟังใหม่น้าาา