เรามีเพื่อนเป็นผู้ชายอยู่คนนึง ซึ่งเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที เรารู้จักกันเพราะเวลาเราไปหาเพื่อนก็จะเจอเขา ตอนแรกก็ไม่ได้สนิทกันมาก จนช่วงหลังๆที่เราเลิกคุยกับคนคนนึง เพื่อนเราคนนี้ก็เริ่มเข้ามาคุยกับเรามากขึ้น เขาให้เราช่วยสอนการบ้าน จนเริ่มคอลคุยกันเวลาที่เราเหงา เขาก็เล่นกีต้าร์ให้เราฟัง ความสนิทกันจึงเพิ่มมากขึ้น เราเริ่มคุยกันเยอะขึ้นตั้งแต่ช่วงเดือนสิงหาคมจนถึงช่วงปีใหม่ จนเราเริ่มเกิดความรู้สึกดีๆ พอหลังจากช่วงปีใหม่มา เขาก็มีท่าทีเปลี่ยนไป เขาเริ่มนิ่งๆและไม่ค่อยพูดจากับเราเหมือนเมื่อก่อน เราเลยคิดว่าถ้าเขานิ่งใส่เราได้ เราก็ทำได้เหมือนกัน ตอนเราไปเจอเขา เราก็เลยแกล้งมองไม่เห็นเขา คุยกับทุกคนยกเว้นเขา ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ ผ่านไปได้ 2 วัน เขาชวนเราไปหาขนมกินด้วยกัน และเขาก็ได้ถามเราว่าเราคิดยังไงกับเขา เราก็ตอบไปตามตรงว่ารู้สึกดีกับเขา เขาก็บอกว่าเขาก็มีคนคุยอยู่คนนึงอยู่แล้ว เราก็บอกเขาไปว่าก็เป็นเพื่อนกันไปเหมือนเดิมอย่างงี้แหละ จนพอเขาเลิกคุยกับคนคนนั้น เขาก็เริ่มกลับมาคุยกับเราแบบจริงจัง เราสองคนมีความรู้สึกดีๆให้กัน เรากับเพื่อนคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไปกินข้าวด้วยกันทุกเย็น ไปเพื่อนซื้อของ ไปธุระ จนรู้สึกว่าเขาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเราแล้ว ใครๆก็คิดว่าเราสองคนคบกัน จนผ่านมาเกือบ 3 เดือน เราเริ่มอยากได้ความชัดเจน จึงไปคุยกับเขา เขาก็บอกเราว่าทำไมต้องการคำพูด ทำไมไม่ดูการกระทำที่เขาทำให้เรา เราก็เลยอยู่ในความไม่ชัดเจนนี้มาอีก 3 เดือน จนมาครั้งนี้เราไม่ได้เรียกร้องขอความชัดเจนอีกแล้ว เพราะเรามีความสุขกับทุกๆการกระทำที่เขาทำให้เรา แต่เขากลับเป็นคนที่ "ขอให้กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" เพราะเขากลัวว่าถ้าคบกันไปแล้วต้องเลิกกันจะกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก กลัวเราจะเสียใจไปมากกว่านี้ เขาบอกไม่อยากกั๊กเราไว้ เราก็เข้าใจเหตุผลของเขาและคิดว่าคงกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ แต่กลายเป็นว่าเวลาเจอกันเรารู้สึกอึดอัดและทำตัวไม่ถูก มันไม่สนิทใจ รู้สึกแย่ที่ต้องทำตัวนิ่งๆใส่กัน เราอยากกลับไปอยู่กับความไม่ชัดเจนแบบนั้นอีก เราเลยไม่แน่ใจว่ามันจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้จริงๆหรือป่าวคะ?