สวัสดี วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ ประสบการณ์นี้ไม่ใช่ของจขกท.โดยตรง
แต่เป็นเรื่องของน้าจขกท.เจอมากับตัว
มาเริ่มกันเลยเนอะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้ว
ตั้งแต่พี่ชายของจขกท. ( ลูกพี่ลูกน้อง ) ยังเด็ก
วันนั้น เป็นวันที่ลุงจะส่งเงินมาให้น้า ซึ่งต้องไปถอนที่ตู้ATM และตู้เนี่ยมันตั้งอยู่ไกลจากบ้านน้ามาก
แต่แถวบ้านไม่ค่อยมี ต้องไปที่นี่เท่านั้น ( สมัยนั้นมีไม่ค่อยเยอะ )
เวลานั้นเป็นเวลา 2-3 ทุ่มได้ แถวนั้นชาวบ้านจะนอนเร็ว
ปกติปิดไฟมืดไปหมด ถ้าไม่พกไฟฉาย จะมองไม่เห็นทางเลย
แต่วันนั้นไม่ค่อยมืดสนิทเท่าไหร่ พอเห็นได้ถนัดตาเพราะมีแสงจากดวงจันทร์
จนน้าพาพี่ชายเดินไปเรื่อยๆ เขาก็รู้สึกวังเวงแหละ มาแค่กับลูกสองคน ผู้หญิงกับเด็กที่เพิ่ง 5 ขวบ
สักพัก จู่ๆ พวกหมาก็ระดมกันเห่าหอน จนน้าเรารู้สึกขนลุก หยุดเดินไปพักนึง
เขาบอกกับเราว่าตอนนั้นรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว อะไรจงใจให้เขามองฝ่าความมืดข้างหน้าไปก็ไม่รู้
สักพักเขาเห็นลุงแก่ๆคนนึงเดินมา ลักษณะเดินก้มหน้า น้าเราก็รู้สึกโล่งใจ ที่ยังมีคนอยู่ จะได้ไม่น่ากลัว
แต่มองไปมองมา ปรากฎว่าลุงคนนั้น ' เขาไม่มีขา ' ตอนนี้คือเขากำลังลอยเหนือพื้น ( เห็นแค่ตรงน่องขึ้นไป ไม่เห็นเท้า )
เลี้ยวไปยังซอยหมู่บ้านทางขวามือ ที่ห่างจากน้าและพี่ชายเราไม่กี่เมตร
น้าเราเริ่มรู้สึกขาแข็งก้าวไม่ออก ในขณะที่หมาก็พากันหอนไม่หยุด
ตอนแรกน้าเราจะหันหลังกลับไม่กงไม่กดเงินแล้ว
แต่เห็นลูกยังไม่ได้กินอะไรเลย ( เพราะเงินหมด )
ถ้าไม่ไปกดก็ไม่มีเงินซื้อให้ลูกกิน เขาเลยกลั้นใจ คิดว่าคงตาฝาด
จึงเดินหน้าต่อไปเพราะเห็นว่าลุงคนนั้นเข้าไปในซอยนั้นแล้ว
แต่เชื่อมั๊ย ? น้าเราใช้เวลาเดินไปถึงหน้าซอยที่ลุงคนนั้นเข้าไปไม่ถึง 2 นาที
ผ่านซอยนั้น น้าเรายังมีเหลือบๆไปดู ปรากฎว่าลุงคนนั้นหายตัวไปแล้ว
ทั้งที่ใช้เวลานิดเดียวเอง ซึ่งถ้าหากเป็นคนปกติ
ยังไงก็ยังเดินไปไม่พ้นหรอก ทางตั้งยาว คงต้องเห็นว่าเดินอยู่แน่ๆ
เพราะซอยนั้นมันไม่มีซอยย่อยแล้ว มีแค่กำแพงที่ตรงไปยาวเลย
และใช้เวลาแค่นั้น ต่อให้วิ่ง ก็คงไม่พ้นสายตาอยู่ดี น้าบอกเราว่า นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เห็นอะไรแบบนี้
แต่ก็ยังใจแข็งไปกดเงินจนได้ น้าบอกขากลับนี่อุ้มลูกหลับตาวิ่งเลย
เช้ามาก็มาเล่าให้แม่จขกท.ฟัง ( แม่กับน้าสนิทกัน )
ก็ได้รู้ว่าแถวนั้น มีลุงคนนึงมาหัวใจวายเสียชีวิตบริเวณนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อน
แกคงไม่รู้ตัว เพราะวันเกิดเหตุก็เวลาประมาณนั้น
กว่าคนจะมาพบ ก็สายไปแล้ว
เรื่องก็มีเท่านี้ จขกท.อาจเขียนหรือเล่าไม่เก่งเท่าไหร่
แต่ก็มาแชร์ๆให้อ่านกันเพลินๆนะ
มีหลายเรื่องที่น้าเจอ ถ้าหากไม่ขี้เกียจจะมาลงต่อให้
ปล. นี่คือลักษณะซอยที่ลุงคนนั้นหายเข้าไป
เอามาจำลองให้ดู หามาจากในเน็ต พยายามหาที่เป๊ะที่สุด แต่ได้แค่ประมาณนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หายไปไหน ? | เล่ารวดเดียวจบ |
แต่เป็นเรื่องของน้าจขกท.เจอมากับตัว
มาเริ่มกันเลยเนอะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้ว
ตั้งแต่พี่ชายของจขกท. ( ลูกพี่ลูกน้อง ) ยังเด็ก
วันนั้น เป็นวันที่ลุงจะส่งเงินมาให้น้า ซึ่งต้องไปถอนที่ตู้ATM และตู้เนี่ยมันตั้งอยู่ไกลจากบ้านน้ามาก
แต่แถวบ้านไม่ค่อยมี ต้องไปที่นี่เท่านั้น ( สมัยนั้นมีไม่ค่อยเยอะ )
เวลานั้นเป็นเวลา 2-3 ทุ่มได้ แถวนั้นชาวบ้านจะนอนเร็ว
ปกติปิดไฟมืดไปหมด ถ้าไม่พกไฟฉาย จะมองไม่เห็นทางเลย
แต่วันนั้นไม่ค่อยมืดสนิทเท่าไหร่ พอเห็นได้ถนัดตาเพราะมีแสงจากดวงจันทร์
จนน้าพาพี่ชายเดินไปเรื่อยๆ เขาก็รู้สึกวังเวงแหละ มาแค่กับลูกสองคน ผู้หญิงกับเด็กที่เพิ่ง 5 ขวบ
สักพัก จู่ๆ พวกหมาก็ระดมกันเห่าหอน จนน้าเรารู้สึกขนลุก หยุดเดินไปพักนึง
เขาบอกกับเราว่าตอนนั้นรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว อะไรจงใจให้เขามองฝ่าความมืดข้างหน้าไปก็ไม่รู้
สักพักเขาเห็นลุงแก่ๆคนนึงเดินมา ลักษณะเดินก้มหน้า น้าเราก็รู้สึกโล่งใจ ที่ยังมีคนอยู่ จะได้ไม่น่ากลัว
แต่มองไปมองมา ปรากฎว่าลุงคนนั้น ' เขาไม่มีขา ' ตอนนี้คือเขากำลังลอยเหนือพื้น ( เห็นแค่ตรงน่องขึ้นไป ไม่เห็นเท้า )
เลี้ยวไปยังซอยหมู่บ้านทางขวามือ ที่ห่างจากน้าและพี่ชายเราไม่กี่เมตร
น้าเราเริ่มรู้สึกขาแข็งก้าวไม่ออก ในขณะที่หมาก็พากันหอนไม่หยุด
ตอนแรกน้าเราจะหันหลังกลับไม่กงไม่กดเงินแล้ว
แต่เห็นลูกยังไม่ได้กินอะไรเลย ( เพราะเงินหมด )
ถ้าไม่ไปกดก็ไม่มีเงินซื้อให้ลูกกิน เขาเลยกลั้นใจ คิดว่าคงตาฝาด
จึงเดินหน้าต่อไปเพราะเห็นว่าลุงคนนั้นเข้าไปในซอยนั้นแล้ว
แต่เชื่อมั๊ย ? น้าเราใช้เวลาเดินไปถึงหน้าซอยที่ลุงคนนั้นเข้าไปไม่ถึง 2 นาที
ผ่านซอยนั้น น้าเรายังมีเหลือบๆไปดู ปรากฎว่าลุงคนนั้นหายตัวไปแล้ว
ทั้งที่ใช้เวลานิดเดียวเอง ซึ่งถ้าหากเป็นคนปกติ
ยังไงก็ยังเดินไปไม่พ้นหรอก ทางตั้งยาว คงต้องเห็นว่าเดินอยู่แน่ๆ
เพราะซอยนั้นมันไม่มีซอยย่อยแล้ว มีแค่กำแพงที่ตรงไปยาวเลย
และใช้เวลาแค่นั้น ต่อให้วิ่ง ก็คงไม่พ้นสายตาอยู่ดี น้าบอกเราว่า นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เห็นอะไรแบบนี้
แต่ก็ยังใจแข็งไปกดเงินจนได้ น้าบอกขากลับนี่อุ้มลูกหลับตาวิ่งเลย
เช้ามาก็มาเล่าให้แม่จขกท.ฟัง ( แม่กับน้าสนิทกัน )
ก็ได้รู้ว่าแถวนั้น มีลุงคนนึงมาหัวใจวายเสียชีวิตบริเวณนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อน
แกคงไม่รู้ตัว เพราะวันเกิดเหตุก็เวลาประมาณนั้น
กว่าคนจะมาพบ ก็สายไปแล้ว
เรื่องก็มีเท่านี้ จขกท.อาจเขียนหรือเล่าไม่เก่งเท่าไหร่
แต่ก็มาแชร์ๆให้อ่านกันเพลินๆนะ
มีหลายเรื่องที่น้าเจอ ถ้าหากไม่ขี้เกียจจะมาลงต่อให้
ปล. นี่คือลักษณะซอยที่ลุงคนนั้นหายเข้าไป
เอามาจำลองให้ดู หามาจากในเน็ต พยายามหาที่เป๊ะที่สุด แต่ได้แค่ประมาณนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้