สวัสดีค่ะ คือขอเกริ่นเลยว่า เราเป็นคนที่รูปร่างอวบ ผิวเข้ม คืออยากได้คำปรึกษาเกี่ยวกับการที่เราฟังคำวิพากษ์วิจารณ์หน่อยค่ะ
ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เราโดนล้อเรื่องสีผิวกับรูปร่างมาตลอด แต่แม่กับพ่อก็บอกเรามาตลอดว่าอย่าไปสนใจกับคำพูดของคนอื่นเลย แต่แหมม เราเป็นผู้หญิงอ่ะค่ะ เรื่องคิดเล็กคิดน้อย คิดมากนี่ เราเก็บเอามาคิดหมดเลยย เคยเป็นมากสุดนี่คิดจนนั่งร้องไห้อ่ะค่ะ ว่าเราผิดอะไรร ทำไมต้องเอาเราไปล้อด้วยยย
คือขอเล่าประสบการณ์การโดนล้อหน่อยนะคะ
1. ตอนนั้นย้ายโรงเรียนใหม่ตอนที่เราอยู่ป.4 มาวันแรก เราก็ยังไม่รู้จักใคร ก็เลยต้องไปทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ มาวันแรกโดนไปเล้ยย 1 ดอก มีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาทักเราว่า 'เธอๆ ทำไมดำจัง' พร้อมกับเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ เรานี่ไปบ่เป็นเลยย วันแรกยังพอทน พอหลายวันเข้าเราทนไม่ไหว จนต้องเอาเรื่องไปบอกคุณครูว่า หนูโดนเพื่อนล้อค่ะ พอคุณครูเคลียร์เสร็จโอเค คำล้อที่ว่าเราดำก็หายไปป
2. ขึ้นม.3 เราโดนคุณครูพูดชื่อเราว่า 'น้องราหู' ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก เราก็ยังไม่อยากพูดอะไรมาก คือเวลาเรียนคาบของคุณครู คุณครูก็จะพูดชื่อว่า น้องราหูๆ ตลอด ด้วยความที่ว่าตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ก็ได้แต่ หัวเราะแห้งๆพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆเวลาที่ครูเรียกชื่อ แต่ก็ผ่านพ้นจากช่วงนั่นมาได้
3. คือเราเป็นคนที่รูปร่างใหญ่ แต่เราก็พยายามออกกำลังกายอยู่ ด้วยความที่ว่าพ่อเราเป็นพ่อค้า เราก็จะไปช่วยพ่อขายของ เราก็จะเจอคุณป้าร้านข้างๆที่ชอบทักเรื่องหุ่นเราตลอด เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราเห็นร้านขายสลัดอยู่เยื้องๆร้านพ่อเราไปหน่อย ด้วยความที่ว่าเราชอบกินผักอยู่แล้ว เราก็เดินไปซื้อสลัดที่แม่ค้าแพ๊คเป็นกล่องไว้ให้ จู่ๆป้าร้านข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า 'ไม่ทันแล้วมั้งงง' เรากับแม่ค้าที่ขายสลัดหันไปทางป้าคนนั่น แบบงงๆ ป้าเค้าก็บอกว่า ป้าหมายถึงหนูอ่ะแหละ หุ่นอ้วนซะขนาดนี้ ผักสลัดก็เอาไม่อยู่แล้วมั้งงง พร้อมกับเสียงหัวเราะอันทรงพลังของป้า 55555 ส่วนเรานี่เหวอออยู่ตรงนั้นเลย แบบ เหยยย เรากินสลัดก็ผิดเหรอฟระะะะ!
เราก็แก้เก้อด้วยการบอกป้าเค้าไปว่า อ่ออ หนูชอบกินผักอ่ะค่ะ หิวด้วย เลยเดินมาซื้อ พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆเดินกลับไปที่ร้าน
*****ด้วยความที่ว่าเราเป็นคนผิวเข้ม เราก็ต้องดูแลผิวเราตลอดกินผักผลไม้ที่ช่วยบำรุงผิว ทาครีมเพื่อให้ผิวเนียน คือไม่ได้หมายความว่าเราจะทาเพื่อให้เราขาวนะคะ คือเรสทาเพราะให้ผิวเราเนียน เคยคิดอยากจะซื้อครีมตามเน็ต ตามไอจีเพื่อจะให้ผิวขาว แต่พอเรามาดูผลจากการทาครีมที่มีสารปรอทเยอะๆนี่เรากลัวว
ไม่กล้าซื้อมาใช้ เลยได้แต่ทาครีมของนีเวีย ซิตร้า พวกนี้เป็นหลักค่ะ*****
4. คือพอเราเข้ามหาวิทยาลัยเราก็จะต้องเจอสังคมที่ต่างจากม.ปลายไปอ่ะเนอะ และการเจอรุ่นพี่ที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักก็เป๋นเรื่องปกติ มีอยู่วันนึง คือเรานั่งทำงานอยู่คนเดียว ละตรงที่เราทำงานมันจะมีแดดส่องมาเป็นระยะๆ อยู่ดีๆมีรุ่นพี่ที่เราไม่รู้จัก แต่อยู่คณะเดียวกัน เดินมาพูดว่า 'สงสัยแดดมันร้อนเนอะ ดำทั้งตัวเลย 55555' ตอนนั้นพูดได้เลยว่า งง งง และงงมาก พร้อมกับเหวอมาก ละพี่เค้าพูดปิดท้ายด้วยว่า 'พี่ล้อเล่นนะ' เรานี่ถ้าเขวี้ยงรองเท้าได้นี่ทำไปแล้ว แต่ก็ได้แค่พูในใจว่า 'ตรูไม่เล่นกับ
โว้ยยยยย' ละพี่คนนั้นก็เดินหนีไป
5. อันนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มค่ะ คือเพื่อนเรามีแต่คนผิวขาวๆ แต่เราก็ไม่ได้ซีอะไร คือมีอยู่หลายครั้งที่เพื่อนเราชอบเรียกเราว่าอีดำ ก็ด้วยความเป็นเพื่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีกอย่างอยู่ในกลุ่มเดียวกัน มีเหตุการณ์นึงที่เราปรี๊ดแตก คือเรากำลังนั่งทำงานอยู่ ละงานนั้นมันเป็นงานที่สำคัญแล้วละเอียดมาก เพื่อนเราเดินมาตบหัวเรสพร้อมกับเรียกเราว่า อีดำ เรานี่หันกลับไปด่ามันว่า เห้ย ตรูทำงานอยู่
ไม่เห็นหรอ ละหยุดเรียกตรูว่าอีดำได้แล้ว ตรูนำคาญเว้ยย ละเพื่อนคนนั่นก็พูดว่า 'ตรูแค่พูดเล่นๆหยอก
เล่นไม่ได้หรอ พูดแค่นี้รับไม่ได้หรือไง กระแดะ' หูยย ตอนนั้นนี่เกือบฟาดกันแล้วถ้าเพื่อนไม่มาห้ามไว้ สุดท้ายเรากับคนนั้นก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีก
คือคำล้อเลียนกับคำวิพากษ์วิจารณ์ที่เราโดนมานี่คือมีอีกนะคะ แต่บางเรื่องก็ลืมไปแล้ว แต่ก็มีบางเรื่องที่เราเอามาคิดว่า เห้ยย เราผิดขนาดนั้นเลยเหรอ แค่เราเกิดมาตัวใหญ่ มีสีผิวเข้ม มันทำให้เราดูเหมือนตัวตลกขนาดนั้นเลยเหรอ เคยพยายามไม่คิดมากแล้ว นั่งสมาธิ ฟังเพลง หรือทำอะไรให้เราลดภาวะการคิดมาก ซึ่งบางครั้งมันก็ช่วยได้ และก็ช่วยไม่ได้ เราอยากขอคำแนะนำจากชาวพันทิพดูค่ะว่ามีวิธีไหนอีกมั้ย หรือมีวิธีไม่ให้คิดมาก หรือวิธีรับมือกับคำวิพากษ์วิจารณ์บ้างอ่ะค่ะ
#กระทู้แรกที่อยากระบายความคิดของเรา หากผิดพลาดหรือแท็กห้องผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ น้อมรับความคิดเห็นของทุกคนค่ะ
##อาจจะมีคำที่ผิดบ้างขออภับด้วยนะคะ พิมพ์ในมือถือ อาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณค่ะ
ขอ How to รับมือกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ด้วยค่ะ
ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เราโดนล้อเรื่องสีผิวกับรูปร่างมาตลอด แต่แม่กับพ่อก็บอกเรามาตลอดว่าอย่าไปสนใจกับคำพูดของคนอื่นเลย แต่แหมม เราเป็นผู้หญิงอ่ะค่ะ เรื่องคิดเล็กคิดน้อย คิดมากนี่ เราเก็บเอามาคิดหมดเลยย เคยเป็นมากสุดนี่คิดจนนั่งร้องไห้อ่ะค่ะ ว่าเราผิดอะไรร ทำไมต้องเอาเราไปล้อด้วยยย คือขอเล่าประสบการณ์การโดนล้อหน่อยนะคะ
1. ตอนนั้นย้ายโรงเรียนใหม่ตอนที่เราอยู่ป.4 มาวันแรก เราก็ยังไม่รู้จักใคร ก็เลยต้องไปทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ มาวันแรกโดนไปเล้ยย 1 ดอก มีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาทักเราว่า 'เธอๆ ทำไมดำจัง' พร้อมกับเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ เรานี่ไปบ่เป็นเลยย วันแรกยังพอทน พอหลายวันเข้าเราทนไม่ไหว จนต้องเอาเรื่องไปบอกคุณครูว่า หนูโดนเพื่อนล้อค่ะ พอคุณครูเคลียร์เสร็จโอเค คำล้อที่ว่าเราดำก็หายไปป
2. ขึ้นม.3 เราโดนคุณครูพูดชื่อเราว่า 'น้องราหู' ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก เราก็ยังไม่อยากพูดอะไรมาก คือเวลาเรียนคาบของคุณครู คุณครูก็จะพูดชื่อว่า น้องราหูๆ ตลอด ด้วยความที่ว่าตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ก็ได้แต่ หัวเราะแห้งๆพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆเวลาที่ครูเรียกชื่อ แต่ก็ผ่านพ้นจากช่วงนั่นมาได้
3. คือเราเป็นคนที่รูปร่างใหญ่ แต่เราก็พยายามออกกำลังกายอยู่ ด้วยความที่ว่าพ่อเราเป็นพ่อค้า เราก็จะไปช่วยพ่อขายของ เราก็จะเจอคุณป้าร้านข้างๆที่ชอบทักเรื่องหุ่นเราตลอด เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราเห็นร้านขายสลัดอยู่เยื้องๆร้านพ่อเราไปหน่อย ด้วยความที่ว่าเราชอบกินผักอยู่แล้ว เราก็เดินไปซื้อสลัดที่แม่ค้าแพ๊คเป็นกล่องไว้ให้ จู่ๆป้าร้านข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า 'ไม่ทันแล้วมั้งงง' เรากับแม่ค้าที่ขายสลัดหันไปทางป้าคนนั่น แบบงงๆ ป้าเค้าก็บอกว่า ป้าหมายถึงหนูอ่ะแหละ หุ่นอ้วนซะขนาดนี้ ผักสลัดก็เอาไม่อยู่แล้วมั้งงง พร้อมกับเสียงหัวเราะอันทรงพลังของป้า 55555 ส่วนเรานี่เหวอออยู่ตรงนั้นเลย แบบ เหยยย เรากินสลัดก็ผิดเหรอฟระะะะ! เราก็แก้เก้อด้วยการบอกป้าเค้าไปว่า อ่ออ หนูชอบกินผักอ่ะค่ะ หิวด้วย เลยเดินมาซื้อ พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆเดินกลับไปที่ร้าน
*****ด้วยความที่ว่าเราเป็นคนผิวเข้ม เราก็ต้องดูแลผิวเราตลอดกินผักผลไม้ที่ช่วยบำรุงผิว ทาครีมเพื่อให้ผิวเนียน คือไม่ได้หมายความว่าเราจะทาเพื่อให้เราขาวนะคะ คือเรสทาเพราะให้ผิวเราเนียน เคยคิดอยากจะซื้อครีมตามเน็ต ตามไอจีเพื่อจะให้ผิวขาว แต่พอเรามาดูผลจากการทาครีมที่มีสารปรอทเยอะๆนี่เรากลัวว ไม่กล้าซื้อมาใช้ เลยได้แต่ทาครีมของนีเวีย ซิตร้า พวกนี้เป็นหลักค่ะ*****
4. คือพอเราเข้ามหาวิทยาลัยเราก็จะต้องเจอสังคมที่ต่างจากม.ปลายไปอ่ะเนอะ และการเจอรุ่นพี่ที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักก็เป๋นเรื่องปกติ มีอยู่วันนึง คือเรานั่งทำงานอยู่คนเดียว ละตรงที่เราทำงานมันจะมีแดดส่องมาเป็นระยะๆ อยู่ดีๆมีรุ่นพี่ที่เราไม่รู้จัก แต่อยู่คณะเดียวกัน เดินมาพูดว่า 'สงสัยแดดมันร้อนเนอะ ดำทั้งตัวเลย 55555' ตอนนั้นพูดได้เลยว่า งง งง และงงมาก พร้อมกับเหวอมาก ละพี่เค้าพูดปิดท้ายด้วยว่า 'พี่ล้อเล่นนะ' เรานี่ถ้าเขวี้ยงรองเท้าได้นี่ทำไปแล้ว แต่ก็ได้แค่พูในใจว่า 'ตรูไม่เล่นกับโว้ยยยยย' ละพี่คนนั้นก็เดินหนีไป
5. อันนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มค่ะ คือเพื่อนเรามีแต่คนผิวขาวๆ แต่เราก็ไม่ได้ซีอะไร คือมีอยู่หลายครั้งที่เพื่อนเราชอบเรียกเราว่าอีดำ ก็ด้วยความเป็นเพื่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีกอย่างอยู่ในกลุ่มเดียวกัน มีเหตุการณ์นึงที่เราปรี๊ดแตก คือเรากำลังนั่งทำงานอยู่ ละงานนั้นมันเป็นงานที่สำคัญแล้วละเอียดมาก เพื่อนเราเดินมาตบหัวเรสพร้อมกับเรียกเราว่า อีดำ เรานี่หันกลับไปด่ามันว่า เห้ย ตรูทำงานอยู่ไม่เห็นหรอ ละหยุดเรียกตรูว่าอีดำได้แล้ว ตรูนำคาญเว้ยย ละเพื่อนคนนั่นก็พูดว่า 'ตรูแค่พูดเล่นๆหยอกเล่นไม่ได้หรอ พูดแค่นี้รับไม่ได้หรือไง กระแดะ' หูยย ตอนนั้นนี่เกือบฟาดกันแล้วถ้าเพื่อนไม่มาห้ามไว้ สุดท้ายเรากับคนนั้นก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีก
คือคำล้อเลียนกับคำวิพากษ์วิจารณ์ที่เราโดนมานี่คือมีอีกนะคะ แต่บางเรื่องก็ลืมไปแล้ว แต่ก็มีบางเรื่องที่เราเอามาคิดว่า เห้ยย เราผิดขนาดนั้นเลยเหรอ แค่เราเกิดมาตัวใหญ่ มีสีผิวเข้ม มันทำให้เราดูเหมือนตัวตลกขนาดนั้นเลยเหรอ เคยพยายามไม่คิดมากแล้ว นั่งสมาธิ ฟังเพลง หรือทำอะไรให้เราลดภาวะการคิดมาก ซึ่งบางครั้งมันก็ช่วยได้ และก็ช่วยไม่ได้ เราอยากขอคำแนะนำจากชาวพันทิพดูค่ะว่ามีวิธีไหนอีกมั้ย หรือมีวิธีไม่ให้คิดมาก หรือวิธีรับมือกับคำวิพากษ์วิจารณ์บ้างอ่ะค่ะ
#กระทู้แรกที่อยากระบายความคิดของเรา หากผิดพลาดหรือแท็กห้องผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ น้อมรับความคิดเห็นของทุกคนค่ะ
##อาจจะมีคำที่ผิดบ้างขออภับด้วยนะคะ พิมพ์ในมือถือ อาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณค่ะ