สวัสดีค่ะ วันนี้ขอมาระบายความใจหน่อยนะคะคือ อยากรู้จริงๆว่าเกิดมาตัวดำผิดมากหลอ ทำไมใครๆก็ชอบล้อกันจัง ตอนแรกเราก็ไม่อยากคิดมาก ก็เลยตอบไปว่า ก็พ่อเราดำจะให้ขาวได้ยังไง เราเป็นคนใต้ก็ผิวแบบนี้ ได้ยินทุกครั้งก็รู้สึกเสียใจทุกครั้ง ทำไมเกิดมาดำแล้วผิดมากนักรึไง ในโลกนี้จะไม่มีพื้นที่ให้คนมีสีผิวคล้ำอยู่หลอ โดนมาตั้งแต่เด็ก ทั้งเพื่อน ญาติ ครู  คนที่ไม่ค่อยสนิทโดนมาหมด เพื่อนทั้งผู้หญิงและผู้ชายชอบพูดว่าคนตัวดำแบบแก ชาตินี้ทั้งชาติไม่มีใครอยากได้เป็นแฟนหรอก หรอกเพราะตัวก็ดำผมก็หยิก เตี้ยก็เตี้ย(ตอนนี้สูง162) ไม่มีใครมองแกหรอก โดนแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ เราก็เงียบตอนนั้นหน้าชาไปหมด ไม่รู้จะพูดอะไร. ตอนวันสงกรานต์รวมญาติยังโดนจ้า ทำไมตัวดำจังว่ะ เกี้ยมเลย ตอนนั้นมีคนประมาณ30คนได้ยินกันหมด เราอายมากร้องไห้หนักมาก ณ ตอนนั้น เราบอกว่า ดำเนี่ยไปขอข้าวใครมากินมั้ย ส่งเสียให้เราเรียนหลอ ขนาดพ่อแม่เรายังไม่พูดเลย จนแม่เข้ามาปลอบและพากลับบ้าน จากนั้นญาติก็ไม่กล้าแซวเราอีกเลย และครั้งนั้นอยู่ม.6กำลังจะไปสอบเรียนต่อที่มหาลัย คณะพยาบาลศาสตร์ แห่งหนึ่ง แม้กระทั้งคนเป็นครูยังพูดว่า มีหลอพยาบาลที่ตัวดำอ่ะ ยังคิดที่จะไปสอบหลอ ตอนนั้นอยากจะร้องไห้หนักมาก แต่พอไปสอบเราก็สอบติดด้วยแหละ ก็เลยตัดสินใจเรียนต่อคณะนี้ เมื่อเข้าไปเรียนปี1 เพื่อนคนอื่นๆก็บอกว่าทำไมเธอตัวดำเหมือนถ่านเผามา2รอบเลยอ่ะแล้วหัวเราะเยาะเย้ยอีก 😨ตอนนั้นเราคิดในใจเราก็ไม่ได้สนิทกัน ไม่รู้จักกันยังพูดกันขนาดนี้เลย 😨แปลกมากนักรึไง คนแถวบ้านไม่มีใครตัวดำรึไง แต่เราก็ฝืนยิ้มกลับไป จนถึงตอนนี้เราเรียนอยู่ปี3 ตัวเราเริ่มมีผิวใสขึ้นมานิดนึง ก็ยังโดนล้อไม่หาย และถูกเพื่อนที่ฝึกงานทั้งกลุ่มเรียกว่า กุลาดำ (แหม่ไม่ดูตัวเองเลย ตัวก็อ้วนมากประมาณ90โล ผิวก็ใสกว่าเรานิดนึง ยังจะมาว่าคนอื่นอีก ) เราก็ยิ้มและบอกว่า ก่อนที่จะว่าใครดูตัวเองก่อนมั้ยระวังจะช็อกเบาหวานเอาได้นะ เอาเวลาที่มาว่าคนอื่นไปลดน้ำหนักเถอะ เราพูดติดตลกกลับไป ปกติเราเป็นคนอารมณ์ดี คุยเก่ง
#แต่ตอนนี้เราต้องขอบใจคำพูดเหล่านั้นนะเพราะทำให้เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นคิดเสมอว่าวันหนึ่งเราต้องสวยในแบบผิวแทนเนี่ยแหละ (คิดเอาเองนะว่าตอนนี้เราสวยแล้ว)มโนเกิ๊น