สมัยแรกๆเมื่อเราจะทำสมาธิ มันจะย้อนหาในสิ่งที่เคยเคยทำชั่วมาแม้เพียงเล็กน้อยมาบั้นทอนเราให้เราหมดกำลังใจ หลังๆมันเริ่มกลัวในสิ่งที่กำลังทำในปัจจุบันทำให้เราทุกข์โดยไร้ประโยชน์จะแก้อย่างไรดี

ผมยััังทำวิปัสสนากรรมฐาน(เห็นไตรลักษณ์+การปิดความคิดวิเคราะห์+เห็นสภาวะ)ไม่ได้ครับ แต่มีสิ่งที่ผมสงสัย เนื่องด้วยมีพระหลายรูปท่านกล่าวไว้ว่า การทำวิปัสสนาที่แท้จริงนั้นควรใช้ความคิดในเบื้องต้น และเมื่

มีอาการแปลกประหลาดไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี   ที่อยู่กลางหน้าอกตัวนี้แรกๆเดียวก็สบายผ่องๆ หลังๆมาเริ่มมีทุกข์ที่ตรงนี้ตรงหน้าอก เดียวเป็นกุศลเดียวเป็นอกุศลเดียวก็เป็นคนถูกเดียวก็เป็นคนผิด เดียวสบ

ฌานต้องมีปฏิภาคนิมิตร หรือไม่ ถ้าเช่นนั้น สัมมาสมาธิ โดยไม่มีจิตออกนอก ก็ไม่ใช้นิมิตร? ทำอย่างไร

แต่ละอย่างนี้ต่างกันยังไงครับ งงไปหมด ต้องทำอันไหน อันไหนที่จะทำให้บรรลุนิพพานครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับมือใหม่ ขอบคุณคห.ครับ

...คล้ายๆจะเป็นฝาแฝดของจิต แต่ต่างกับจิตตรงที่ (๑) จิตเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่..นิพพานคงที่ ไม่เปลี่ยนแปลง (๒) จิตเป็นธาตุรู้ สามารถรู้อารมณ์ทุกๆอย่าง ทั้งสังขตธรรม และ อสังขตธรรม ได้หมด แต่..นิพพาน เป

ผมนั่งแล้ว ถึงตอน เริ่มเป็นสมาธิ หูได้ยิน ฟ้าผ่าก็ได้ยิน ตอนนั้นฝนตกนะครับ ปริวาสกรรมในป่า รวมไปกัน50กว่ารูป เป็นพระนะครับ สึกแล้วแต่ยังปฏิบัติอยู่ แต่ที่สำคัญคือ จิตมันไม่สนใจเลย รู้แต่ลมหายใจ และเริ