เราแยกกันอยู่กับสามีมาตั้งแต่ต้นปีค่ะ แต่ยังไม่ได้หย่ากัน ยังไม่มีลูกด้วยกัน เราแต่งงานกันมา 5 ปีแล้ว เราทำงานประจำมีเงินเดือน ส่วนสามีเราค้าขาย เราอายุ 32 สามีเรา 35

จุดเริ่มต้นที่ทำให้เราอยากเลิกกับสามีคือ
1. เราไม่ชอบครอบครัวของสามีเลย คือครอบครัวเราค่อนข้างมีฐานะ มีหน้าตาในสังคม แต่ครอบครัวสามีค่อนข้างจน เรื่องกาละเทศะไม่ต้องพูดถึงเทียบกันไม่ได้เลย
2. เรารู้สึกว่าอาชีพที่สามีทำนั้นยิ่งนานวันยิ่งไม่มั่นคงเลย แล้วโดยนิสัยสามีเราจะเป็นคนที่เนิบๆ ไม่ค่อยกระตือรือร้น ไม่มีความเป็นผู้นำครอบครัว เครดิตการกู้ยืมเงินอะไรก็ไม่มี ถ้าจะหวังมีสินทรัพย์อะไรก็เรานี่แหล่ะค่ะต้องเป็นคนกู้ แล้วสามีเป็นคนหัวสูง รักสบาย
3. เรารู้สึกว่าทุกวันนี้เหมือนเราต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่างเราต้องมาเคลียร์เองหมด
4. พ่อแม่เค้าก็ไม่ได้ทำอาชีพอะไรที่สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้เลย ต้องรอสามีเราส่งเงินไปให้ใช้ ซึ่งเมื่อเทียบกับครอบครัวของเรามันต่างกันมาก

ปัญหาที่เกิดขึ้นนี้พ่อแม่ครอบครัวของเราไม่มีใครรู้ถึงปัญหา เพราะเราไม่เคยเล่าให้ใครฟัง และตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องพยายามสร้างภาพว่าสามีเราเพอร์เฟคงั้นงี้ เพียงเพราะอยากให้ทุกคนยอมรับในตัวสามีเรา พอทุกคนอ่านถึงตรงนี้คงสงสัยว่าแล้วแต่งงานกับเค้าทำไม สามีเราเป็นคนดีค่ะ รักเรามากกก กับครอบครัวเราเค้าก็เข้ากันได้หมด เลยทำให้เราตัดสินใจแต่งกับเค้า ตอนนั้นคิดแค่นั้นจริงๆ ทั้งๆ ที่สินสอดเค้าก็ไม่มี ยอมรับว่าตอนนั้นเราโลกสวยมาก คิดแค่ว่ามันอาจจะเหมือนในนิยายที่พอสุดท้ายแล้วจะมั่งมี สุขสบาย

พอมาวันนี้หลังจากที่แยกกันอยู่มาหลายเดือน เรารู้สึกว่าเค้าต้องลำบากเพราะไม่มีเรา เพราะที่ผ่านมาเราจะเป็นคนที่ยอมลำบากเพื่อให้คนอื่นสบายมาตลอด บางครั้งเราก็รู้สึกเป็นห่วงเค้า บางวันเราร้องไห้สงสารตัวเองว่าทำไมชีวิตเราถึงเป็นแบบนี้ เราเลยสับสนว่าจริงๆ แล้วเรารักเค้าหรือเราแค่สงสารเค้ากันแน่ เพราะตอนนี้เรื่องหย่ายังคาราคาซังอยู่ ถ้ากลับไปคืนดีก็จะต้องเจอปัญหาเดิมๆ และเราก็ยังไม่ได้บอกทางบ้านเราว่าแยกกันอยู่แล้วด้วย

เราควรจบปัญหาชีวิตนี้ยังไงดีคะ ตอนนี้เครียดมาก