นอนไม่ค่อยหลับ นอนสี่ทุ่มตื่นห้าทุ่ม นอนเที่ยงคืนตื่นตีสาม เฮ้อๆๆ คือเป็นไรไม่รู้ค่ะ แล้วก็คิดมาก ชอบร้องไห้(คนเดียว) คือเราไม่ค่อยมีความสุขเลย เราทำงานจันทร์ถึงเสาร์ วันอาทิตย์หยุดวันเดียวก็ไม่เคยได้พักเลย อยู่บ้านพี่ เรียกทำนั่นโน่นนี่ตลอด ไม่ทำก้อพูดแขวะ เบื่อ!! แต่ก่อนเราอยู่กับแฟน ก็โทรให้มาช่วยรับหลานทุกอาทิตย์ จนไม่รู้ยังไง เราเลิกกับแฟน ก็ให้มาอยู่เป็นเพื่อนหลาน กลายเป็นเราต้องทำทุกอย่าง เลิกงานต้องรีบกลับบ้านซื้อกับข้าว ไม่งั้นไม่มีคนซื้อ ถ้าเรากลับเย็นหน่อยก็รอเราซื้อ บ้านก็รกไม่ช่วยกันเก็บกินไรกันก็ว่างอย่างงั่น เราก็อดไม่ไหวต้องเก็บ เราทนไม่ไหว ร้องไห้คนเดียวตลอด เครียด!! พวกตัวเองบ่นทำงานเหนื่อย กลับมากินข้าวอาบน้ำนอน ส่วนเราทำงานกลับมาก็เหนื่อยเหมือนกันปะ แต่ต้องซื้อกับข้าว ล้างจาน เก็บบ้านทำเฉพาะวันหยุด คือหยุดวันอาทิตย์ ทำตั้งแต่เช้ากว่าจะเสร็จก็เย็น สรุปคือเราพักตอนไหนอะ เหนื่อยจิงทุกวันนี้ แต่ก่อนอยู่กับแฟนไม่เคยต้องทำอะไรเลย ถ้าทำก็คือช่วยกันทำ นี่ไม่มีเลยนะ ไม่มีช่วยกันทำ ถ้าวันไหนเราไม่ทำ เรานั่งดูซีรีย์ พี่จะพูดแขวะหละ เรียกเราทำสิเราว่างจะตายอยู่แล้ว คือบางทีเพิ่งว่างอะ เบื่อ เบื่อจริงๆๆ จะย้ายออกก็สงสารหลาน หวงหลาน แต่ตอนนี้เริ่มจะห่วงตัวเองหละ เพราะไม่มีความสุขเลย ตอนอยู่กับแฟนมีความสุขมาก แต่ก็กลับไปไม่ได้หละ เราเลือกแล้วว่าจะกลับมาช่วยที่บ้าน เราเลือกเอง แต่จากนี้จะทำยังไง อยู่คนเดียวก็กลัว จิตตก สับสน!!
>> ขอบคุณพื้นที่พันทิปให้ระบาย