กระทู้นี้ขอระบาย...


เราเป็นแม่ฟูลไทม์ค่ะ มีลูกสาวอายุ 1ขวบ 1 เดือน
กำลังซนมากเลย
สามีทำงานนอกบ้าน ธุรกิจส่วนตัว มีลูกน้องคอยช่วย
ต้องขับรถไปเปิดร้านทุกวันระยะทางประมาณ 30 กม.
ตื่นไปเปิดร้าน 9 โมง ปิดร้าน 5โมง (ทำงานทุกวัน หยุดเดือนละ
1 วันค่ะ) กว่าจะถึงบ้านก็ เกือบทุ่ม มาถึงต้องขับรถพาเราไปกินข้าวกว่าจะเรียบร้อยก็สามทุ่มบ้าง บางทีก็เลทๆนิดหน่อย กลับมาถึงก็จะนั่งพัก อาบน้ำ เล่นเกม และคอยสั่งคอยบ่นเรื่องเลี้ยงลูก แต่ไม่ค่อยช่วยเลี้ยง
ชีวิตประจำวันของสามีก็จะประมาณนี้ค่ะ

ส่วนเราคอยดูแลลูก เล่นกับลูก กับข้าวลูกมีคนทำให้
กับข้าวเรามีคนซื้อให้ บางทีพี่สาวแฟนก็จะมาผลัด
ตอนเราไปอาบน้ำกินข้าว เรานอนตีสาม ตื่นเที่ยงพร้อมลูกค่ะ
คนมีลูกอ่อน เวลาจะทำอะไรก็ต้องรีบทำ ไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัว
จะเล่นเน็ตก้ต้องมาเล่นตอนดึกๆ รอให้ลูกหลับ ชีวิตเราก็จะประมาณนี้

มาถึงตรงนี้บางทีก็รู้สึกเหนื่อย น้อยใจ บางทีอยากให้สามีช่วยอุ้มลูก เล่นกับลูกบ้าง แต่เขาก็จะบอกตลอดเลย ว่าเค้าเหนื่อย ต้องตื่นไปทำงาน ตอนจะนอน ลูกก็ร้อง ทำให้นอนไม่พอ เราได้ยินก็งงๆ และเกิดคำถาม คือเป็นพ่อก็ช่วยดูบ้างได้มั้ย ทำงานแล้วไม่ต้องเลี้ยงลูกหรือ เราก็เหนื่อยเหมือนกัน เซ็งมาก
ไม่อยากมีลูกแล้ว แต่ทางบ้านเค้าอยากได้หลานชาย เราก็คิดๆไม่อยากมีแล้ว

เราต้องเห็นใจสามี และทนเลี้ยงคนเดียวต่อไปมั้ย เหนื่อย น้อยใจ เข็ดแล้ว