วันที่ 6 สิงหาคม 2560
รู้สึกเบื่อกับสิ่งที่เป็นอยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร อยากจะทำอะไร สิ่งไหนที่เราต้องควรจะทำ คิดไปคิดมาคิดเรื่องนู้นทีเรื่องนี้ที รู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร รู้สึกเบื่อทุกอย่างใครชวนทำอะไรไปไหนมาไหนก็ไม่อยากทำไม่อยากไป รู้สึกเบื่ออาหารไม่อยากกินแต่ก็กินๆไป ลองหาอะไรทำก็ดูเหมือนว่าทำไปงั้นๆแหละ ทำให้เราหายเบื่อได้ชั่วขณะ และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ อยากทำอะไร อยากกินอะไร ไม่มีจุดมุ่งหมาย ลองคิดลองสร้างจุดมุ่งหมายขึ้นมาแต่ก็ทำไม่ได้ ผิดสัญญากับตัวเอง คิดอยากจะทำแบบนั่นนี่แต่ก็ทำไม่ได้เช่นเดิม และก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้ง ถามเองว่าเป็นอะไร ต้องการอะไร แต่ก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะตัวเองก็ไม่รู้ ทุกอย่างมันน่าเบื่อไปหมด รู้สึกไม่มีใครเข้าใจเรา แม้กระทั่งตัวเราเอง หดหู่น่ะ อยากมีความสุขบ้าง แต่เหมือนว่าเราจะใช้ชีวิตไปวันๆ พยามเข้าใจสิ่งรอบข้าง หานั่นนี่อ่านเพื่อทำความเข้าใจกับสิ่งที่เรารู้สึก แต่ก็เหมือนกับที่ผ่านๆมาคือทำๆไปงั้นแหละ เหมือนปลอบใจตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไร ทั้งๆที่เรารู้สึกว่าเป็นอยู่ พยามจะเข้าใจ พยามจัดการกับอารมณ์ตัวเอง พยามจัดการความคิดของตนเอง แต่ก็นั่นแหละ ไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี มันเป็นอาการที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะปรึกษาคนอื่นยังไงดี ในเมื่อเราก็ยังไม่รุ้ว่าเราต้องการอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราไม่เข้าใจตัวเอง เราไม่รู้ว่าเราจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย ? เราเบื่อแล้วเราไม่ชอบตัวเราในตอนนี้เลยเราอยากหลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ มันเหมือนกับว่าเรานั่งอยู่ในห้องที่มืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย และก็ไม่รู้ว่าเรามานั่งอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร ..
ช่วยเราด้วย
รู้สึกเบื่อกับสิ่งที่เป็นอยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร อยากจะทำอะไร สิ่งไหนที่เราต้องควรจะทำ คิดไปคิดมาคิดเรื่องนู้นทีเรื่องนี้ที รู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร รู้สึกเบื่อทุกอย่างใครชวนทำอะไรไปไหนมาไหนก็ไม่อยากทำไม่อยากไป รู้สึกเบื่ออาหารไม่อยากกินแต่ก็กินๆไป ลองหาอะไรทำก็ดูเหมือนว่าทำไปงั้นๆแหละ ทำให้เราหายเบื่อได้ชั่วขณะ และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ อยากทำอะไร อยากกินอะไร ไม่มีจุดมุ่งหมาย ลองคิดลองสร้างจุดมุ่งหมายขึ้นมาแต่ก็ทำไม่ได้ ผิดสัญญากับตัวเอง คิดอยากจะทำแบบนั่นนี่แต่ก็ทำไม่ได้เช่นเดิม และก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้ง ถามเองว่าเป็นอะไร ต้องการอะไร แต่ก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะตัวเองก็ไม่รู้ ทุกอย่างมันน่าเบื่อไปหมด รู้สึกไม่มีใครเข้าใจเรา แม้กระทั่งตัวเราเอง หดหู่น่ะ อยากมีความสุขบ้าง แต่เหมือนว่าเราจะใช้ชีวิตไปวันๆ พยามเข้าใจสิ่งรอบข้าง หานั่นนี่อ่านเพื่อทำความเข้าใจกับสิ่งที่เรารู้สึก แต่ก็เหมือนกับที่ผ่านๆมาคือทำๆไปงั้นแหละ เหมือนปลอบใจตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไร ทั้งๆที่เรารู้สึกว่าเป็นอยู่ พยามจะเข้าใจ พยามจัดการกับอารมณ์ตัวเอง พยามจัดการความคิดของตนเอง แต่ก็นั่นแหละ ไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี มันเป็นอาการที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะปรึกษาคนอื่นยังไงดี ในเมื่อเราก็ยังไม่รุ้ว่าเราต้องการอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราไม่เข้าใจตัวเอง เราไม่รู้ว่าเราจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย ? เราเบื่อแล้วเราไม่ชอบตัวเราในตอนนี้เลยเราอยากหลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ มันเหมือนกับว่าเรานั่งอยู่ในห้องที่มืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย และก็ไม่รู้ว่าเรามานั่งอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร ..