คนเราล้วนต้องการและใฝ่หาความสุข ... และ ความสุขเริ่มต้นที่ตัวเราเริ่มต้นที่ครอบครัว เพราะครอบครัวคือหน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมที่เราอยู่อาศัย ถ้าครอบครัวมันร้อนและลุกเป็นไฟก็ไม่อาจมีใครมีความสุขไปได้ ชีวิตของผู้หญิงหนึ่งคนต้องการอะไร .... หากเธอคนนั้นมีครอบครัวแล้ว เธอก็คงไม่ได้ต้องการอะไรที่เรียกว่าสมบูรณ์พร้อมขอเพียงมีความสุขตามอัตภาพของตัวเองแค่นั้นก็คงเพียงพอ

แต่ถ้าความสุขตามอัตภาพยังหาไม่ได้ แล้วจากนั้นความพังพินาศเข้ามาแทนที่จะทำอย่างไรต่อไป .... แม่ตั้มมีน้องสาว น้องสาวที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกับเรา ดูแล้วก็มีความรักใคร่กลมเกลียวกันดี ผู้เป็นน้องสาวอย่างแตงดูแลลูกชายของตั้มซึ่งโชคร้ายมีอาการออทิสติก หากใครจะรู้ว่าใต้ท่าทีแข็งแกร่งของผู้หญิงผมสั้นกระฉับกระเฉงเข้มแข็งมีอะไรเก็บงำอยู่ภายใน

แม่ตั้มเป็นคุณแม่ที่ค่อนไปทางเข้มงวด มีความเด็ดเดี่ยว ไม่อ่อนหวานซักเท่าไหร่ พี่ยิมที่ไม่ต่างอะไรกับเด็กหกขวบคิดอะไรก็พูดแบบนั้น จึงไม่ค่อยจะชอบใจผู้เป็นแม่เท่าไหร่นัก "เกลียดอีตั้ม" จึงเป็นสิ่งที่ผู้เป็นแม่ต้องเผชิญตลอดมา ความขรึมและเครียดที่แสดงให้เห็นอยู่เสมอยามอยู่คนเดียว บุหรี่ ... ที่เป็นเพื่อนคู่ใจยามเจ้าตัวทอดสายตาออกไปไกลแสนไกล ก็เดาว่าคงจะมาจากภาระหลักคือการทำงานดูแลน้องสาว ลูกชายที่ไม่สมบูรณ์ และ หลานชายวัยรุ่น

แต่เอาเข้าจริงมันมากกว่านั้น .... ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่สิ ... คน ๆ หนึ่งจะต้องทำใจ ใจกว้าง แข็งแกร่งมากมายขนาดไหน ที่อยู่ร่วมบ้านกับน้องสาว และ หลาน ซึ่งกลายเป็นผู้หญิงอีกคน และ ลูกอีกคนของสามีตัวเอง และ ไม่ใช่แค่อยู่ร่วมบ้านเท่านั้น ตัวเองยังเป็นเสาหลักดูแลทุกคนด้วยความเต็มใจ เป็นห่วง อย่างแท้จริง การก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หันหลังกลับไปมองซากปรักหักพังข้างหลัง ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสามีตัวเองและน้องสาวจะมาจากอะไร  เพราะเขาทั้งคู่เต็มใจ หรือ อุบัติเหตุที่พลาดพลั้งก็ตาม การจะก้าวเดินต่อไปอย่างที่แม่ตั้มทำอยู่ .... คิดว่าเป็นสิ่งประเสิรฐที่สุดอย่างหนึ่งเท่าที่คน ๆ นึงจะทำได้ในสถานการณ์แบบนั้นแล้ว

และก็คิดว่าสิ่งที่ผลักดันแม่ตั้มให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้ คือ ความคิดของการเป็นครอบครัว แตงไม่ใช่เมียน้อย แตงเป็นน้องสาว โด่งไม่ใช่ลูกนอกสมรสแต่เป็นหลานชาย เชื่อว่าความรักและสายใยความสัมพันธ์ทำให้แม่ตั้มก้าวเดินมาได้ถึงวันนึ้ สิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วก็ปล่อยมันตกตะกอนนอนก้นไป บ้างครั้งบางคราวถึงตะกอนเหล่านั้นจะลอยขึ้นมาให้ระคายใจให้ต้องโมโห แต่เมื่อมองเห็นหน้าตาที่มีความสุขของลูก ของน้อง ของหลาน ตอนได้รองเท้าใหม่ ตอนกินสุกี้ร่วมกัน ตอนที่อยู่กันเป็นครอบครัว แม่ตั้มคงคิดว่าตัดสินใจถูกแล้วที่ทำแบบนั้น

แต่มาวันนึงความคิดนั้นก็ต้องสั่นคลอนลงไป ลูกชายผู้ซึ่งไม่รู้อะไรเลย .... และคุมตัวเองไม่อยู่ หลานแท้ ๆ ที่ไร้สุขและทุกข์ทนจากความจริงที่ต้องรับรู้ เมื่อบวกกับภาระที่ต้องแบกรับทุกอย่างจึงปะทุขึ้นมา น้องสาวที่ถูกเปิดบาดแผลที่ตกสะเก็ดไปแล้วให้กลับมากลัดหนองอีกครั้ง ไม่มีใครควบคุมอะไรได้ จึงเป็นภาระของแม่ตั้มอีกครั้งที่ต้องลงมือและจัดการ เลือกอีกครั้ง .... ไม่รู้เช่นกันว่าแม่ตั้มจะเลือกจัดการอย่างไร อะไรกันแน่ที่เป็นปัญหา แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม .... เราไม่เคยกังขาความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ตั้ม