ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า วันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียน ผมและเพื่อนสนิทอยู่คนละห้องกัน
มีนักเรียนใหม่มากมาย แล้วนั้นทำให้ผมได้เจอกับรุ่นน้องคนหนึ่ง.. ซึ่งผมเคยเจอกับเธอมาก่อนแล้ว(ไม่ได้ทำความรู้จักกันเลย)ตอนนั้นเราอยู่คนละโรงเรียนแต่ไม่คิดว่าเธอจะย้ายมาโรงเรียนที่ผมเรียน แรกๆเราก็ได้รู้จักกันหรอกเจอหน้าได้แต่มองแล้วอมยิ้ม แต่พอดีเธอเป็นเพื่อนกับรุ่นน้องผมเราสองคนเลยได้ทำความรู้จักกัน แรกๆก็ไม่ได้คุยอะไรมากเพราะยังไม่ค่อยสนิท ผ่านไปไม่นานเธอก็เข้ามาทักทายผมเวลาเจอกัน(แบบกวนๆ)ผมก็ได้แต่ยิ้มไม่รู้ว่าเขินรึป่าว มาวันหนึ่งเหมือนเพื่อนจะรู้ว่าผมแอบชอบใครแล้วมันก็แซวผมทุกวันจนเธอมาได้ยินเข้า เธอก็เริ่มออกห่างจากผมไม่ทักทายเหมือนทุกวัน ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนเดินผ่านก็เหมือนมองไม่เห็นผม(เมินใส่ผม)แล้วมีเพื่อนมาบอกว่ารุ่นน้องคนที่ผมชอบเธอเองก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมได้แต่คิดในใจว่าทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก มาให้ความหวังกันทำไม ผมพยายามที่จะไม่เจอหน้าเธอเพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติดแต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเจอกันที่โรงอาหารทุกวัน! ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ให้เลิกชอบก็คงยาก..
เรื่องของคน (แอบชอบ) รุ่นน้อง
มีนักเรียนใหม่มากมาย แล้วนั้นทำให้ผมได้เจอกับรุ่นน้องคนหนึ่ง.. ซึ่งผมเคยเจอกับเธอมาก่อนแล้ว(ไม่ได้ทำความรู้จักกันเลย)ตอนนั้นเราอยู่คนละโรงเรียนแต่ไม่คิดว่าเธอจะย้ายมาโรงเรียนที่ผมเรียน แรกๆเราก็ได้รู้จักกันหรอกเจอหน้าได้แต่มองแล้วอมยิ้ม แต่พอดีเธอเป็นเพื่อนกับรุ่นน้องผมเราสองคนเลยได้ทำความรู้จักกัน แรกๆก็ไม่ได้คุยอะไรมากเพราะยังไม่ค่อยสนิท ผ่านไปไม่นานเธอก็เข้ามาทักทายผมเวลาเจอกัน(แบบกวนๆ)ผมก็ได้แต่ยิ้มไม่รู้ว่าเขินรึป่าว มาวันหนึ่งเหมือนเพื่อนจะรู้ว่าผมแอบชอบใครแล้วมันก็แซวผมทุกวันจนเธอมาได้ยินเข้า เธอก็เริ่มออกห่างจากผมไม่ทักทายเหมือนทุกวัน ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนเดินผ่านก็เหมือนมองไม่เห็นผม(เมินใส่ผม)แล้วมีเพื่อนมาบอกว่ารุ่นน้องคนที่ผมชอบเธอเองก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมได้แต่คิดในใจว่าทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก มาให้ความหวังกันทำไม ผมพยายามที่จะไม่เจอหน้าเธอเพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติดแต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเจอกันที่โรงอาหารทุกวัน! ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ให้เลิกชอบก็คงยาก..