อยากทราบสาเหตุของอารมณ์ของผมและอยากรู้ประสบการณ์เกี่ยวกับอารมณ์ของคุณหน่อยครับ

คือ เรื่องมันเกิดในชั้นเรียนอ่ะครับ ผมเห็นครูในห้องโมโหมากถึงขั้นตะโกนด่านักเรียนในห้องและหยุดสอนนักเรียน ครูคนนั้นเดินออกไปจากห้องเรียนโดยที่ผมไม่รู้เลยว่าคุณครูคนนั้นโมโหเรื่องอะไร ผมก็เกิดสงสัยถึงสาเหตุที่ครูคนนี้โมโหในห้องเรียนจึงลองถามเพื่อนดูแต่เพื่อนไม่ยอมตอบและเรียกให้ผมไปนั่งที่อย่างเดียว นอกจากนี้ เพื่อนๆคนอื่นๆที่อยู่กันในห้องก็ยังพูดกันอีกว่า รำคาญ ตอนนั้นผมรู้สึกโกรธมากๆๆๆ ผมตั้งใจจะมาหาสาเหตุของเรื่องนี้แต่เพื่อนร่วมห้องดันให้คำตอบผมมาแบบนี้ จากนั้น พอผมโกรธมากผมจึงเดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูห้องเสียงดัง ปัง! แล้วเข้าไปถามครูเองเลย ผมถามครูแล้วมันซ้ำร้ายยิ่งกว่านั้นเพราะครูรำคาญเพราะครูไม่ยอมให้คำตอบกับผมแล้วครูก็ทำเป็นเมินและไม่พูดกับผมจนครูเดินไปถึงห้องพักครูและล็อกประตูให้ผมโดยที่ครูไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ผมรู้สึกเหมือนตัวผมเองด้อยค่าขึ้นมาทันทีหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ สุดท้ายเพื่อนผมมาตามผมที่หน้าห้องพักครู 2 คน ตอนนั้นจู่ๆผมก็ร้องไห้ขึ้นมาเองโดยที่ผมไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ผมเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากอ่ะ แต่ครั้งนี้มันร้องออกมาเอง วินาทีนั้นขณะที่ผมร้องไห้ผมกะจะทะเลาะกับเพื่อนคนแรกด้วยซ้ำแต่ยังดีที่เพื่อนอีกคนปลอบผมไว้ก่อนและพาผมกลับเข้าห้องอย่างเป็นปกติ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่