เราเป็นผู้หญิงที่มีรักกับผู้หญิงด้วยกัน  พ่อแม่เขาไม่ชอบเรา  เพราะเราเป็นผู้หญิงแต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาเราสู้ทนพยายามประคับประคองมาจนถึงวันนี้ก็เข้าสามปี  เขาดีทุกอย่าง ดีกับเราทุกอย่าง ติดอย่างเดียวคือเขาจะไม่มีเหตุผล ไม่ยอมรับฟังเหตุผลเรา ถ้าเขาไม่ชอบเขาก็จะไม่สนใจ ไม่คุยกับเราเลย เขามักจะหึงเรากับผู้ชาย ซึ่งมันหึงหนักมากขึ้นกับหัวหน้างานของเรา ทุกครั้งที่เขาหึง เขาไม่พอใจ เขาจะเฉยชา ไม่มองหน้า ไม่คุยกับเรา และเราต้องง้อเขาทั้งที่เราไม่ผิด ง้อมาตลอดสามปี ทุกครั้งที่ง้อก็เจอเรื่องเดิมๆคือคำพูดทำร้ายจิตใจจากเขา สายตาเมินเฉยบอกให้เราไปหาคนใหม่ บอกว่าเขาหลีกทาง ซึ่งหลีกทางอะไร หลีกให้ใคร เราไม่รู้เรื่องเลย
จนมาอาทิตย์นี้เราทะเลาะกันเหมือนเดิม มันหนักตรงที่เรารู้สึกว่าเราท้อ เราไม่ไหวแล้ว
เราคิดอะไรไม่ออก ทำไมเขาถึงทำง่ายจังการที่จะลืมเรา. เราเหนื่อยมากเสียใจท้อแท้
จนอยากหายไปจากตรงนี้ เราควรง้อเขาเหมือนทุกครั้ง หรือควรพอแล้วจริงๆ