แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา3ปีนะคะ ช่วงๆแรกที่คบกันเค้าดีกับเราทุกอย่าง ตามใจ ใส่ใจ คอยง้อ คอยเทคแคร์ตลอดค่ะ พอเวลาผ่านไปจนถึงช่วงปีที่3ที่คบกัน เราก็ทะเลาะกันมากขึ้น บางทีเราก็ผิดเองที่ไม่เคยง้อ หรือสนใจเค้าเลย ให้แต่เค้าเป็นฝ่ายง้อมาตลอด จนวันนึงจับได้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นค่ะ เราก็เสียใจแต่เวลานั้นเราคิดว่าเลิกแน่ๆ ยังไงก็ไม่เอา เพราะเราคิดว่าเราไม่ผิดแล้วยังไงเค้าก็ต้องง้อแน่ๆ แต่เปล่าเลยค่ะเค้ากับไม่ทำอะไรเลย คือยังโทรมาปกติ แต่ไม่ได้พยายามอะไร สักพักก็ตกลงว่าอือเลิกกัน แต่ระหว่างที่เลิกเค้าไม่โทรมานะคะ แต่เค้าไลน์มาว่าทำอะไรอยู่ เค้ากำลังกลับบ้านนะ อยู่นู่นนะนี่นะ คือบอกเราตลอดเพียงแต่ไม่ได้คุยโทรศัพท์ เราก็คิดว่าเออเดี๋ยวก็คงกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เปล่าเลยเรามารู้ว่าเค้าไปมีอะไรกับคนอื่น แล้วอยู่ๆเราก็คิดว่าเราต้องเสียเค้าแน่ๆ เราก็ง้อเค้าทุกทาง พยายามทุกอย่าง จนตอนนี้เรื่องนั้นผ่านมาเกือบ2ปีแล้ว แต่หลังจากที่เค้ากลับมา ไม่ว่าเราจะน้อยใจ หรือเสียใจอะไรก็แล้วแต่ เค้าไม่เคยสนใจหรือพยายามง้อ พยายามเคลียอะไรเลย
ทำให้เรารู้สึกตัวเองเป็นคนงี่เง่ามาก ทั้งเรียกร้อง ขี้น้อยใจ อยากได้รับความสนใจ แต่ยิ่งเรียกร้องเค้าก็นิ่ง เฉย ไม่พยายาม ไม่เต็มที่กับเราเลย ทำให้เรารู้สึกเหนื่อย ท้อ บางทีอยากหยุด อยากเลิก อยากจะพูดว่าอยากไปไหนก็ไป ไม่อยากคบก็ไม่ต้องคบ แต่อีกใจก็กลัวว่าถ้าพูดไปแล้วเค้าทำจริงๆเราก็คงจะไม่ไหว
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท. อ่านเข้าใจกันไหมค่ะ แล้วใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง แล้วเพื่อนทำยังไงกัน แล้วมีโอกาสดีเหมือนเดิมไหมค่ะ
เพื่อนๆเคยเจอแบบนี้ไหมคะ แล้วทำกันยังไง
ทำให้เรารู้สึกตัวเองเป็นคนงี่เง่ามาก ทั้งเรียกร้อง ขี้น้อยใจ อยากได้รับความสนใจ แต่ยิ่งเรียกร้องเค้าก็นิ่ง เฉย ไม่พยายาม ไม่เต็มที่กับเราเลย ทำให้เรารู้สึกเหนื่อย ท้อ บางทีอยากหยุด อยากเลิก อยากจะพูดว่าอยากไปไหนก็ไป ไม่อยากคบก็ไม่ต้องคบ แต่อีกใจก็กลัวว่าถ้าพูดไปแล้วเค้าทำจริงๆเราก็คงจะไม่ไหว
ปล. นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท. อ่านเข้าใจกันไหมค่ะ แล้วใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง แล้วเพื่อนทำยังไงกัน แล้วมีโอกาสดีเหมือนเดิมไหมค่ะ